Lyrics and translation Marek Grechuta - Niebieski Młyn

Niebieski Młyn

Noc rozstrzępiona wronami umyka
Przed coraz wyższą trawą poświtania
By nazwać światło nie trzeba języka
Wystarczy oczu przed nim nie zasłaniać
Nad głową dzieje się niebieski młyn
Karmi nas chlebem światła i snu dziennym miodem
Każda barwa zaczyna się od bieli zim
Każde ciepło na ziemi poprzedzone chłodem
Nasze domy nad brzegiem porywistych rzek
Nasze drogi w pobliżu arsenałów broni
Naprzemian przeklinając i wielbiąc nasz wiek
Coraz wyżej jesteśmy głową w nieboskłonie
Kiedyś gałąź ugięta oznaczała broń
Dziś pod wiatrem się chyli tylko albo ptakiem
Pięść ściśnięta powoli odkształca się w dłoń
Nóż staje się narzędziem a chorągiew znakiem
Nasze domy nad brzegiem porywistych rzek
Nasze drogi w pobliżu arsenałów broni
Naprzemian przeklinając i wielbiąc nasz wiek
Coraz wyżej jesteśmy głową w nieboskłonie
Noc rozstrzępiona wronami umyka
Przed coraz wyższą trawą poświtania
By nazwać światło nie trzeba języka
Wystarczy oczu przed nim nie zasłaniać
Nad głową dzieje się niebieski młyn
Karmi nas chlebem światła i snu dziennym miodem
Każda barwa zaczyna się od bieli zim
Każde ciepło na ziemi poprzedzone chłodem
Nasze domy nad brzegiem porywistych rzek
Nasze drogi w pobliżu arsenałów broni
Naprzemian przeklinając i wielbiąc nasz wiek
Coraz wyżej jesteśmy głową w nieboskłonie

Голубая мельница

Ночь, изорванная воронами, убегает
Пред все более высокой травой рассвета
Чтобы назвать свет, не нужен язык
Достаточно глаз своих пред ним не закрывать
Над головой вертится голубая мельница
Кормит нас хлебом света и дневного сна медом
Каждый цвет начинается с белой зимы
Каждое тепло на земле предварено холодом
Наши дома на берегу бурных рек
Наши дороги вблизи арсеналов оружия
Попеременно проклиная и восхваляя наш век
Все выше мы головой в небосклоне
Когда-то согнутая ветвь означала оружие
Сегодня под ветром она склоняется лишь, или птицей
Сжатый кулак медленно превращается в ладонь
Нож становится инструментом, а знамя – знаком
Наши дома на берегу бурных рек
Наши дороги вблизи арсеналов оружия
Попеременно проклиная и восхваляя наш век
Все выше мы головой в небосклоне
Ночь, изорванная воронами, убегает
Пред все более высокой травой рассвета
Чтобы назвать свет, не нужен язык
Достаточно глаз своих пред ним не закрывать
Над головой вертится голубая мельница
Кормит нас хлебом света и дневного сна медом
Каждый цвет начинается с белой зимы
Каждое тепло на земле предварено холодом
Наши дома на берегу бурных рек
Наши дороги вблизи арсеналов оружия
Попеременно проклиная и восхваляя наш век
Все выше мы головой в небосклоне