Lyrics and translation Marek Grechuta - Żyj Tą Nadzieją

Żyj, aby zrywać łańcuchy głuchych ciężkich dni
I nagle płynąć, i myśleć, że się tylko śni
Błądź wśród obłoków marzeń z tą nadzieją,
Że po tobie przyjdą inni i rozgrzeszą cię
Żyj tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach
Żyj tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach
Żyj z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma
Żyj tym oddechem, który Maratończyk zna
Żyj poprzez mgły zwątpienia, przecież mimo to
Wieszcz ostrzy pióro swoje, by przekreślić zło
I chociaż wiele przy tym łez w sobie skrył
Pisał, bo wiedział dobrze, że ty będziesz żył
Żył tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach
Żył tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach
Żył z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma
Żył tym oddechem, który Maratończyk zna
Żyj, aby tym co żyli spłacić pewien dług
Tym co przed laty brali w sztywne ręce płóg
Dla swoich dzieci, wnuków szykowali świat
Przez tyle długich i niewdzięcznych lat
Żyli tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach
Żyli tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach
Żyli z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma
Żyli tym oddechem, który Maratończyk zna
Żyj, chociaż miłość twoja trafia w ślepy mur
Śnij, choć nad głową krążą czarne stada chmur
Błądź po stronicach książek, to ich czerń i biel
Wskażą ci jeszcze niejeden piękny cel
Żyj, aby zrywać łańcuchy głuchych ciężkich dni
I nagle płynąć, i myśleć, że się tylko śni
Błądź wśród obłoków marzeń z tą nadzieją,
Że po tobie przyjdą inni i rozgrzeszą cię
Żyj tą nadzieją, co mieli Kolumb albo Bach
Żyj tą radością, dla której Chaplin wdziewał łach
Żyj z tym uśmiechem, który Mona Lisa ma
Żyj tym oddechem, który Maratończyk zna

Живи, чтобы разорвать цепи глухих тяжелых дней
И вдруг плыть, и думать, что только снится
Заблудитесь среди облаков мечты с этой надеждой,
Что за тобой придут другие, и он отпустит тебя
Живи той надеждой, что были у Колумба или Баха.
Живи той радостью, ради которой Чаплин врал
Живи с этой улыбкой, которую Мона Лиза имеет
Живи тем дыханием, которое знает марафонец
Живи сквозь туманы сомнения, ведь тем не менее
Прорицатель режет перо свое, чтобы перечеркнуть зло
И хотя немало при этом слез скрыл в себе
Он писал, потому что хорошо знал, что ты будешь жить
Он жил той надеждой, что были у Колумба или Баха.
Он жил той радостью, ради которой Чаплин лелеял
Он жил с этой улыбкой, которую Мона Лиза имеет
Он жил тем дыханием, которое знает марафонец
Живи, чтобы тем, кто жил, расплатиться долгом
Тем, что много лет назад брали в жесткие руки плуг
Для своих детей, внуков готовили мир
За столько долгих и неблагодарных лет
Они жили той надеждой, что были у Колумба или Баха.
Они жили той радостью, ради которой Чаплин Лах
Они жили с этой улыбкой, которую Мона Лиза имеет
Они жили тем дыханием, которое знает марафонец
Живи, хотя любовь твоя попадает в слепую стену
Сон, хотя над головой кружат черные стаи облаков
Блуждайте по страницам книг, это их черно - белые
Они укажут вам еще много прекрасной цели
Живи, чтобы разорвать цепи глухих тяжелых дней
И вдруг плыть, и думать, что только снится
Заблудитесь среди облаков мечты с этой надеждой,
Что за тобой придут другие, и он отпустит тебя
Живи той надеждой, что были у Колумба или Баха.
Живи той радостью, ради которой Чаплин врал
Живи с этой улыбкой, которую Мона Лиза имеет
Живи тем дыханием, которое знает марафонец