Lyrics and translation Meek, Oh Why? - Ala Tołstoj

Lato zaskoczyło drogowców
Przepocili swetry w wielkomiejskim korku
Lato zaskoczyło trochę w stylu zimy
Przepocili swetry no i przepocili dżiny
Lato zaskoczyło drogowców
Przepocili swetry w wielkomiejskim korku
Lato zaskoczyło trochę w stylu zimy
Przepocili swetry no i przepocili dżiny

A ja mam dziwny problem
Zawsze pisałem słowa, gdy nękały stany podłe
A za widownię miałem smutek, więc nie za wygodnie
Mi w tym miłym letnim stanie pogubiłem słowa wzniosłe
To dosyć dziwny problem
Szczególnie, że ostatnio płytkie szczęście dosyć modne
Szczególnie, że mi dobrze, gdy nieśmiało patrzy słońce
Na mnie i drogowców, którzy pocą się pełzając z korkiem
Nogi niosą nad Wisłę
Tam Cię spotkam wierząc, że swą płynną mową zabłysnę
Jest to mocno naiwne, wiedząc jak wyglądasz latem
A więc stojąc za winklem, piszę słowo dość płytkie
No bo skoro mam milczeć, wolę już przeczytać tani wiersz
Z Wisłą wpadło już do morza, zbyt wiele zamyśleń
Chowam wieczne pióro do plecaka, idę dalej
Już czternaście po czternastej, a więc się spóźniłem dla niej
Mówi miłe, "Cześć", pyta o pogodę
I jak mija mi dzień, i czy jej coś opowiem
Czemu znowu atramentem pobrudziłem dłonie
Dlaczego mam głowę w chmurach, i czemu zgubiłem drogę
Dosyć mnogie pytania, nade mną skrzętnie piętrzy
Nie wiem czy odpowiadać, czy jej przeczytać wierszyk
W końcu mówię, że dzień dzisiaj mam naprawdę świetny
I że piszę sobie o tych, co to się spocili w swetry
Kiedy stali w korku, na drogowców spoglądałem
A ten widok wydał się naprawdę niezły
Wziąłem wieczne pióro i po krótkiej burzy mózgu
Zapisałem wnioski, a udało się finalnie stwierdzić, że...

Lato zaskoczyło drogowców
Przepocili swetry w wielkomiejskim korku
Lato zaskoczyło trochę w stylu zimy
Przepocili swetry no i przepocili dżiny

Znałaś dotyk policzka
Zanim jeszcze w piątek w miasto wyszli Buc i Księżniczka
Zanim Król z Pieśniarką się uśmiali w moich zamysłach
Teraz wiecznym piórem Ci napiszę chleb i igrzyska
Rozumiesz?
Los nam zesłał fortunę
Trzeba mieć szczęście, żeby znaleźć wieczne pióro i tym wiecznym piórem
Móc popisać choćby o tych przepoconych dżinach
Nikt nie jeździłby tramwajem, mając latający dywan
Przyznasz chyba, wyznam Ci dwa razy miłość
Bo szaleje we mnie pożar, choć się tylko iskra tliła
Przyznaj miła, że gdy snułem te wywody
W swojej głowie kilka razy mimowolnie powtórzyłaś

Lato zaskoczyło drogowców
Przepocili swetry w wielkomiejskim korku
Lato zaskoczyło trochę w stylu zimy
Przepocili swetry no i przepocili dżiny
Lato zaskoczyło drogowców
Przepocili swetry w wielkomiejskim korku
Lato zaskoczyło trochę w stylu zimy

Brniemy dalej w spacer po bulwarze nadwiślanym
Zgubiliśmy czas i Księżyc się pojawił ponad nami
Miasto śpi i śnią się wszystkim myśli zakazane
Gwiazdy budzą zachwyt, chociaż w sumie już je znam na pamięć
Dzisiaj naszym łożem będzie ziemia
Ubrana w piękne szaty noc i nagi skrawek nieba
Nagle urywa się film i budzi ranny rumor
Wszystko jakieś inne, a w kurtce wiecznego pióra nie mam
Czuję się z tym okropnie
Miasto, które snuło piękne wiersze jęczy markotnie
A w notesie słowa się nie kleją i mają niewiele znaczeń
W prawdzie opisałem cały świat, lecz tylko jeden spacer
No i przede wszystkim gdzie jest postać, którą
Wczoraj namawiałem by zasnęła ze mną pod tą chmurą
Zauważam kartkę, czytam na głos z wielkim trudem
Wszystko wyjaśni mi liście, pisać będzie wiecznym piórem

Лето удивило дорожников
Пропотели свитера в столичной пробке
Лето немного удивило в зимнем стиле
Они вспотели и пропотели.
Лето удивило дорожников
Пропотели свитера в столичной пробке
Лето немного удивило в зимнем стиле
Они вспотели и пропотели.

И у меня странная проблема
Я всегда писал слова, когда они терзали мерзкие состояния
А за аудиторию у меня было горе, так что не слишком удобно
Мне в этом милом летнем состоянии я путал слова возвышенные
Это довольно странная проблема
Тем более что в последнее время мелкая удача довольно модная
Тем более что мне хорошо, когда робко смотрит солнце
На меня и дорожников, которые потеют, ползая с пробкой
Ноги несут над Вислой
Там я встречусь с тобой, веря, что своей плавной речью я буду сиять
Это очень наивно, зная, как вы выглядите летом
Итак, стоя за винклом, я пишу слово довольно мелкое
Потому что, раз уж я должен молчать, я лучше прочту дешевое стихотворение.
С Вислой он уже упал в море, слишком много задумчивости
Прячу авторучку в рюкзак, иду дальше
Уже четырнадцать после четырнадцати, и поэтому я опоздал для нее
Он говорит Привет, "Привет", спрашивает о погоде
И как проходит мой день, и расскажу ли я ей что-нибудь
Почему я снова испачкал руки чернилами
Почему у меня голова в облаках, и почему я потерял свой путь
Достаточно много вопросов, надо мной кипит
Не знаю, отвечать или читать ей стихи.
В конце концов, я говорю, что сегодня у меня действительно отличный день
И что я пишу себе о тех, кто вспотел в свитерах
Когда они стояли в пробке, на дорожников я смотрел
И это зрелище показалось очень хорошим
Я взял авторучку и после короткой мозговой бури
Я записал выводы, и удалось окончательно заключить, что...

Лето удивило дорожников
Пропотели свитера в столичной пробке
Лето немного удивило в зимнем стиле
Они вспотели и пропотели.

Ты знала прикосновение щеки.
Еще до пятницы в город вышли Бук и принцесса
До того, как король с Песенницей засмеялись над моими замыслами
Теперь авторучкой напишу тебе хлеб и игры
Понимаешь?
Судьба ниспослала нам целое состояние
Нужно иметь счастье найти авторучку и эту авторучку
Я мог бы показать хотя бы эти потные джинны
Никто не будет ездить на трамвае с летающим ковром
Признайся, я признаюсь тебе дважды в любви.
Потому что во мне бушует огонь, хотя только искра тлела
Признайся, что, когда я снился с этими выводами,
В голове несколько раз невольно повторилось:

Лето удивило дорожников
Пропотели свитера в столичной пробке
Лето немного удивило в зимнем стиле
Они вспотели и пропотели.
Лето удивило дорожников
Пропотели свитера в столичной пробке
Лето немного удивило в зимнем стиле

Мы идем дальше в прогулку по нависшему бульвару
Мы потеряли время, и Луна появилась над нами
Город спит и снятся все мысли запретные
Звезды вызывают восторг, хотя в целом я уже знаю их наизусть
Сегодня нашим ложем будет Земля
Одетый в красивые ночные одежды и голый клочок неба
Внезапно обрывается фильм и просыпается раненый слух
Все другое, а в куртке авторучки нет
Я чувствую себя ужасно из-за этого
Город, мечтавший о прекрасных стихах, стонет
А в записной книжке слова не склеиваются и имеют мало значений
По правде говоря, я описал весь мир, но только одну прогулку
Ну и прежде всего, где персонаж, который
Вчера я уговаривал ее заснуть со мной под этим облаком.
Замечаю листок, читаю вслух с большим трудом
Все объяснит мне листва, писать будет авторучкой