Lyrics O Son Do Buxo Baixo A Sombra Do Xistral - Mileth

Serpe branca que devoras
Ó esp'rito do Xistral.
Luz que negro abrente invocas,
Ollos cegos neste val.
Serpe branca, Oh! nume barda...

Xistral, ergues túas raíces
Das ruínas do ancestral lar.
O buxo cobre teu pé
Do toxo da dor do adeus.
Serpe branca, Oh! nume barda...

Do buxo das raíces da negra sombra,
Viste meus pés con novas zocas.
Andar que vas cantando alén das Oiras,
Vaste indo soa, deixas a ioutra.

Xistral, ergues túas raíces
Das ruínas do ancestral lar...
Sangue que apozas na Abaladoira,
Dispón meu camiño alén de Choiva.
Vou loitala fame onde nace o vento,
Levanta-la néboa, quebra-lo tempo.
Ordalía dos sabios penedos,
Tronade co son do bon ventureiro.

Non tódolos cantares sonche de lamento
O son da zoca zoa longo e eterno (bis).

Homes que honran ó río Eume
Non afogan xa cara o poñente.
Landro que auga levas ó norte,
Alén dos Farallóns, lévame lonxe.

Ergues túas raíces
Nas ruínas do ancestral lar.
O buxo cobre teu pé
Do toxo da dor do adeus.

Do buxo das raíces da negra sombra,
Viste meus pés con novas zocas.
Andar que vas cantando alén das Oiras,
Vaste indo soa, deixas a ioutra.

Serpe branca, Oh! nume barda...
Adeus filla do meu Val.
Sombrizo orballo eterno,
Adeus pingas do abalar. (bis)

Xigante do anoitecer na terra do bou,
Meu recordo gárdaio, xunto'iouro.
Xigante do falecer do vento nordés,
Es dono da miña pel pero non dos pés...
A zoca soa pedra máis aló d'onde naciches.

Adeus Xistral! Adeus sombra do Xistral!