Ptwsh - Misdeal translation in Russian

Ptwsh

Δε με χωράει το δωμάτιο νιώθω ότι κλείνουν οι τοίχοι
Από έντονα συναισθήματα βγαίνουν οι πιο όμορφοι στίχοι
Δύσβατος δρόμος κι η θάλασσα μια θλιμμένη μητέρα
Με παίρνει μαζί στη φουρτούνα της και μου σκοτεινιάζει τη μέρα

Τα πάντα γεννιούνται είχες γράψει χωρίς καμία ιστορία
Από τη μήτρα βιώνουνε μία αρχαία εμπειρία
Κι υπάρχουν φορές που φαντάζομαι, όλη τη ζωή μου αλλιώς
Κι ο χρόνος εκεί απαράλλαχτος, ο χειρότερός μου γιατρός

Έντονα ζω τη στιγμή, σαν αγνός, ανεκπλήρωτος έρωτας
Με κυριεύει σκοτάδι, στην άβυσσο μπαίνω κραδαίνοντας
Λάφυρα από τις μάχες που κέρδισα κι αίμα από αυτές που έχω χάσει
Λέξεις που κρύβονται σε όνειρα και την καρδιά μου έχουν σπάσει

Λένε αλλόκοτα η όψη μου πως έχει κάπως αλλάξει
Είναι μια θλίψη στα μάτια μου που δε μπορεί να κοπάσει
Κι αν ήταν ταξίδι απρόσμενο, για πες μου εσύ που θα τελειώσει?
Με πήρες μαζί σου στην άνοδο, σε παίρνω μαζί μου στην πτώση

Κι όλο πέφτω στα όνειρα σε ένα απέραντο γκρίζο
Λησμονώντας τα όμορφα κάπου πίσω γυρίζω
Κι όλο τρέχουν οι θάλασσες, τα μάτια όταν ανοίγω
Να κοιτάξω ξανά ουρανό? Ή για πάντα να φύγω?

Σαν ανεκπλήρωτο όνειρο, σαν το κρυφό μου μαράζι
Ο δρόμος στενός και πιο δύσβατος σε αδιέξοδα πάλι με βγάζει
Και ρέει μια θλίψη ακατέργαστη, μαζί με τα γεγονότα
Σαν ασταμάτητος χείμαρρος στις εκβολές του Ευρώτα

Κι έχω στο νου μου τη θάλασσα, αγέρωχος στέκω σα φάρος
Μα μ' ένα άγχος αλλόκοτο, ένα ανεξήγητο βάρος
Κι έρχονται πάλι μυρωδιές, μπαχάρι, κανέλα, βανίλια
Άσπρο ντουβάρι απ' τη γειτονιά, μπροστά κόκκινη βουκαμβίλια

Κλειστές οι μισές μου αισθήσεις, ούτε ακοή ούτε όραση
Άνεμος δαίμονας με παίρνει απ' το χέρι και με ταξιδεύει στην κόλαση
Σε ποιον να τα πω, ποιος είναι ικανός να λύσει αυτό το μυστήριο
Μπροστά μου οι σκέψεις βουνό, υψώνεται το καθαρτήριο

Κι η νύχτα σκεπάζει την πλάτη μου κι όλο αλλάζει μορφή
Σε πέπλο εμφανίζεται η Μόρα, κι οδεύω στην αυτοκαταστροφή
Κοίτα βαθιά μες τα μάτια μου και φτάσε μέχρι την ψυχή
Βυθίσου μέσα στο σκοτάδι μου, πες μου τι βλέπεις εκεί

Κι όλο πέφτω στα όνειρα σε ένα απέραντο γκρίζο
Λησμονώντας τα όμορφα κάπου πίσω γυρίζω
Κι όλο τρέχουν οι θάλασσες, τα μάτια όταν ανοίγω
Να κοιτάξω ξανά ουρανό? Ή για πάντα να φύγω?
Κι όλο πέφτω στα όνειρα σε ένα απέραντο γκρίζο
Λησμονώντας τα όμορφα κάπου πίσω γυρίζω
Κι όλο τρέχουν οι θάλασσες, τα μάτια όταν ανοίγω
Να κοιτάξω ξανά ουρανό? Ή για πάντα να φύγω?

Падение

Комната мне тесна, чувствую, как стены смыкаются
Из сильных чувств рождаются прекраснейшие строки
Трудный путь и море - словно мать в печали
Забирает в шторм меня, мой день во тьме пропал

Всё рождается, писала ты, без прошлого следа
Из утробы познавая древний опыт бытия
Порой воображаю жизнь иную, всё иначе
А время там застыло - мой злейший лекарь

Мгновенье проживаю ярко, как невинный пыл любви
Тьма овладевает мной, в бездну вхожу, шатаясь
Трофеи битв, что выиграл, и кровь утраченных сражений
Слова, что снятся по ночам, разбившие мне сердце

Говорят, странно лицо моё изменилось
В глазах тоска, что утихнуть не может
Скажи, если путь нежданный, где конец его?
Ты взяла меня в подъём, я возьму тебя в паденье

И падаю в сны я, в серый безграничный простор
Забыв всё светлое, оглядываюсь назад
Моря бегут, когда открываю глаза
В небо взглянуть вновь? Иль навек уйти?

Как несбыточный сон, как тайная мука
Дорога узка, и в тупик вновь ведёт
Течёт необузданная скорбь с событиями вместе
Как неудержимый поток в дельте Эврота

Храню в мыслях море, стою гордо, как маяк
Но с тревогой странной, необъяснимой тяжестью
Вновь запахи плывут: гвоздика, корица, ваниль
Белая простыня с соседнего двора, перед ней красные бугенвиллии

Половина чувств мертва, ни слуха, ни зрения
Демон-ветер берёт за руку, несёт в ад
Кому поведать? Кто разгадает тайну эту?
Мысли - гора передо мной, чистилище восстаёт

Ночь покрывает спину, меняя обличья
В саване Мора явилась, к гибели иду
Смотри глубоко в глаза, проникни до души
Погрузись в мою тьму, скажи, что видишь там

И падаю в сны я, в серый безграничный простор
Забыв всё светлое, оглядываюсь назад
Моря бегут, когда открываю глаза
В небо взглянуть вновь? Иль навек уйти?
И падаю в сны я, в серый безграничный простор
Забыв всё светлое, оглядываюсь назад
Моря бегут, когда открываю глаза
В небо взглянуть вновь? Иль навек уйти?