Themis - Misdeal translation in German

Themis

Άλλη μια μέρα, άλλη μια μάχη και στην ψυχή μου μια απώλεια
Εγκλωβισμένος ανάμεσα σε εμμονές, έδρανα και εδώλια
Πάγωσε ο χρόνος και η ζωή γιατί κύλαγαν δίχως αιτία
Κι είμαι απ' το τίποτα εδώ καθισμένος, παλεύοντας για ελευθερία

Ψάχνουν ουσία να βρούνε στα ανούσια κι αιμοραγώ στην αλήθεια τους
Απεγνωσμένοι φορτώνουν αλλού όλο το βάρος που κρύβουν τα στήθια τους
Κερνάω τη φωνή μου νερό αμίλητο κι έχω τα χέρια δεμένα
Και τα δεσμά είναι τα λόγια τους, αλλά πονάνε τα γαμημένα

Δέκα φορές κι αν βοήθησα το ευχαριστώ τους δεν ήρθε ούτε μία
Δέκα φορές κι αν πεθάνω μονάχος θα στήσουν γιορτή ολονυχτία
Δέκα αιωνιότητες θα είμαι εδώ για να πνίξω το ψέμα τους
Μέχρι τον Άδη ταξίδεψα δέκα φορές για να κλέψω το στέμμα τους

Κι είδα τα μάτια της Θέμιδας να με κοιτούν λυσσασμένα κι επίμονα
Κι ενώ τη φοβόμουν δεν πήρα το βλέμμα μου, με αργά βήματα σίμωνα
Η τελευταία μου λέξη δική σου της είπα, κλείσιμο αυλαίας
Τυφλή και αγέρωχη, κόρη του Ουρανού και της Γαίας

Κι η θλίψη είναι εκεί και δε σβήνει ποτέ πυρωμένο σημάδι από σίδερο
Παλεύω δαιμόνια τα βράδια να φύγω μακριά σε ένα μέλλον καλύτερο
Δεν ξέρω αν αύριο θα είμαι εδώ να διηγούμαι το τι έχει γίνει
Εκφυλισμένη αλήθεια στο ρινγκ με το ψέμα ζητά δικαιοσύνη
Κι η θλίψη είναι εκεί και δε σβήνει ποτέ πυρωμένο σημάδι από σίδερο
Παλεύω δαιμόνια τα βράδια να φύγω μακριά σε ένα μέλλον καλύτερο
Δεν ξέρω αν αύριο θα είμαι εδώ να διηγούμαι το τι έχει γίνει
Εκφυλισμένη αλήθεια στο ρινγκ με το ψέμα ζητά δικαιοσύνη

Τις νύχτες δεν κλείνει το μάτι, η θάλασσα αιώνιο κρεββάτι
Ή θα τα χάσουμε όλα, ή θα κερδίσουμε κάτι
Ένα ξημέρωμα ακόμα, βαθιά εισπνοή στα πνευμόνια
Άδεια ψυχή, άδειες μέρες, σοβαροφανής για τα πιόνια

Αν είναι να έρθει το τέλος, ας έρθει κι ας είναι επώδυνο
Κάθε πρωί προσπαθώ να πιστέψω ότι ήταν ακόμα ένα όνειρο
Ξύπνα και δες τις ουλές που έχει αφήσει το χθες
Καρφωμένο κοντέρ να ξεχνάω την αλήθεια, διασχίζοντας τις γειτονιές

Βουλιάζω μέσα στο κενό της αλήθειας τους σα να με ρουφήξε η άβυσσος
Τα δάκρυα στα μάτια καυτά κι ο αγώνας μου εκφυλισμένος και άνισος
Γύρω μου κρύο, σ' ένα χειμώνα αιώνιο στα βάθη του Άδη
Γυρεύω το φως δεν αντέχει η ψυχή και τα μάτια μου άλλο σκοτάδι

Και βλέπω τη Θέμιδα ακόμα περήφανη και το σπαθί της γυαλίζει
Η ζυγαριά της ακίνητη και ο μανδύας μπροστά μου ανεμίζει
Η τελευταία μου λέξη δική σου της λέω, κλείσιμο αυλαίας
Τυφλή και αγέρωχη, κόρη του Ουρανού και της Γαίας

Κι η θλίψη είναι εκεί και δε σβήνει ποτέ πυρωμένο σημάδι από σίδερο
Παλεύω δαιμόνια τα βράδια να φύγω μακριά σε ένα μέλλον καλύτερο
Δεν ξέρω αν αύριο θα είμαι εδώ να διηγούμαι το τι έχει γίνει
Εκφυλισμένη αλήθεια στο ρινγκ με το ψέμα ζητά δικαιοσύνη
Κι η θλίψη είναι εκεί και δε σβήνει ποτέ πυρωμένο σημάδι από σίδερο
Παλεύω δαιμόνια τα βράδια να φύγω μακριά σε ένα μέλλον καλύτερο
Δεν ξέρω αν αύριο θα είμαι εδώ να διηγούμαι το τι έχει γίνει
Εκφυλισμένη αλήθεια στο ρινγκ με το ψέμα ζητά δικαιοσύνη

Themis

Noch ein Tag, noch ein Kampf und in meiner Seele ein Verlust
Eingesperrt zwischen Zwängen, Altären und Götzenbildern
Erstarrt ist die Zeit und das Leben, die grundlos vergingen
Und ich sitze hier aus dem Nichts, kämpfend für die Freiheit

Sie suchen Sinn im Sinnlosen, und ich blute in ihrer Wahrheit
Verzweifelt laden sie woanders die Last ab, die ihre Brust birgt
Ich schenke meiner Stimme stummes Wasser, habe die Hände gebunden
Und die Fesseln sind ihre Worte, doch sie tun verdammt weh

Zehnmal half ich, kein Dank kam je
Sterb ich zehnmal einsam, feiern sie die ganze Nacht
Zehn Ewigkeiten bleib ich hier, um ihre Lüge zu ertränken
Bis in die Hölle reist' ich zehnmal, um ihre Krone zu stehlen

Ich sah Themis' Augen mich wild und beharrlich anstarren
Und trotz Furcht wandt' ich meinen Blick nicht ab, näherte mich langsam
Mein letztes Wort, das dir gehört, sprach ich zu ihr, Vorhang zu
Blind und stolz, Tochter des Himmels und der Erde

Und der Kummer ist da, erlischt nie, ein glühendes Eisenmal
Ich kämpfe nachts mit Dämonen, um weit weg in bess're Zukunft zu fliehen
Ich weiß nicht, ob ich morgen hier bin, um zu berichten, was geschah
Entartete Wahrheit fordert im Ring mit der Lüge Gerechtigkeit
Und der Kummer ist da, erlischt nie, ein glühendes Eisenmal
Ich kämpfe nachts mit Dämonen, um weit weg in bess're Zukunft zu fliehen
Ich weiß nicht, ob ich morgen hier bin, um zu berichten, was geschah
Entartete Wahrheit fordert im Ring mit der Lüge Gerechtigkeit

Nachts schließt das Auge nicht, das Meer ein ewiges Bett
Entweder verlieren wir alles, oder wir gewinnen etwas
Noch eine Morgendämmerung, tiefer Atemzug in die Lungen
Leere Seele, leere Tage, ernst für die Bauern

Wenn das Ende kommen soll, komm es, sei es schmerzvoll
Jeden Morgen versuch ich zu glauben, es war nur ein Traum
Wach auf und sieh die Narben, die das Gestern hinterließ
Ein gestellter Zähler, um die Wahrheit zu vergessen, durchquer die Viertel

Ich versink in ihrer Wahrheitsleere, als verschlänge mich der Abgrund
Heiße Tränen in den Augen, mein Kampf entartet und ungleich
Kälte um mich, ewiger Winter in Hades' Tiefen
Ich suche Licht, die Seele hält nicht stand, meine Augen nur Dunkelheit

Und ich seh Themis noch stolz, ihr Schwert glänzt
Ihre Waage reglos, ihr Mantel weht vor mir
Mein letztes Wort, das dir gehört, sag ich ihr, Vorhang zu
Blind und stolz, Tochter des Himmels und der Erde

Und der Kummer ist da, erlischt nie, ein glühendes Eisenmal
Ich kämpfe nachts mit Dämonen, um weit weg in bess're Zukunft zu fliehen
Ich weiß nicht, ob ich morgen hier bin, um zu berichten, was geschah
Entartete Wahrheit fordert im Ring mit der Lüge Gerechtigkeit
Und der Kummer ist da, erlischt nie, ein glühendes Eisenmal
Ich kämpfe nachts mit Dämonen, um weit weg in bess're Zukunft zu fliehen
Ich weiß nicht, ob ich morgen hier bin, um zu berichten, was geschah
Entartete Wahrheit fordert im Ring mit der Lüge Gerechtigkeit