Lyrics and translation Murat İnce - Kader

Kader

Adı Kaderdi...
Kadersizliği adında gizliydi
Tanıştığımızda henüz 16′sındaydı
Sapsarı saçları, masmavi gözleri vardı
Yanakları al al, dudakları kirazdı
Gül dalında açmamış goncaydı...
Kirli bir el değmişti beyaz ufuklarına
El ki, kırılası, yok olası, kahrolası
Hain bir niyetin, çirkin soytarısı...
Simitlerimi satıyordum Kilyos sahilinde
Kaderimin, susam taneli simitlerini...
Sabahtı...
Güvercinler, serçeler yaylımdaydı
"Bir gevrek" demişti, mavi gözlü kadın
"Bir gevrek, simitçi" demişti...
Yorgun bakıyordu
Sarı dalgın saçları sonsuz ufuklara yeni sahiller çiziyordu...
Yanına oturmamı istedi, okul çıkışıymış
Kader dalgın ama yarınlara umutlu
Sarı mavi kaldırımlarda evine yürüyormuş
Çakal surat kaldırımdan kapmış Kader'i
Çok ağlamış, yalvarmış, aman dilemiş
Sonra susmuş Kader, kadersizliğine polis abi
Kaderi tanıdığımda bir dilberdi
Gözleri masmavi, hayalleri kapkara
Ama kalbi halen tertemizdi...
Tesadüfen kaderine mazhar olmuş
Kirletildiği yılları duymuş, kahrolmuştum...
Yeter isimli kadının on yıldır sermayesiymiş
İçeriye de bir hayli borcu varmış.
"Adım Kader, lakin kaderin neresindeyim?
Bilmiyorum simitçi
Okul çıkışından beri, canımın acımadığı bir anı hatırlamıyorum
On paraya satıldı kaderim bozuk para niyetine
16′mda hayatım karartıldı, gücüm yetmedi
Durduramadım, kurtulamadım simitçi..."
Pembe kaldırımlarda takunya kafalı
Hamam bakışlı, salyangoz duruşlu
Ve çakal suratlı bir keş, sizi tahrik etti mi?
Siz hiç kendinize aykırı oldunuz mu?
Ve siz durup dururken...
Sarı sıcak, mavi bir masumun kanına girdiniz mi, polis abi?
Bir ara ikimizde sustuk, birden Kader
"Bazen at kendini diyorum şu serin sulara
Kilyos beni tutar mı?" diye boğuk bir sesle
Koyu maviye bakarak iç geçirdi
Ve o sakinliği yok edercesine bir ses
"Yürü lan kahpe!"
Kader ağlıyor, benim burnum kanıyordu
Simitlerim, Kader'in gözyaşlarıyla buluşuyordu...
Kanayan burnuma değil de, polis abi
Kader'in yediği silleye ağlıyordum ben...
Yapma! Dedim it surata
Vurma! Dur! dedim, durmadı...
"Kaybol lan! Gebertirim!" dedi
Ve elini beline götürüp silahını çekti...
Kader 16′sında vurulmuştu
Bugün 26′ydı
Ve ben 16'sında bir çocuktum
16′sında genç kızlık hayallerini
Yarınlarını kaybetmiş bir Kader'i dinliyordum
Ben Kader′i 16'sında tanımıştım ama
"O" 16 değildi
26′dı polis abi...
O gün tası tarağı bocalamıştım
Suratı it iskelesi, bakışları hayvan ötesi caniye...
Hırsımdan rüzgar parçalanıyor
Sular yırtılıyordu, dinmiyordu öfkem
Ne kadar vurursam vurayım çirkin suratına...
Uzatmayım, polis abi
Dayanamadım bu cendereye
Cebimdeki falçatayı çıkartıp
Şah damarını kesince
Danalar gibi böğürmeye başladı, it surat...
Hiç pişmanlık duymadım
Hayata aykırı hissetmedim
Çünkü gözleri gülüyordu Kader'in
Çünkü it soyunun çırpınması
Tiril tiril titremesi
Oluk oluk kanının akması
Bir ömrün en kahpe
En aşağılık duygularla kirletilmesini temizliyordu
Dahası Kader gözlerini yumarken polis abi, başı dikti...
Yüzünde belirgin bir tebessüm vardı...
Neticede Kader'in gözlerinden bir defa göç etmiştim
Ve Kader′in gözyaşları Kilyos′un poyrazına
Ve derin mavilerine karışmıştı bir kere
Benim kaderimde müebbet yazılsa, ne yazar polis abi?
Yaz polis abi, bir hayata son verdim suçluyum
Mutluyum en azından bir Kader yaşıyor
Haa polis abi, simit tablam size emanet
Çıkarsam bir gün
Kader'imin simitlerini yine satacağım
Issız ve tenha parklarda
Kader′imi arıyacağım...
Bir Kader Mahkumunun Hayat Penceresinden...

Fate

Her name was Fate...
Her lack of fate was hidden in her name
She was only 16 when we met
She had golden hair and deep blue eyes
Her cheeks were rosy, her lips like cherries
She was a bud that hadn't yet bloomed on the rose branch...
A dirty hand had touched her white horizons
A hand that should be broken, vanished, damned
The ugly jester of a treacherous intention...
I was selling my simits on the Kilyos beach
The sesame-seeded simits of my destiny...
It was morning...
Pigeons and sparrows were scattered around
"One gevrek," said the blue-eyed woman
"One gevrek, simit seller," she said...
She looked tired
Her blonde, absent-minded hair was drawing new shores on endless horizons...
She wanted me to sit next to her, she was just out of school
Fate was distracted but hopeful for tomorrow
She was walking home on yellow and blue sidewalks
The jackal-faced man snatched Fate from the sidewalk
She cried a lot, begged, pleaded for mercy
Then Fate fell silent, officer, to her lack of fate
When I met Fate, she was a beauty
Her eyes were deep blue, her dreams pitch black
But her heart was still pure...
I had accidentally become privy to her fate
I had heard about the years she was defiled, I was devastated...
She had been the capital of a woman named Yeter for ten years
She also owed her a lot of money.
"My name is Fate, but where am I in fate?
I don't know, simit seller
I don't remember a moment since I left school when my soul didn't ache
My fate was sold for ten pennies like a bad coin
My life was darkened at 16, I couldn't do it
I couldn't stop it, I couldn't escape, simit seller..."
On the pink sidewalks, the one with the clog head
The one with the bathhouse gaze and snail posture
And the jackal face, did he provoke you?
Have you ever been contrary to yourself?
And out of the blue...
Did you get into the blood of a yellow, warm, and blue innocent, officer?
We both fell silent for a moment, then suddenly Fate said
"Sometimes I say throw yourself into these cool waters
Would Kilyos hold me?" she sighed with a choked voice
She looked into the deep blue
And a voice broke that calmness
"Walk, you bitch!"
Fate was crying, my nose was bleeding
My simits were meeting Fate's tears...
I wasn't crying for my bleeding nose, officer
I was crying for the slap Fate received...
Don't! I said to the dog-faced one
Don't hit her! Stop! I said, he didn't stop...
"Get lost! I'll kill you!" he said
And he reached for his belt and drew his gun...
Fate was shot at 16
Today she was 26
And I was a boy at 16
I was listening to a Fate who had lost her dreams of a young girl at 16
Her tomorrows
I met Fate when she was 16, but
"He" wasn't 16
He was 26, officer...
That day, I was completely lost
His face was like a dog pier, his gaze beyond animalistic, a murderer...
The wind was tearing apart from my anger
The waters were ripping, my anger wouldn't subside
No matter how much I hit his ugly face...
To make it short, officer
I couldn't stand this torture
I took out the switchblade in my pocket
And when I cut his carotid artery
He started bellowing like a bull, the dog-faced one...
I felt no remorse
I didn't feel like I was going against life
Because Fate's eyes were smiling
Because the writhing of the dog breed
His trembling
His blood flowing in streams
Was cleansing the defilement of a lifetime with the most vile
The most despicable emotions
Moreover, when Fate closed her eyes, officer, her head was held high...
There was a clear smile on her face...
After all, I had migrated from Fate's eyes once
And Fate's tears had mingled with Kilyos's north wind
And deep blues once
What does it matter if life sentence is written in my fate, officer?
Write it down, officer, I ended a life, I am guilty
I am happy that at least one Fate lives
Oh, officer, my simit tray is entrusted to you
If I ever get out
I will sell my Fate's simits again
In deserted and secluded parks
I will search for my Fate...
From the Life Window of a Fate Convict...