Lyrics and translation Opał - Homar

Homar

Zaplątałem się w swoje własne macki
Nie słuchałem rad swojej własnej matki
Wszędzie gdzie nie pójdę palą tylko blanty
Nie no stary, ja nawet nie mogę tego rozczytać

Pokój to lokum, spoglądam na ścianę jak niedojebany
Tak artystycznie opada z nich tynk, ja odpadam z nim
Odpierdala mi, hej hej
Tu cisza tam spokój, a w środku głos mami
Bo demony głaszczą po plecach włosami
Czasami siada mi siada mi,
Czasami podążam śladami z myślami
A czasem te pizdy wbijają mi igły na wylot
Gdzieś między żebrami
A czasem te rany to goją się tylko po
To żeby znów się zapalić i zacząć krwawić
A może tak jebać to co czasem wziąć wypłatę i przy
Blancie z bratem tak zwyczajnie znów się zająć rapem
Później wytłumaczę tacie że to nie są dopalacze
Gdyby miało nie być jutra kupię czterdziestkę i piątkę by
Najebać się, a potem to przy blancie tak się cieszyć końcem
Później zadzwonię do Ciebie jakoś chwila po
Dziesiątej i wyłączając emocje przewinę wcześniejszą zwrotkę

Zaplątałem się w swoje własne macki
Nie słuchałem rad swojej własnej matki
Wszędzie gdzie nie pójdę palą tylko blanty
Nie mogę rozczytać swojej własnej kartki
Zaplątałem się w swoje własne macki
Nie słuchałem rad swojej własnej matki
Wszędzie gdzie nie pójdę palą tylko blanty
Nie mogę rozczytać swojej własnej kartki

Byłem u pani psycholog w Chorzowie na Omankowskiej
Chłopcze skoro tak Ci trudno może napisz o tym zwrotkę
Gdybym wcześniej wiedział może że to będzie takie proste
To nie mówiłbym o sobie osobie tak dla mnie obcej
Świetna rada Doktor Złotko to już puenta tej wizyty
Gdybym tak się zamknął w sobie, oni nie otworzą płyty
Może postaw mi diagnozę, albo wystaw jakieś tabsy
Czuję piszę, piszę, czuję, kończę płytę, a rezultat marny
Nie boję się swoich łez bo to kac dla smutku
Nie boję się mówić raper, choć to stawia mnie wśród głupków
Nie boję się, chociaż czasem strach zabrania mi rozmyślać
Patrzę tym demonom w oczy, nawet jak ich mają kilka
Więc przechodzę swoje życie jak te walki w Mortal Kombat
I ciągle się zastanawiam, jaki problem tu mnie jutro spotka
I ta klątwa wciąż wypycha strumień krwi przez nozdrza
Musiałem wcisnąć ten wers przez metkę horrorcore'owca, ej

Zaplątałem się w swoje własne macki
Nie słuchałem rad swojej własnej matki
Wszędzie gdzie nie pójdę palą tylko blanty
Nie mogę rozczytać swojej własnej kartki
Zaplątałem się w swoje własne macki
Nie słuchałem rad swojej własnej matki
Wszędzie gdzie nie pójdę palą tylko blanty
Nie mogę rozczytać swojej własnej kartki

Gdyby miało nie być jutra, kupię czterdziestkę i piątkę
Lecz ten syf zostanie w kącie, trzeźwy chce pożegnać słońce
Później zadzwonię do Ciebie jakoś chwila po dziesiątej
Abonent jest niedostępny, no a może to i dobrze

Омар

Запутался в своих же клешнях,
Не слушал советов родной мамаши.
Куда ни пойду, все курят лишь бланты,
Блин, детка, я даже прочитать это не могу.

Комната — моя берлога, смотрю на стену как придурок,
Так артистично осыпается с них штукатурка, я вместе с ней отваливаюсь.
Срываюсь, эй, эй.
Тут тишина, там покой, а внутри голос мамы,
Ведь демоны гладят по спине своими волосами.
Иногда накатывает, накатывает,
Иногда следую за своими мыслями,
А иногда эти сучки вбивают мне иглы насквозь,
Где-то между ребер.
А иногда эти раны заживают только для того,
Чтобы снова воспламениться и начать кровоточить.
А может, к черту все, получить зарплату и с
Блантом с братом, как обычно, снова заняться рэпом.
Потом объясню отцу, что это не спайс,
Если бы завтра не наступило, купил бы сороковник и пятерку, чтобы
Напиться, а потом с блантом радоваться концу.
Потом позвоню тебе, где-то после
Десяти, и, отключив эмоции, перемотаю предыдущий куплет.

Запутался в своих же клешнях,
Не слушал советов родной мамаши.
Куда ни пойду, все курят лишь бланты,
Не могу прочитать свою собственную запись.
Запутался в своих же клешнях,
Не слушал советов родной мамаши.
Куда ни пойду, все курят лишь бланты,
Не могу прочитать свою собственную запись.

Был у психолога в Хожуве на Оманковской,
Парень, если тебе так трудно, может, напиши об этом куплет.
Если бы я знал раньше, что это будет так просто,
То не говорил бы о себе человеку, настолько мне чужому.
Отличный совет, доктор Золотко, это уже кульминация визита.
Если бы я так замкнулся в себе, они бы не открыли альбом.
Может, поставьте мне диагноз или выпишите какие-нибудь таблетки.
Чувствую, пишу, пишу, чувствую, заканчиваю альбом, а результат никудышный.
Не боюсь своих слез, ведь это похмелье для грусти.
Не боюсь говорить, что я рэпер, хотя это ставит меня в один ряд с дураками.
Не боюсь, хотя иногда страх мешает мне думать.
Смотрю этим демонам в глаза, даже если у них их несколько.
Поэтому прохожу свою жизнь, как бои в Mortal Kombat,
И постоянно думаю, какая проблема ждет меня завтра.
И это проклятие все еще выталкивает поток крови через ноздри.
Должен был вставить эту строчку из-за ярлыка хорроркорщика, эй.

Запутался в своих же клешнях,
Не слушал советов родной мамаши.
Куда ни пойду, все курят лишь бланты,
Не могу прочитать свою собственную запись.
Запутался в своих же клешнях,
Не слушал советов родной мамаши.
Куда ни пойду, все курят лишь бланты,
Не могу прочитать свою собственную запись.

Если бы завтра не наступило, купил бы сороковник и пятерку,
Но эта дрянь останется в углу, трезвым хочу проводить солнце.
Потом позвоню тебе, где-то после десяти,
Абонент недоступен, ну, может, оно и к лучшему.