Lyrics and translation Orkhan Zeynalli - Yaş Gəlir

Yaş Gəlir

Mən həmişə istəmişdim qızım olsun
Körpə gülüşlərində həyatı tapdığımnandı yəqinki
Musiqini dinləyəndə deməyə daim sözüm olsun
Heç olmasa okean sahillərinnən olum dərin
Albomun bir parçası, həyatın bir parçası
Səmimiyyətin ən bol olduğu yer
Mahnı və uşaq baxçasıdı
Bax qulaq asır yəqin indi yaşlılarda
Kaş ki hər sözüm bir iz qoyaydı yaxşılarda
(Gör bizə neçə göz baxır)
Gözlərinsə arxasında sevgilər və hislər durur
(Biz neçə evin tək damı)
Duyğularıma sığına bilmən üçün qəlbim divarlar hörür
Hələdə parlaya bilməyibsə ulduzun
Üzülmə dost bəlkə günəş batmıyıb
Və çökməyib hələ qaranlığ
Quşların azadlığı səma, mənimsə musiqi
Əlini ver uçağ biz əsl sevgilərdən yarandığ
Yaş üstə yaş gəlir yönəlib həyatın mənə ciddi
Baxışları hislərimədə qış gəlir atacaq baharın
Yenə ürəyimə daşları
Gözlərimnən, hər sözümnən bilinir təklikdən üşüdüm artıq
Uşaqlığ illərinin əməllərinnən doymadan tərslikdən böyüdüm artıq
Küçədə kimisə tanımaq əvvəl böyük sevinc
Indi isə gözə qədər kepqa unudulmuş dalanlarla
Cangüdənlərin məni qorumağı çox gülünc idi

Возраст приходит

Я всегда хотел, чтобы у меня была дочь,
Возможно, потому что я нахожу жизнь в детском смехе.
Чтобы у меня всегда были слова, когда я слушаю музыку,
Чтобы я был хотя бы таким же глубоким, как берега океана.
Часть альбома, часть жизни,
Место, где искренность наиболее обильна.
Песня и детский сад,
Смотри, наверное, даже пожилые люди сейчас слушают.
Если бы каждое мое слово оставляло след в добрых сердцах...
(Видишь, сколько глаз смотрит на нас?)
За твоими глазами скрываются любовь и чувства.
(Мы - единственная крыша над многими домами)
Мое сердце возводит стены, чтобы ты могла укрыться в моих чувствах.
Если твоя звезда еще не засияла,
Не грусти, любимая, возможно, солнце еще не село,
И тьма еще не опустилась.
Свобода птиц - небо, моя - музыка.
Дай мне руку, и мы взлетим, ведь мы рождены из настоящей любви.
Год за годом приходит, жизнь обращается ко мне серьезно.
Зима приходит и в мои чувства, но весна растопит ее взглядом.
Снова камни в моем сердце...
В моих глазах, в каждом моем слове читается, что я замерз от одиночества.
Я вырос из-за невзгод, не насытившись делами детских лет.
Раньше узнавать кого-то на улице было большой радостью,
Теперь же - кепка до глаз и забытые переулки.
То, что хулиганы защищали меня, было очень смешно.