Lyrics and translation Petri Laaksonen - Janoinen Sydän

Janoinen Sydän

Jo aamulla lähdimme aikaisin,
Emme hukanneet hetkeäkään.
Me tahdoimme jokaisen minuutin
Käyttää tehtäväämme tärkeään.
Me etsimme jokaisen talon,
Joka luolan ja onkalon.
Ja hiipuessa jo auringon valon
Yhä kysyimme – missä se on?

Ei meitä käskenyt kukaan,
Jonka silmämme nähneet ois.
Oman sydämen tuntomme mukaan
Me vain kuljimme kauaksi pois.
Oli kaikki se niin päivänselvää,
Enää voinut ei jatkua näin.
Me päätimme: jokainen askel
Täältä pois on parempaan päin!

Jos vieläkään saata et ymmärtää,
Mikä meitä näin vakaasti vie.
Se silloin on vaikea selittää,
Ja turhaakin ehkä se lie.
Se kulkee, jota polttaa maa,
Se kysyy, joka ei rauhaa saa,
Ja se jonka sydän on janoinen
Etsii lähdettä totuuden.

Vain yksi voi perille kantaa,
Vain yksi on tarpeellinen.
Vain yksi vie lähemmäs rantaa
Yli aavojen oikullisten.

Se yksi on sanoista suurin
Takaa vuosien tuhansien.
Se murtaa voi valheiden muurin,
Sitä kuljemme me etsien.

Siksi rakkaampi on tämä rauhattomuus,
Joka meitä näin kuljettaa saa.
Kuin sydämen kuolemanhiljaisuus,
Jonka jätimme selkämme taa.

Se kulkee, jota polttaa maa,
Se kysyy, joka ei rauhaa saa,
Ja se jonka sydän on janoinen
Etsii lähdettä totuuden.

Жаждущее Сердце

Мы отправились с рассветом,
Не теряя ни мгновения.
Ведь каждую минуту хотели
Посвятить важному делу.
Мы искали в каждом доме,
В каждой пещере и расщелине.
И когда солнечный свет мерк,
Всё спрашивали: «Где же ты?»

Нас не вело чьё-то слово,
Не звал взор знакомых мест.
Лишь велению сердца внемля,
Шли мы всё дальше на восток.
Всё было так очевидно,
Что нельзя было оставаться.
И мы решили: каждый наш шаг
Должен вести лишь к лучшему!

Если ты до сих пор не поймёшь,
Что ведёт нас так уверенно,
То объяснять это будет лишним,
Да и незачем, наверно.
Тот, кто горит, тот дорогу найдёт,
Кто ищет, тот всегда спросит,
А тот, чьё сердце жаждет,
Источник правды отыщет.

Лишь один может привести к цели,
Лишь один нам необходим.
Лишь один к берегу приведёт
Сквозь бури и просторы синие.

Лишь одно слово – самое главное,
Сквозь тысячелетия пронеслось.
Оно способно разрушить стены лжи,
Его мы ищем день за днём.

Поэтому милее нам эта тревога,
Что движет нами вперёд.
Чем мёртвая тишина в груди,
Которую мы оставили позади.

Тот, кто горит, тот дорогу найдёт,
Кто ищет, тот всегда спросит,
А тот, чьё сердце жаждет,
Источник правды отыщет.