Lyrics Anthropos sto kathrefti - Phyrosun

Είναι φορές
Που θες να μιλήσεις με τον εαυτό σου
Ναι mado

Είναι φορές
Που ο καθρέφτης σε φωνάζει
Για να τα πείτε και εσύ εκεί λες

Κυλάνε οι ώρες βαριά τέσσερις τοίχοι
Και εγώ μέσα σε αυτούς να κοιτάζω το τι μου ανήκει
Είναι απ' τις φορές που με φωνάζει
Το είδωλο μου στο καθρέφτη
Θέλει να δει αν θα με βγάλει ψεύτη
Σαν άντρας στέκομαι κάνω αυτοκριτική
Αν δεν κάνεις;
Θα ριζώσει το κόμπλεξ και θα ενοχλεί
Αυτό φοβούνται λες μερικοί;
Και εκεί σιωπή

Απάντηση για την ερώτηση που 'χει δωθεί
Όσο του μιλώ με κοιτάζει, όποτε κράζω μειδιάζει
Πατάει τα κουμπιά μου και κουβεντιάζει
Ψάχνει για να βρει τη στιγμή που θα 'μαι ευάλωτος
Και έτσι με χαρά ξεκινάει στη κόντρα ο διάλογος
Έχεις πει το ευχαριστώ;
Το 'χω πει
Είναι η τελευταία μου λέξη στη προσευχή

Το 'χω πει για τους δικούς μου
Για τους λίγους και καλούς μου
Και σε ανθρώπους που στάθηκαν
Δίπλα στους κακούς καιρούς μου

Καλά τα λες όμως πες για την αγάπη
Πιστεύεις πως υπάρχει και αν ναι της δίνεις κάτι;
Αγάπη, έχω δώσει και έχω πάρει
Μέχρι και σ' αδέλφια που μετά κράτησαν φτυάρι

Αγάπη για μουσική, για τους γονείς μου
Για το κορίτσι που κοιμάται βράδια μαζί μου
Αγάπη για όσους νιώσανε
Τη καρδιά μου και τα γραπτά μου
Αγάπη με ιδρώτα στη πορτοκαλί Θεά μου
Άσ' την αγάπη εδώ, πάμε στο μίσος
Μίσος;
Μοιάζουμε όμως δεν γνωρίζεις ίσως
Μένει στο μελάνι αποτυπώνεται σαν στίχος
Βγάζω το συναίσθημα και ελεύθερος ο τύπος
Οπότε ο πόνος μπορεί τώρα στη σέντρα;
Σφύριξα και έληξες mado, καρδιά από πέτρα
Τι θα πεις για αυτούς
Που φύγαν' προς τα πάνω τρέχοντας;
Θα τα πούμε και μ' όλους αυτούς κατεβαίνοντας

Αν μπορείς μέσα στα μάτια να με δεις
Να μου πεις κι όχι να δικαιολογηθείς
Όσο ασχολούμαι εγώ άλλος κανείς
Από 'μένα δεν μπορείς να κρυφτείς
Δεν θα κρυφτείς

Αν μπορείς μέσα στα μάτια να με δεις
Να μου πεις κι όχι να δικαιολογηθείς
Όσο ασχολούμαι εγώ άλλος κανείς
Από 'μένα δεν μπορείς να κρυφτείς
Δεν θα κρυφτείς

Περασμένη η ώρα ακόμα εδώ
Πιστεύεις βλέπω στον εαυτό σου
Κι αυτό καλό
Μεταμεσονύχτια λόγια μες το ξενύχτι
Μου σκάει σαν εκπομπή βράδυ με τον Λαβίθη
Και για τη πίστη;
Για αυτή πολεμώ
Γιατί αγαπάω ότι πιστεύω και πιστεύω ότι αγαπώ
Πολεμάς;
Δηλαδή ζωή αφαιρείς;
Το κάναν μέχρι και οι θρησκείες
Σου φαίνομαι αφελής;

Τραβώ το δρόμο μου σόλο για το οξυγόνο μου
Κι αν πόλεμο θέλουν μπαίνω, με όπλο σου;
Το λόγο μου
Τώρα που είπες λόγο αυτόν το κρατάς;
Φυσικά γιατί ο λόγος βαρύς, δεν το πουλάς

Εσύ δεν είσαι αυτός που βγάζει από τη τέχνη;
Και κάποιος άλλος βγάζει δεν το λες και καλλιτέχνη
Ναι, το καλό πρέπει και να πληρώνετε
Γιατί το κακό χωρίς αυτό δεν θα φαινότανε
Τι θα 'λεγες για όσους το σίγμα κοροιδέψανε;
Πως θα θέλαν να 'ναι εγώ απλά δεν το πιστέψανε
Μπορείς ανθρώπους και λάθη να συγχωρείς;
Τη ρουφιανιά αγάπησαν το ρουφιάνο κανείς
Σε βλέπω άνετα μιλάς για προδοσία
Δηλαδή εσύ είσαι ο τέλειος;
Ποτέ, με την καμία;
Ουδείς αναμάρτητος καθρέφτη καθρεφτάκι
Μα άσε να το κρίνει ο Θεός
Κι όχι τζαμάκι

Αν μπορείς μέσα στα μάτια να με δεις
Να μου πεις κι όχι να δικαιολογηθείς
Όσο ασχολούμαι εγώ άλλος κανείς
Από 'μένα δεν μπορείς να κρυφτείς
Δεν θα κρυφτείς

Αν μπορείς μέσα στα μάτια να με δεις
Να μου πεις κι όχι να δικαιολογηθείς
Όσο ασχολούμαι εγώ άλλος κανείς
Από 'μένα δεν μπορείς να κρυφτείς
Δεν θα κρυφτείς

Δεν θα κρυφτείς

Δεν θα κρυφτείς