Lyrics and translation Qaraqan - Dua

Dua

Neçə göz yaşı axacaq gözümdən
Mən artıq bezmişəm özümdən
Neçə qorxaq addım atacaq qəlbim
Gedəcək taleyin izinnən
Neçə sətirlik mürəkkəbimdə qan
Hansı küçədə görüşürük ölümnən
Məni buraxma, mənə inanma
Nifrət eləsən də, bitməsin öpüşlər
Hər dəfə kələ-kötür yollarla qalxıram
Ama Tanrının qapısı bağlı
Ümidlərin nağılı. Yaralarım ağrıyır
Səni kim saxlayır?! Niyə qaçmırsan?!
Axı bu incə tələlər son qoyacaq sənə
Hər yeni göz yaşı, yeni davalar
Laxtalandıqca bağlayır səni mənə
Neçə göz yaşı axacaq gözümdən
Mən artıq bezmişəm özümdən
Neçə qorxaq addım atacaq qəlbim
Gedəcək taleyin izinnən
Bu şəhərdə qalmayıb mələklər
Bu küçələri tərk eləyib Allah
Bir çantalıq əbədi sürgünlərdə bir gecəlik səninlə qalmaq
Qoy yağış yağsın, külək əssin, dalğalansın qoy dəniz
Bizim ümidlərimiz, yuyulur izlərimiz
Əllər açılır səmaya
Orda varmı kimsə bizdən savayı?!
Eşit bu harayı, isit bu ürəyi!
De, bu yollar aparır bizi haraya?
Qoy yağış yağsın, külək əssin, dalğalansın qoy dəniz
Bizim ümidlərimiz, yuyulur izlərimiz
Əllər açılır səmaya
Orda varmı kimsə bizdən savayı?!
Eşit bu harayı, isit bu ürəyi!
De, bu yollar aparır bizi haraya?
Neçə göz yaşı axacaq gözümdən
Mən artıq bezmişəm özümdən
Neçə qorxaq addım atacaq ruhum
Qanlar axacaq dizimdən
Sənin yolunda mən ölümə hazır
Bir təbəssüm min zülümə hazır
Sənin bir kəlmənlə mən yarandım
Sənə həsr etdiyim sətirim azdır
Neçə dahini basdırır zəmanə
Neçə gəmi yelkənləri küləksiz
Neçə ağactək kəsiləcək qollarım
Neçə köməksiz evi qoyacam dirəksiz
Mənim əlimdə yoxdur işarələr
Mənim taleyim silinib nəzərdən
Tanrının oyuncaq qutusundan
Yıxılıb, itib bir oyuncaq əsgər
Yenə qar yağdı yol işıqlarına
Dolanır dənələr pərvanətək
Mən pəncərələrimi açdım
Bəlkə göylərdən enə çiynimə bir mələk
Yenə Tanrının məbədində tək
Yenə əllərim açılıb göylərə
İki söyüdün kölgəsində mən
Günahlarımı yenə yuyuram çaylara
Qoy yağış yağsın, külək əssin, dalğalansın qoy dəniz
Bizim ümidlərimiz, yuyulur izlərimiz
Əllər açılır səmaya
Orda varmı kimsə bizdən savayı?!
Eşit bu harayı, isit bu ürəyi!
De, bu yollar aparır bizi haraya?
Qoy yağış yağsın, külək əssin, dalğalansın qoy dəniz
Bizim ümidlərimiz, yuyulur izlərimiz
Əllər açılır səmaya
Orda varmı kimsə bizdən savayı?!
Eşit bu harayı, isit bu ürəyi!
De, bu yollar aparır bizi haraya?

Молитва

Сколько слез прольется из моих глаз,
Я уже устал от себя,
Сколько робких шагов сделает мое сердце,
Следуя за своей судьбой.
Сколько строк моей сложной, кровавой судьбы,
На какой улице мы встретимся со смертью?
Не оставляй меня, не верь мне,
Даже если ты ненавидишь меня, пусть не прекращаются поцелуи.
Каждый раз я поднимаюсь по ухабистым дорогам,
Но врата Бога закрыты.
Сказка надежд. Мои раны болят.
Кто тебя держит?! Почему ты не бежишь?!
Ведь эти тонкие нити погубят тебя.
Каждая новая слеза, новые ссоры,
Сгущаясь, привязывают тебя ко мне.
Сколько слез прольется из моих глаз,
Я уже устал от себя,
Сколько робких шагов сделает мое сердце,
Следуя за своей судьбой.
В этом городе не осталось ангелов,
Эти улицы покинул Бог.
В вечном изгнании с одним чемоданом, остаться с тобой на одну ночь.
Пусть идет дождь, дует ветер, волнуется море,
Наши надежды, смываются наши следы.
Руки тянутся к небу,
Есть ли там кто-нибудь, кроме нас?!
Услышь этот крик, почувствуй это сердце!
Скажи, куда ведут нас эти дороги?
Пусть идет дождь, дует ветер, волнуется море,
Наши надежды, смываются наши следы.
Руки тянутся к небу,
Есть ли там кто-нибудь, кроме нас?!
Услышь этот крик, почувствуй это сердце!
Скажи, куда ведут нас эти дороги?
Сколько слез прольется из моих глаз,
Я уже устал от себя,
Сколько робких шагов сделает моя душа,
Кровь будет течь из моих колен.
На твоем пути я готов к смерти,
За одну твою улыбку готов на тысячу мук.
Я был создан одним твоим словом,
Строк, посвященных тебе, слишком мало.
Сколько гениев погребает время,
Сколько кораблей с безветренными парусами,
Сколько моих рук будет срублено, как деревья,
Сколько беспомощных домов я оставлю без опоры.
В моих руках нет знаков,
Моя судьба стерта из виду.
Из игрушечной коробки Бога
Выпал и потерялся игрушечный солдат.
Снова снег падает на уличные фонари,
Снежинки кружатся, как мотыльки.
Я открыл свои окна,
Может быть, с небес спустится на мое плечо ангел.
Снова один в храме Бога,
Снова мои руки тянутся к небесам.
В тени двух ив я
Снова смываю свои грехи в реках.
Пусть идет дождь, дует ветер, волнуется море,
Наши надежды, смываются наши следы.
Руки тянутся к небу,
Есть ли там кто-нибудь, кроме нас?!
Услышь этот крик, почувствуй это сердце!
Скажи, куда ведут нас эти дороги?
Пусть идет дождь, дует ветер, волнуется море,
Наши надежды, смываются наши следы.
Руки тянутся к небу,
Есть ли там кто-нибудь, кроме нас?!
Услышь этот крик, почувствуй это сердце!
Скажи, куда ведут нас эти дороги?