Lyrics Sarangola Sa Ulan - Sharon Cuneta

Naririnig ko pa ang tawag hakitkit ng unan kong sinta
At kalarong pasilit
At ang sabi ng matatanda
Siya ay maalwang ako'y dukha
Di raw kaming bata'y
At kay raming dahilan
Ngunit si Tita Kekay ay walang pakialam
Sa aming kamusmusan
Kay raming pala isipan
Ngunit tatlong bagay ang aking natutunan
Ang pag-asa'y walang hanggang pag-ibig ay walang hadlang
At lilipad ang sarangola sa ulan
At kung ang pagsinta ay di mang nagtagal
Ang mas mahalaga natutong magmahal
Iibigin ng walang panghihinayang
Kahit man lang mang na masaktan
Kanina lang sa 'king tabi
May mamang lumito
At sa pagmamadali
Nasagi aking puso
Heto na naman
Ako sa 'king kabaliwan
Na sinasabi na nilang "suntok sa buwan"
Ngunit hindi hihintindihan
Ng tulad kong natutong nang magpalipad ng sarangola sa ulan
Gaya ng langit, laging sinasabi ko
Oh shanawa ay siya na nga ang totoo...
Heto na naman
Ako sa 'king kabaliwan
Na sinasabi na nilang "suntok sa buwan"
Ngunit hindi hihintindihan
Ng tulad kong natutong nang magpalipad ng sarangola sa ulan
Heto ako, tumatanda
Nakahandang panindigan
Ang bato sa tubig ay lulutang
At lilipad ang sarangola
At lilipad ang sarangola
At lilipad ang sarangola
Lilipad ang sarangola sa ulan