Lyrics and translation Shayea feat. Daniyal & Mahyar - Ta Yeja

Ta Yeja

تا یه جایی زوری میخندی
تا یه جا صحیحی و سالمی و صاف
تا یه جا یادت میمونه جای چی کجاست
تا یه جا شق و رقی قشنگی
تا یه جا کاسبیته پاس
تا یه جایی داری حوصلشو
سر و صورتتو مرتب کنی جلو آینه
تا یه جایی داری حالِ محبتو
به اون که هر روزِ زندگی تو رو گاییده
یه روزی میرسه میرسی به سی
میرسی به چهل ، دیگه نمیکِشی
سرتو میگیری زیرِ شیر
میشی یه چی جنسِ بی کسی
سیاه میشه لبایِ صورتی هممون
هممون وایمیسه قلبِ زیرِ یقمون
هممون دلمون تنگ میشه برا دیگِ سمنو
برا آشای خاله برا ته چینِ زن عمو
تا میتونی مامانو ببین
تا میتونی کیسه رو از دستِ بابا بگیر
به رفیقت بگو داداششی
حداقل شبی ده دیقه رو با خدا بشین
زیرِ دوش لذت ببر
بارون که میاد بوش لذت ببر
کنتور که نمیندازه بیشتر بخند
دیر میفهمی بهترین دوران مدرسست
و بهترین ساندویچای پر کالباساست
تنها اسلحه ی صلح تفنگ آب پاشاست
دیر میفهمی موفق نمیشی
صرفا چون نمره هات توو درسات بالاست
دیر میفهمی زندگی نکردی و
شیش دنگِ حواست به چی میشه ها بوده
دیر میفهمی قبل و بعد کشکه
همین لحظه هم بارِ گنجِ قارونه
تا یه جایی زوری میخندی
ولی همین خنده هات اشکن
به مو میرسه پاره هم میشه
همه شنبه ها رفتن
آدما چقد عزیز میشن
وقتی که قابِ عکس شن
عجب رسمِ تلخی
منم میخوام یه قابِ عکس شم
دیگه نمیترسم قلبم جا بزنه
جاش یه سنگه
دیگه نمیترسم سیاه بره چشام
یهو تار شه صحنه
دیگه یادم نی کی اصاً
دلمو کجا شکسته
عجله داره دیرشه روحم
میخواد جدا شه از جسم
تا یه جاهایی شیشه نمیشکنه کنارِ سنگ
تا یه جاهایی بهت میگه همه جوره کنارتم
از یه جایی به بعد خودتی و خودت
تا یه جایی خانواده میرسن به داد هم
تا یه جایی صبحا که پا میشی یادته کارات
تا یه جایی درِ کون رفیقی
تا یه جایی به خاطر مامان
چشایِ سرختو قایم میکنی خونه نمیری
یه جایی میرسی به بی حسی محض
جوونیتو میدویی و میرسی به شصت
میمونه دستت زیرِ سنگ
میشه قلبت رنگش تیره تر
یادش بخیر اون صداهای تووی کوچه ها
موشکای کاغذی که میرفت توو جوبِ آب
سکه های ده تومنی که میشد یه نونِ داغ
حیاط و هندونه های خنکِ تووی آب
هی ، یه وقتایی دلش تنگه آدم
یادِ بچگیاشو میکنه قلبِ آدم
یاد شکستن شیشه ها با توپِ فوتبال
دوییدنِ بی دلیلِ بعدِ زنگِ آخر
اگه بذاری دنیا امیدو بگیره ازت
جوابِ همه آرزو ها که چیه فقط
وقتی زمان یه چیزیه که نمیره عقب
پس تا میتونی مادرتو بگیرش بغل
چون دلت میمیره از یه جایی به بعد
از یه جایی به بعد باید بپایی به در چون
عزیزات توو قابِ اعلامیه ان
دیگه کسی نی برات بریزه یه چایی تلخ
از یه جایی دیگه نمیشناسی خودتو
از یه جایی به بعد خودتو جا میذاری
از یه جایی دیگه میبازی خودتو
نفستو خاموش میکنی توو جاسیگاری
تا یه جایی زوری میخندی
ولی همین خنده هات اشکن
به مو میرسه پاره هم میشه
همه شنبه ها رفتن
آدما چقد عزیز میشن
وقتی که قابِ عکس شن
عجب رسمِ تلخی
منم میخوام یه قابِ عکس شم
دیگه نمیترسم قلبم جا بزنه
جاش یه سنگه
دیگه نمیترسم سیاه بره چشام
یهو تار شه صحنه
دیگه یادم نی کی اصاً
دلمو کجا شکسته
عجله داره دیرشه روحم
میخواد جدا شه از جسم

Until Somewhere

You force a smile until somewhere,
Until somewhere you're healthy, whole, and straight.
Until somewhere you remember where everything is,
Until somewhere you're upright and beautiful.
Until somewhere your business is taken care of,
Until somewhere you have the patience
To fix your face in the mirror.
Until somewhere you have the mood for affection
For the one who screws you over every day of your life.
One day you'll reach thirty,
You'll reach forty, you won't be able to take it anymore.
You'll put your head under the shower,
You'll become something like loneliness.
Our pink lips will turn black,
The heart beneath our collar will stop for all of us,
We'll all miss the pot of Samanu,
Aunt's soups, and Aunt's layered rice.
See your mom as much as you can,
Take the bag from Dad's hand as much as you can,
Tell your friend he's your brother,
Sit with God at least ten minutes a night.
Enjoy the shower,
Enjoy the smell when it rains,
Laugh more, the meter doesn't run faster,
You'll realize late that school is the best time,
And the best sandwiches are full of bologna.
The only weapon of peace is a water gun.
You'll realize late that you won't succeed
Just because your grades in your subjects are high.
You'll realize late that you haven't lived and
Your mind was always on what's going on.
You'll realize late that before and after is bullshit,
This moment is also a load of Qaroon's treasure.
You force a smile until somewhere,
But these laughs of yours are fragile.
It will reach your hair, it will tear too.
All the Saturdays are gone,
People become so dear
When they become picture frames.
What a bitter tradition,
I want to be a picture frame too.
I'm not afraid of my heart giving up anymore,
There's a stone in its place.
I'm not afraid of my eyes turning black anymore,
The scene suddenly becomes dark.
I don't remember who at all,
Where they broke my heart.
My soul is in a hurry, it's late,
It wants to separate from the body.
Until somewhere, glass doesn't break next to stone,
Until somewhere, they tell you they're with you all the way.
From somewhere on, it's just you and yourself,
Until somewhere, families come to each other's aid.
Until somewhere, when you wake up in the morning, you remember your tasks,
Until somewhere, you're a friend's ass-wiper,
Until somewhere, for the sake of Mom,
You hide your red eyes and don't go home.
Somewhere you reach absolute numbness,
You run your youth and reach sixty.
Your hand remains under the stone,
Your heart becomes darker in color.
I remember those sounds in the alleys,
Paper rockets that went into the water ditch,
Ten-Toman coins that could buy a hot bread,
The yard and cool watermelons in the water.
Hey, sometimes a person's heart is heavy,
A person's heart remembers their childhood,
The memory of breaking windows with a soccer ball,
Running for no reason after the last bell.
If you let the world take away your hope,
The answer to all wishes is just what?
When time is something that doesn't go back,
So hug your mother as much as you can.
Because your heart will die from somewhere on,
From somewhere on, you have to watch the door because
Your loved ones are in the frame of announcements.
There's no one left to pour you a bitter tea,
From somewhere on, you don't recognize yourself,
From somewhere on, you leave yourself behind,
From somewhere on, you lose yourself,
You extinguish your breath in the ashtray.
You force a smile until somewhere,
But these laughs of yours are fragile.
It will reach your hair, it will tear too.
All the Saturdays are gone,
People become so dear
When they become picture frames.
What a bitter tradition,
I want to be a picture frame too.
I'm not afraid of my heart giving up anymore,
There's a stone in its place.
I'm not afraid of my eyes turning black anymore,
The scene suddenly becomes dark.
I don't remember who at all,
Where they broke my heart.
My soul is in a hurry, it's late,
It wants to separate from the body.