Poczekalnia Dusz - Pono , Sokół translation in German

Poczekalnia Dusz

Odstawiam na bok te wszystkie lyche sprawy
Zarzucam kurtkę i Śródmieście Warszawy wita mnie
Choć mało czasu, zawsze coś znajdę
By z koleżkami ruszyć na lokalną knajpę
W środku to samo, zawsze te same pyski
Ręka do góry i ogólnie cześć wszystkim
Mamy swój stolik co ma jedną nogę mniejszą
Wkładamy pod nią klapkę od szlugów zgiętą

Jak ktoś go zajmie to ewentualnie drugi
W rogu sali zawsze siedzi Adaś co ma długi
Pani Tereska przynosi po herbacie
Szefunio coś zagaja - jak chłopaki gracie?
Dzisiaj pas staruszku, nic nie mam
Wczoraj wyłożyłem się na trzech pod rząd rowerach
Pierdolę hazard, każdy to powtarza
Jak przegra, a jutro znów do tego wraca
Szczupła Lucyna niedostępna niczym zjawa
Niezłe imię w dwa tysiące siódmym, Warszawa

Ktoś za nią zerka przez ten dym, co i rusz
Niejeden już, chciał jej stamtąd zdmuchnąć kurz
Raz Bogdan, stróż, kupił jej bukiet róż
Taka świetlica, poczekalnia dusz
Weź lód krusz, daj tuzin szklanek barmanie
Maniek zrobił flaszkę, bo mu wszedł kupon na sześć baniek

Ta lokalna dziura, ta która dla żula to kolebka
Tu pełen wirtual hula, tutaj jest z nas setka
Tłum zamula, wkraczasz okular, zachodzi mgła tu jak rytuał
Formuła od rana lana jest do szkła pełna kultura ta
To jest natura tego miejsca, nie?
Niejeden akurat w tych murach swe życie przespał
To piedestał do pokera dobiera pan - starczy
Walczy aż w końcu do zera zaczyna maszyna karcić go

Nie starczy, to jak matka, krecha w zeszycie
Cała aż się marszczy, walczy tak przez całe życie
Picie, spanie, wstanie, zostaje granie i chlanie
Nie odstaje go ani na krok, kombatant powstanie
Co czekanie aż nastanie pro schyłek pomyłek
Bo granie na banie tego to za duży wysiłek
To jakby wziąć i żyłę sobie chlasnąć
To jakby poczekalnia dusz co chciałaby już zasnąć

To poczekalnia, gdzie wchodzisz by zabić czas
To przechowalnia, którą zaliczył każdy z nas
Póki wybranka nie da szczęścia ci w całości
Będziesz tu w oparach dymu gościł

To poczekalnia, gdzie wchodzisz by zabić czas
To przechowalnia, którą zaliczył każdy z nas
Póki wybranka nie da szczęścia ci w całości
Będziesz tu w oparach dymu gościł

Souls' Waiting Room

Stell alle die zweifelhaften Dinge beiseite
Leg die Jacke ab und Warschaus Innenstadt begrüßt mich
Auch wenn wenig Zeit ist, find ich immer was
Um mit den Kumpels ins Stammkneipe zu ziehn
Drinnen dasselbe Spiel, immer die selben Pappen
Hand nach oben und ganz allgemein hallo allerseits
Unser Stammtisch hat ein Bein das kürzer ist
Schieben 'ne geknickte Schachtelklappe unters

Falls wer den besetzt, nehmen wir eventuell Nummer zwei
Salonecke, dort saß immer Adaś, der Schulden hat
Pani Tereska bringt uns Tee vorbei
Chefchen fängt ein Gespräch - wie spielt es sich, Jungs?
Heut kein Bock, Alter, ich hab nichts am Mann
Gestern verlor ich gleich drei Fahrräder hintereinander
Scheiß auf Glücksspiel, sagt jeder klipp und klar
Hat er verloren, steht er morgen wieder da
Schlanke Lucyna, so unnahbar wie ein Schattenbild
Guter Name für zweitausendundsieben, Warschau

Von Rauchschwaden gedeckt stiehlt jemand nen Blick
So mancher hätte ihren Staub gern mal abgewischt
Einmal Bogdan, der Hausmeister, kaufte ihr Rosen
So ein Jugendklub, ein Wartesaal der Seelen
Gebt Eis und knallt ein dutzend Gläser hin, Barmann
Maniek bracht 'ne Flasche weil er 'nen Sechshunderter hatte

Loch in der Wand, Zołzis Heimatsort
Hier rockt das volle virtuelle Spiel, wir sind hundert
Die Menge lähmt mit ihrem Rauch, Nebel zieht auf hier wie Ritus
Die Formel, runter ausgeschüttet, volles Glas: Sie schafft Kultur hier
Das ist wohl die Natur dieses Ortes, oder?
Mancher verschlief hier drin grade sein Leben
Das Pokerpodest sucht sich aus den Mann - gebt acht
Kämpft bis auf Null, stürzt der assistierende Apparat ein

Nicht genug, wie eine Mutter, Kreidefarbe im Heft
Runzelte sich der ganze Kampf im Leben herum
Saufen, pennen, klarkommen, Poker und Karacho
Nicht 'nen Schritt zurück, der Kombattant erhebt das Haupt
Wer aufs Ende wartet von Irrtumszweifel
Denn das Sechshunderter-Spiel kostet viel zu viel Kraft
Das ist, als schnitt man sich eine Ader auf
Das ist ein Wartesaal der Seelen, der endlich schlafen wollt

Ein Wartesaal in den du gehst, Zeit totzuschlagen
Ein Aufbewahrungsort für Seelen, den wir alle riefen
Bis die Dir Auserwählte dir das Glück im Sonnenlicht
Gibt bleibst du der Gast in Nebelschwaden greifbar

Ein Wartesaal in den du gehst, Zeit totzuschlagen
Ein Aufbewahrungsort für Seelen, den wir alle riefen
Bis die Dir Auserwählte dir das Glück im Sonnenlicht
Gibt bleibst du der Gast in Nebelschwaden greifbar