Niemy Krzyk - The Analogs translation in German

Niemy Krzyk

Uwierzyłeś w to, że łatwo jest pokonać świat
Nadzieja gaśnie, gdy zaczynasz się go bać
Pamiętaj, że może nadejść taki dzień
Droga, którą pójdziesz, to ucieczka w śmierć

Miasto jest jak bagno, które wciąga w dół
Dzieciaki chcą być ostre, walą dłonią w stół
W zadymionych norach siedząc trwonią czas
Maska dorosłości kryje smutną twarz

Uwierzyłeś w to, że łatwo jest pokonać świat
Nadzieja gaśnie, gdy zaczynasz się go bać
Pamiętaj, że może nadejść taki dzień
Droga, którą pójdziesz, to ucieczka w śmierć

W zachwycie szepczesz jej steki tanich bzdur
Na twojej szyi zaciska się sznur
Nagle dziecka krzyk, że chcą jeść i pić
Pytasz siebie, czy tak chciałeś żyć

Uwierzyłeś w to, że łatwo jest pokonać świat
Nadzieja gaśnie, gdy zaczynasz się go bać
Pamiętaj, że może nadejść taki dzień
Droga, którą pójdziesz, to ucieczka w śmierć

Z knajpy cię wyrywa wreszcie krwawy świt
W domu martwe meble i ciszy niemy krzyk
Zostawiła tobie tylko kilka słów
Już jej nie zobaczysz, czy pokonasz ból

Uwierzyłeś w to, że łatwo jest pokonać świat
Nadzieja gaśnie, gdy zaczynasz się go bać
Pamiętaj, że może nadejść taki dzień
Droga, którą pójdziesz, to ucieczka w śmierć

Stiller Schrei

Du glaubtest, dass es leicht ist, die Welt zu besiegen
Die Hoffnung erlischt, wenn du beginnst, dich vor ihr zu fürchten
Denk daran, dass solch ein Tag kommen kann
Der Weg, den du gehst, ist die Flucht in den Tod

Die Stadt ist wie ein Sumpf, der dich nach unten zieht
Kids wollen cool sein, schlagen mit der Hand auf den Tisch
In verrauchten Löchern sitzend, vergeuden sie Zeit
Die Maske des Erwachsenseins verbirgt ein trauriges Gesicht

Du glaubtest, dass es leicht ist, die Welt zu besiegen
Die Hoffnung erlischt, wenn du beginnst, dich vor ihr zu fürchten
Denk daran, dass solch ein Tag kommen kann
Der Weg, den du gehst, ist die Flucht in den Tod

Begeistert flüsterst du ihr einen Haufen billigen Unsinn zu
An deinem Hals zieht sich die Schlinge zu
Plötzlich schreit das Kind, dass es essen und trinken will
Du fragst dich selbst, ob du so leben wolltest

Du glaubtest, dass es leicht ist, die Welt zu besiegen
Die Hoffnung erlischt, wenn du beginnst, dich vor ihr zu fürchten
Denk daran, dass solch ein Tag kommen kann
Der Weg, den du gehst, ist die Flucht in den Tod

Aus der Kneipe reißt dich endlich die blutige Morgendämmerung
Zu Hause tote Möbel und der stille Schrei der Stille
Sie ließ dir nur ein paar Worte
Du wirst sie nicht mehr sehen, ob du den Schmerz besiegst

Du glaubtest, dass es leicht ist, die Welt zu besiegen
Die Hoffnung erlischt, wenn du beginnst, dich vor ihr zu fürchten
Denk daran, dass solch ein Tag kommen kann
Der Weg, den du gehst, ist die Flucht in den Tod