Lyrics and translation Βασίλης Παπακωνσταντίνου - Boum

Boum

Έπειτα απ' το μεγάλο μπουμ
χίλιοι φακοί να κάνουν ζουμ
πλάνα ωραία της καταστροφής,
με φωτιές και σάρκες να τραφείς,
όταν η αράχνη θα νιώθει ευφυής
στριμωγμένη στο μπετό της οροφής.

Είχες πει, χρειάζεται καιρός,
να φτιαχτούν σκουπίδια ένας σωρρός,
να σκεπαστούνε φεγγίτες και φωταγωγοί,
να συμβούνε θάνατοι αργοί,
να γεννηθούνε καινούριοι πυροτεχνουργοί,
για ν' αξίζει να επιστρέψεις στον πλανήτη γη.

Τη ζωή που σκότωσα εγώ,
είναι η ζωή που νοσταλγώ,
με τα σκεπάσματά σου έχω σκεπαστεί,
το κορμί σου έχω αφουγκραστεί,
η ύπαρξή σου καράβι που έχει βυθιστεί,
με φωνάζεις τελευταίο ασυρματιστή.

Μπαίνοντας πρωί σ' ένα ταξί,
καίγομαι μέσα στο οξύ,
βλέπω στα μάτια των περαστικών,
ξυραφιές ονείρων χθεσινών,
σου κοκκινίζει τα νύχια το μανόν
κι είσαι θύτης, μα και το θύμα συνθηκών.

Boum

Après le grand boum
mille objectifs zooment
beaux plans de la destruction,
avec des flammes et des chairs à se nourrir,
quand l'araignée se sentira intelligente
coincée dans le béton du plafond.

Tu avais dit, il faut du temps,
pour construire un tas de déchets,
pour couvrir les fenêtres et les puits de lumière,
pour que des décès lents se produisent,
pour qu'il y ait de nouveaux artificiers,
pour que cela vaille la peine de revenir sur la planète Terre.

La vie que j'ai tuée,
c'est la vie que je rêve,
avec tes couvertures, je suis couvert,
j'ai senti ton corps,
ton existence, un navire qui a coulé,
tu m'appelles, le dernier opérateur radio.

Entrant le matin dans un taxi,
je brûle dans l'acide,
je vois dans les yeux des passants,
des rêves de rasoir d'hier,
ton manon rougit tes ongles
et tu es un bourreau, mais aussi une victime des circonstances.