Lyrics Boum - Vasilis Papakonstadinou

Έπειτα απ' το μεγάλο μπουμ
χίλιοι φακοί να κάνουν ζουμ
πλάνα ωραία της καταστροφής,
με φωτιές και σάρκες να τραφείς,
όταν η αράχνη θα νιώθει ευφυής
στριμωγμένη στο μπετό της οροφής.

Είχες πει, χρειάζεται καιρός,
να φτιαχτούν σκουπίδια ένας σωρρός,
να σκεπαστούνε φεγγίτες και φωταγωγοί,
να συμβούνε θάνατοι αργοί,
να γεννηθούνε καινούριοι πυροτεχνουργοί,
για ν' αξίζει να επιστρέψεις στον πλανήτη γη.

Τη ζωή που σκότωσα εγώ,
είναι η ζωή που νοσταλγώ,
με τα σκεπάσματά σου έχω σκεπαστεί,
το κορμί σου έχω αφουγκραστεί,
η ύπαρξή σου καράβι που έχει βυθιστεί,
με φωνάζεις τελευταίο ασυρματιστή.

Μπαίνοντας πρωί σ' ένα ταξί,
καίγομαι μέσα στο οξύ,
βλέπω στα μάτια των περαστικών,
ξυραφιές ονείρων χθεσινών,
σου κοκκινίζει τα νύχια το μανόν
κι είσαι θύτης, μα και το θύμα συνθηκών.