Jak Tytani - Verba translation in German

Jak Tytani

Szczęśliwie zakochani, niezniszczalni jak Tytani.
Młodzi Bogowie z wielkimi planami.
Budowali swoje piękne życie,
Niewiele brakowało, żeby byli już na szczycie.
Wszystko pięknie dopasowane było
Lecz przez głupotę nagle się zmieniło.
Niby wziął, tak na spróbowanie,
Jedna kreska, dwie i skończył nad ranem.
Ona martwiła się, czekała na niego.
Wrócił i powiedział "byłem tylko z kolegą".
Od tego czasu wiele nocy nieprzespanych,
Dla niego wciąganych i zajaranych.
Nowi kumple go często odwiedzali,

Liczyła się tylko dobra kreska,

Nie daj się wciągnąć bo zmarnujesz sobie życie,

Zamiast worka speeda, sam się wysypiesz.
Odważni byli tacy, którzy próbowali,
Nie jeden zamiast lufy sam się wypalił.

Czy wiesz dlaczego Ona czuje się samotna?

Bo jej chłopak jak na dnie i nie umie powstać.
Nie ma ratunku bo cokolwiek zrobi,
On bez prochów nie stanie na nogi.
Straciła wiarę, powiedziała "Dosyć,
Odchodzę od Ciebie, nie będę tego znosić".

Żyła własnym życiem, starała się zapomnieć,
Słyszała jak mówili, że jest z nim jeszcze gorzej.
On, zniszczony, nie miał już niczego,
Mało tego tracił wagę, byś nie poznał twarzy jego.
Wiosna, lato czy jesienna zawierucha,

W brudnych ciuchach snuł się w poszukiwaniu bucha.
Pewnego dnia spotkała go w uliczce ciemnej,
Spojrzał na nią i spytał "Kim jesteś?"
A kiedyś byli tak szczęśliwie zakochani,
Ponoć, niezniszczalni jak tytani.

Nie daj się wciągnąć bo zmarnujesz sobie życie,
Zamiast worka speeda, sam się wysypiesz.
Odważni byli tacy, którzy próbowali,
Nie jeden zamiast lufy sam się wypalił.

Wie Titanen

Glücklich verliebt, unzerstörbar wie Titanen.
Junge Götter mit großen Plänen.
Bauten ihr schönes Leben,
Es fehlte nicht viel, um ganz oben zu stehen.
Alles passte perfekt zusammen,
Doch durch Dummheit änderte es sich plötzlich.
Nahm nur mal, um es zu probieren,
Ein Strich, zwei, und es endete im Morgengrauen.
Sie machte sich Sorgen, wartete auf ihn.
Er kam zurück und sagte: "War nur mit ’nem Kumpel".
Seitdem viele schlaflose Nächte,
Für ihn gezogen und zugedröhnt.
Neue Freunde kamen oft vorbei,

Zählte nur noch die gute Line,

Lass dich nicht reinziehen, sonst ruinierst du dein Leben,

Statt ’ner Tüte Speed, brichst du selbst zusammen.
Mutig waren die, die es probierten,
Mancher verbrannte selbst, statt die Pfeife.

Weißt du, warum sie sich einsam fühlt?

Weil ihr Freund am Boden liegt und nicht aufstehen kann.
Keine Rettung, egal was sie tut,
Er kommt ohne Stoff nicht auf die Füße.
Sie verlor den Glauben, sagte: "Genug,
Ich gehe, ich ertrag’s nicht mehr".

Sie lebte ihr Leben, versuchte zu vergessen,
Hörte, wie sie sagten, es wäre noch schlimmer.
Er, zerstört, hatte nichts mehr,
Verlor Gewicht, sein Gesicht kaum erkennbar.
Frühling, Sommer oder Herbststurm,

In schmutzigen Klamotten auf der Suche nach ’nem Treffer.
Eines Tages traf sie ihn in einer dunklen Gasse,
Er sah sie an und fragte: "Wer bist du?"
Dabei waren sie mal so glücklich verliebt,
Einst unzerstörbar wie Titanen.

Lass dich nicht reinziehen, sonst ruinierst du dein Leben,
Statt ’ner Tüte Speed, brichst du selbst zusammen.
Mutig waren die, die es probierten,
Mancher verbrannte selbst, statt die Pfeife.