Ballada o malinach - Wojciech Młynarski translation in German

Ballada o malinach

Biały dwór, białe sioło
I gryka jak śnieg, biały śnieg
Czarny bór szumi w koło
Jak szumiał przez wiek, jak przez wiek
Dwie dziewczyny – gołąbki dwie
Na maliny wybrały się, wybrały się

Każda z nich piękna, młoda
We dworze zaś pan, możny pan
Z hojną czeka nagrodą
Dla tej, co mu da pełen dzban
Rwą dziewczyny, z zapałem rwą
A maliny czerwone są, czerwone są

Baj baj się baj, ballado ma!
No, która z nich dzban pierwsza da
Dzban da?

Pierwsza zbiera uczciwie
Dzban pełny ma już, pełny już
Druga zła patrzy chciwie
I chwyta za nóż, ostry nóż
Nóż do góry podnosi, a
Tamta na to wyciąga dwa, wyciąga dwa

Baj baj się baj, ballado baj
Bo ta ma nóż, a tamta dwa
Aż dwa!

Panna zła już ze dwora
Uciekła hen, gdzie Rzym, gdzie Krym
W borze zaś szumi morał
Że kto człekiem złym, człekiem złym
Nóż mu jeden wystarczy, a
Uczciwemu potrzebna dwa, potrzebne dwa

Ballade von den Himbeeren

Weißer Hof, weißes Dorf,
und Buchweizen wie Schnee, weißer Schnee.
Schwarzer Wald rauscht ringsum,
wie er rauschte seit je, wie seit je.
Zwei Mädchen – Täubchen zwei,
zum Himbeerpflücken gingen sie, gingen sie.

Jede von ihnen schön, jung,
im Hofe aber ein Herr, mächtiger Herr,
mit reicher Belohnung wartet,
auf die, die ihm den vollen Krug gibt.
Sie pflücken, Mädchen, mit Eifer,
und die Himbeeren sind rot, so rot.

Schlaf, schlaf ein, meine Ballade!
Nun, welche von ihnen den Krug zuerst gibt,
den Krug gibt?

Die erste sammelt ehrlich,
hat den Krug schon voll, schon voll.
Die zweite blickt böse, gierig,
und greift nach dem Messer, scharfem Messer.
Das Messer hebt sie hoch, und
jene zieht daraufhin zwei, zieht zwei.

Schlaf, schlaf ein, Ballade, schlaf!
Denn diese hat ein Messer, und jene zwei,
sogar zwei!

Das böse Mädchen schon vom Hofe,
floh weit weg, wo Rom, wo die Krim.
Im Wald aber rauscht die Moral,
dass wer ein schlechter Mensch ist, schlechter Mensch,
dem reicht ein Messer, aber
einem ehrlichen, Meine Liebe, zwei, es braucht zwei.