Lyrics Ljubav Udara Tamo Gdje Ne Treba - Zabranjeno Pusenje

Podno planina i orlovih krila on je pio potok s izvora
Vode su tekle, a srne bi rekle raja eno malog Milana
Vatra s ognjišta je grijala pet sjenki sa zidova,
A na zidu Zvezda crvena, Bijelo Dugme i Sveti Nikola
Pored kuće štala
U štali sjeno ispod sjena maljutka
Sestra se bila dobro udala
A u brata firma krenula
Al′ otac je bio tmuran na dan Arhanđela Gavrila
Govorio je svečano riječima predaka
Mog dedu su jurili Turci, a vašeg Austrija
Ja sam bježo od ustaškog noža, od tada sam sjed
Opet je vrijeme da se Srpstvo brani puškom,
Stante djeco u red
Fazila je bila meka svila prava vila, samo bez krila
Babo joj je trgovo kožom od Visokog pa do Goražđa
U kući vazda osmjesi, baklava i puna tepsija
Imala je četiri brata, četiri vita jelena
Al' majka je suzna klanjala na prvi dan Bajrama
Babo je zborio mirno, kao stari hadžija
Mora se djeco braniti Bosna, naša jedina
Zagleda se tad u brata brat,
Nema sumnje počinje rat
Bila je noć i bila je hladna smještena vješta zasjeda
Akciju su vodila četiri brata, četiri vita jelena
Odjeknu lelek klancima, prosu se krv rijekama
Žive uhvatiše par momaka
Živog i brata Milana
Kontraofanziva kao što to biva bila je zestoka
Srpsku vojsku vodio je lično pukovnik Slavko Lisica
Noć se okrenu naopako, nema više ni svitanja
Po srušenoj čaršiji lutao je Milan
Tražeć brata rođena
Al′ umjesto brata ispod jorgovana stajala je lijepa Fazila
Ti ideš sada samnom jasna su pravila
Tvoja braća drže moga brata
Slijedi razmjena
Ništa ti se neće desit ako budeš pametna
Al' ljubav udari često tamo gdje ne treba
I kad joj se čovjek najmanje nada
A kad ljubav udari strasno tu stiže i nesreća
I u plamenu sve obično strada
Pet dana je sjedila u uglu, kao pet stotina godina
Pet noći od straha pet jutara bez dodira
Šesti dan se u njima probudi luda bečtija
Šesti dan, kao san, ljubav se rodila
Blagi dodir usnama, jebena je sudbina
Zar ti je mala Turkinja mozak popila
Zar ti ništa ne znače srpstvo i Sveti Nikola
Zar da ti brata na kolac nabiju, govorila je rodbina
Zar ne znaš da je rat, đe ziviš ti
Ona ostaje samnom jeb'te se svi
I uzalud je stig′o haber da je spremna razmjena
Uzalud je babo slao novce
Vrati nam se jedina
Moja je ovdje zadnja, ja ne idem od Milana
Jer ljubav udari često tamo gdje ne treba
I kad joj se čovjek najmanje nada
A kad ljubav udari strasno tu stiže i nesreća
I u plamenu sve obično strada
Sve do zime nisu izlazili iz svog malog brloga
Prokleti da su Milan i Fazila i od Boga i od naroda
Kažu da ih je grijala neka đavolja ljubav vatrena
Kažu da je ta vrela ljubav jedne noći kuću zapalila
Gorio je strašan plamen iznad bosanskih planina
A vojska tvrdi da tjela nisu nigdje nađena
Neke babe su ih vidjele da lete poput anđela
Primila ih je Amerika javio je novinar Reutera
Ali nije znao tačno ko je dobio azil
Milan i Fazila il′ Milana i Fazil
Jer ljubav udari često tamo gdje ne treba
I kad joj se čovjek najmanje nada
A kad ljubav udari strastno tu stiže i nesreća
I u plamenu sve obično strada
Podno planina i orlovih krila on je pio potok s izvora