Lubię Wracać Tam Gdzie Byłem - Zbigniew Wodecki i Zofia Kamińska translation in German

Lubię Wracać Tam Gdzie Byłem

Co dzień nas gna
W nowe strony zadyszany czas.
Sto dat, sto spraw
Wciąga nas, gna nas.

I moje dni
Wszechobecny pośpiech, czasu znak
Naznaczy mi,
Może przez to tak lubię:

Lubię wracać tam, gdzie byłem już
Pod ten balkon pełen pnących róż,
Na uliczki te znajome tak.
Do znajomych drzwi
Pukać myśląc, czy,
Czy nie stanie w nich czasami
Ta dziewczyna z warkoczami.

Lubię wracać w strony, które znam,
Po wspomnienia zostawione tam,
By się przejrzeć w nich, odnaleźć w nich
Choćby nikły cień, pierwszych serca drżeń,
Kilka nut i kilka wierszy z czasów,
Gdy kochałaś pierwszy raz.

W samym środku zdyszanego dnia
Oglądasz się tak jak ja, jak ja.
Oglądasz się
Tam, gdzie miłość zostawiłaś, swą
Ty jedna mnie umiesz pojąć, bo lubisz:

Lubisz wracać tam gdzie byłaś już
Pod ten balkon pełen pnących róż,
Na uliczki te znajome tak.
Do znajomych drzwi
Pukać myśląc, czy,
Czy nie stanie w nich czasami
Tamten chłopak ze skrzypcami.

Lubisz wracać w strony, które znasz,
Do mej twarzy zbliżyć twoją twarz,
By się przejrzeć w niej,
Odnaleźć w niej
Choćby nikły cień, pierwszych serca drżeń
Kilka nut i kilka wierszy z czasów,
Gdy kochałaś pierwszy raz.Co dzień nas gna
W nowe strony zadyszany czas.
Sto dat, sto spraw
Wciąga nas, gna nas.
Obejrzyj się.
Obejrzyj się.

Ich mag es, dorthin zurückzukehren, wo ich schon einmal war

Jeden Tag treibt uns
In neue Richtungen, die gehetzte Zeit.
Hundert Daten, hundert Pflichten
Ziehen uns, hetzen uns.

Und meine Tage
Markiert die allgegenwärtige Eile, das Zeichen der Zeit,
Vielleicht deshalb mag ich so sehr:
Aus diesem Grund mag ich es so:

Ich mag es, dorthin zurückzukehren, wo ich schon einmal war
Zu jenem Balkon voller kletternder Rosen,
In diese so vertrauten Gassen.
Zu vertrauten Türen
Zu klopfen und zu denken, ob
Vielleicht manchmal dort erscheint
Jenes Mädchen mit den Zöpfen.

Ich mag es, in Gegenden zurückzukehren, die ich kenne,
Zu den dort hinterlassenen Erinnerungen,
Um mich in ihnen zu spiegeln, mich darin zu finden
Wenigstens einen schwachen Schatten der ersten Herzschläge,
Ein paar Noten und ein paar Verse aus der Zeit,
Als du zum ersten Mal verliebt warst.

Mitten im gehetzten Tag
Blickst du zurück, wie ich, wie ich.
Du blickst zurück
Dorthin, wo du deine Liebe gelassen hast,
Nur du verstehst mich, denn du magst:

Du magst es, dorthin zurückzukehren, wo du schon einmal warst
Zu jenem Balkon voller kletternder Rosen,
In diese so vertrauten Gassen.
Zu vertrauten Türen
Zu klopfen und zu denken, ob
Vielleicht manchmal dort erscheint
Jener Junge mit der Geige.

Du magst es, in Gegenden zurückzukehren, die du kennst,
Dein Gesicht meinem Gesicht zu nähern,
Um dich darin zu spiegeln,
Darin zu finden
Wenigstens einen schwachen Schatten der ersten Herzschläge
Ein paar Noten und ein paar Verse aus der Zeit,
Als du zum ersten Mal verliebt warst. Jeden Tag treibt uns
In neue Richtungen, die gehetzte Zeit.
Hundert Daten, hundert Pflichten
Ziehen uns, treiben uns.
Blicke zurück.
Blicke zurück.