Lyrics and translation Zbigniew Wodecki - Godność Ogromna

Godność Ogromna

Są jacyś święci niepojęci
I ludzie prości jak podłoga
I z tej podłogi - Boże drogi
Wyraźnie bliżej im do Boga
Oni są stacją zapomnianą
Gdzie się na torach suszy siano
Gdzie na peronie pasą konie
A w oczach płonie, taka ładna
Godność - ogromna i bezradna
Przez życie idą należycie
Więcej w nich chłodu niźli żaru
Śpią szybko, żeby wstać o świcie
W radio o takich mówią - naród
Oni są stacją...
Nikt się nie ślini, z łbów nie dymi
Wolni od gniewu i zazdrości
Więc Ty ich, Boże, chroń przed tymi
Którzy nie mają wątpliwości

Безграничное достоинство

Есть святые непостижимые,
И люди простые, как пол,
И с этого пола, Боже правый,
Им ближе, яснее путь до престола.
Они как станция забытая,
Где рельсы сеном припорошены,
Где на перроне кони пасутся,
А в их глазах огонь так ярок,
Достоинство безграничное и безоружное.
Идут по жизни своей степенно,
В них больше прохлады, чем жара,
Ложатся рано, чтобы на рассвете встать,
По радио о таких говорят - народ.
Они как станция забытая...
Не истекают слюной, из голов не дымится,
Свободны от злости и зависти,
Так защити же их, Господи, от тех,
Кто лишён подобных качеств.