Lyrics and translation Zbigniew Wodecki - Trwoga

Trwoga

W ziemi gwera rdza zeżera
Oręż dziadzia oficera
Szabla smętnie w pochwie drzemie
Wspominając dawne plemię
Hand-granaty – dar od taty
Zawinięte pięknie w szmaty
Marzą, leżąc na podeście
Żeby się rozerwać wreszcie
Masz gotowość i masz wolę
Żeby jutro ruszyć w pole
I przywalić z siłą gromu
Tylko w mordę nie ma komu

Trwoga, ludzie, wielka trwoga
Trzeba nam wyznaczyć wroga
Bo inaczej, Panie, Pany
Same się powyrzynamy

Ociepliła się historia
Wszędzie miłość i euforia
Nikt nikogo nie opluje
Tylko cięgiem negocjuje
Jakieś kurde konsensusy
Interesy robią Rusy
Drepcze Szwab przyjaźni mostem
Już mu przeszło "Drang nach Osten"
Czasem jakiś Osetyńczyk
Wyjmie z szopy karabińczyk
A świat robi się na bóstwo
Wszędzie ruja i poróbstwo

Trwoga, ludzie, wielka trwoga.

Więc przed laskę marszałkowską
Naród składa z wielką troską
Apel - niech się w Sejmie ziści
Podkomisja nienawiści
Lecz nim dali to pod głosy
Już targali się za włosy
Więc chwilowo rada w radę
Ustalilimy z sąsiadem
Że od środy on mi wrogiem
Do soboty ja mu mogę
A w niedzielę, jak w niedzielę
Spotykamy się w kościele

Trwoga, ludzie, wielka trwoga.

Тревога

В земле гул, ржавчина ест
Оружие деда-офицера.
Сабля грустно спит в ножнах,
Вспоминая былое племя.
Гранаты – подарок от отца,
Аккуратно завёрнуты в тряпки.
Мечтают, лёжа на полу,
Чтобы взорваться наконец.
Есть готовность и есть воля,
Чтобы завтра выйти в поле
И ударить с силой грома,
Только бить, милая, некого.

Тревога, люди, большая тревога,
Нужно нам назначить врага,
Потому что иначе, господа,
Сами себя перережем.

Потеплела история,
Повсюду любовь и эйфория.
Никто никого не оскорбит,
Только нудно ведут переговоры.
Какие-то, блин, консенсусы,
Русские делают бизнес.
Крадётся немец по мосту дружбы,
Прошло его "Drang nach Osten".
Иногда какой-нибудь осетин
Достанет из сарая карабин,
А мир становится божественным,
Повсюду гон и распутство.

Тревога, люди, большая тревога.

Поэтому к аллее маршальской
Народ несёт с большой заботой
Призыв – пусть соберётся в Сейме
Подкомиссия по ненависти.
Но не успели это на голосование,
Как уже дрались за волосы.
Поэтому пока совет да любовь,
Договоримся с соседом,
Что со среды он мне враг,
До субботы я ему могу быть.
А в воскресенье, как в воскресенье,
Встречаемся в церкви.

Тревога, люди, большая тревога.