Lyrics and translation Zuza Jabłońska - Wisła

Wisła

Leniwy dzień
Podaj mi tlen
Robi się cieplej
Stopniał już śnieg
Więcej się chce
Serio mi lepiej
Kwitnie już beton
Otwieram okno,
Oddycham osiedlem
Znajomy zapach
Zgiełk ulic miasta
Znów jest jak wcześniej
Kumam ich tak jak nikt
A oni mnie niekoniecznie
Z nikim nie walczę
Pobędę z boku
Kiedyś mi przejdzie
Wisłą płyną słowa mętne
W głowie myśli niebezpieczne
Tracimy czas, trzymamy szkło
Wszystko nam jedno
Wisłą płyną słowa mętne
Podchodzi ktoś, zaczepia mnie
Mówię to zbędne
Długa jest noc, ciężko o sen
Jest wpół do pierwszej
Zapachy mięty, zbyt słodkich perfum
Łączą się w jedno
Chyba zostanę
Jest całkiem nieźle
Mogę odetchnąć
Kumam ich tak jak nikt
Oni mnie coraz częściej
Żyjemy chwilą
Nie patrząc w przyszłość
Kiedyś nam przejdzie
Wisłą płyną słowa mętne
W głowie myśli niebezpieczne
Tracimy czas, trzymamy szkło
Wszystko nam jedno
Wisłą płyną słowa mętne
Niepotrzebne...
Niepotrzebne nam...
Zamykam oczy
Niedługo świta
Słońcem skąpana ta szara stolica
Czuję, że żyję
Wszystko oddycha
W oparach szczęścia zasypiam
Wisłą płyną słowa mętne
W głowie myśli niebezpieczne
Tracimy czas, trzymamy szkło
Wszystko nam jedno
Wisłą płyną słowa mętne
Niepotrzebne...
Niepotrzebne nam...

Висла

Ленивый день,
Дай мне кислород.
Становится теплее,
Уже растаял снег.
Хочется большего,
Мне правда лучше,
Бетон уже цветет.
Открываю окно,
Дышу районом.
Знакомый запах,
Шум городских улиц.
Снова все как прежде,
Понимаю их, как никто другой.
А они меня не совсем.
Ни с кем не борюсь,
Побуду в стороне.
Когда-нибудь пройдет.
По Висле плывут мутные слова,
В голове мысли опасные.
Теряем время, держим бокал,
Нам все равно.
По Висле плывут мутные слова,
Кто-то подходит, заговаривает со мной.
Говорю, что это лишнее.
Долгая ночь, тяжело уснуть.
Половина первого.
Запахи мяты, слишком сладких духов
Сливаются в одно.
Наверное, останусь.
Вполне неплохо.
Могу вздохнуть.
Понимаю их, как никто другой.
Они меня все чаще.
Живем моментом,
Не глядя в будущее.
Когда-нибудь пройдет.
По Висле плывут мутные слова,
В голове мысли опасные.
Теряем время, держим бокал,
Нам все равно.
По Висле плывут мутные слова,
Ненужные...
Нам не нужные...
Закрываю глаза.
Скоро рассвет.
Солнцем залита эта серая столица.
Чувствую, что живу.
Все дышит.
В объятиях счастья засыпаю.
По Висле плывут мутные слова,
В голове мысли опасные.
Теряем время, держим бокал,
Нам все равно.
По Висле плывут мутные слова,
Ненужные...
Нам не нужные...