Avreml Marvikher - חוה אלברשטיין translation in German

Avreml Marvikher

אן א היים בין איך יונג געבליבן,
ס'האט די נויט מיך ארויסגעטריבן,
ווען איך האב נאך קיין דרײצן יאר געהאט, אין דער פרעמד,
ווײט פון מאמעס אויגן, האט אין שמוץ מיך די גאס דערצויגן,
און געווארן איז פון מיר א וואוילער יאט.

איך בין אברעהמל, דער פעיהיגסטער מרוויח'ער,
אַ גרויסער קינסטלער,
כ'ארבעט לײכט און זיכער,
דאס ערשטע מאל, כ'וועל עס געדענקען ביזן טויט,
ארײן אין תפיסה פאר לקחנען א ברויט,

כ'פאר נישט אויף מארקן ווי יענע פראסטע יאטן,
כ'צופ נאר בײ קארגע, שמוציקע מאגנאטן, כ'בין זיך מחיה,
ווען כ'טאפ אזא מאגנאט, איך בין אברעהמל גאר א וואוילער יאט.

אין דער פרעמד נישט געהאט צום לעבן,
געבעטן ברויט, אן ארעמער פלעגט נאך געבן,
נאר יענע לײט, וואס זענען תמיד זאט,
פלעגן אפט טרײַבן מיך מיט צארן,
ס'וואקסט א גנב, ס'איז מקויים געווארן.
א גנב בין איך, נאר א וואוילער יאט.

איך בין אברעהמל, דער פעיהיגסטער מרוויח'ער,
א גרויסער קינסטלער,
כ'ארבעט לײכט און זיכער,
א יאט א קליינער ארײן אין קוטשעמענט,
ארויס א מזיק, א זעלטענער טאלענט.

כ'פאר נישט אויף מארקן ווי יענע פראסטע יאטן,
כ'צופ נאר בײ קארגע, שמוציקע מאגנאטן,
כ'האב ליב א מענטשן, א מילדן, א נאשבראט,
איך בין אברעהמל גאר א וואוילער יאט.

שוין נישט לאנג וועט דאס שפיל געדויערן, קראנק פון קלעפ,
גיכט פון תפיסה מויערן, נאר איין בקשה, כ'וואלט אזוי געוואלט
נאך מײן טויט, אין א טאג א טריבן,
זאל אויף מײן מצבה שטיין געשריבן,
מיט אותיות גרויסע און פון גאלד:

"דא ליגט אברעהמל, דער פעיהיגסטער מרוויח'ער,
א מענטש א גרויסער געווען וואלט פון אים זיכער,
א מענטש א פײנער, מיט הארץ, מיט א געפיל,
א מענטש א ריינער, ווי גאט אליין נאר וויל,

ווען איבער אים וואלט געוואכט א מאמע'ס אויגן,
ווען ס'וואלט די פינצטערע גאס אים נישט דערצויגן,
ווען נאך אלס קינד ער א טאטן וואלט געהאט,
דא ליגט אברעהמל, יענער וואוילער יאט."

ווען איבער אים וואלט געוואכט א מאמע'ס אויגן,
ווען ס'וואלט די פינצטערע גאס אים נישט דערצויגן,
ווען נאך אלס קינד ער א טאטן וואלט געהאט,
דא ליגט אברעהמל, יענער וואוילער יאט.

Avreml Marvikher

Ohne ein Heim bin ich jung geblieben,
Die Not hat mich hinausgetrieben,
Als ich noch keine dreizehn Jahre alt war, in der Fremde,
Weit von Mutters Augen, hat im Schmutz mich die Gasse erzogen,
Und geworden ist aus mir ein braver Kerl.

Ich bin Avreml, der fähigste Marvikher (Gewinner),
Ein großer Künstler,
Ich arbeite leicht und sicher,
Das erste Mal, ich werd' es erinnern bis zum Tod,
Ins Gefängnis, weil ich ein Brot nahm,

Ich fahre nicht auf Märkte wie jene einfachen Kerle,
Ich zupfe nur bei geizigen, schmutzigen Magnaten, ich lebe auf,
Wenn ich so einen Magnaten erwische, ich bin Avreml, ein ganz braver Kerl.

In der Fremde nichts zum Leben gehabt,
Um Brot gebeten, ein Armer pflegte noch zu geben,
Nur jene Leute, die immer satt sind,
Pflegten oft mich zu vertreiben mit Zorn,
's wächst ein Dieb, es ist wahr geworden.
Ein Dieb bin ich, aber ein braver Kerl.

Ich bin Avreml, der fähigste Marvikher,
Ein großer Künstler,
Ich arbeite leicht und sicher,
Ein kleiner Kerl hinein ins Kittchen,
Heraus ein Schelm, ein seltenes Talent.

Ich fahre nicht auf Märkte wie jene einfachen Kerle,
Ich zupfe nur bei geizigen, schmutzigen Magnaten,
Ich mag einen Menschen, einen milden, einen Gutherzigen,
Ich bin Avreml, ein ganz braver Kerl.

Schon nicht lang wird das Spiel dauern, krank von Schlägen,
Gicht von Gefängnismauern, nur eine Bitte, ich hätte es so gewollt
Nach meinem Tod, an einem trüben Tag,
Soll auf meinem Grabstein stehen geschrieben,
Mit Buchstaben groß und aus Gold:

"Hier liegt Avreml, der fähigste Marvikher,
Ein großer Mensch wär' sicher aus ihm geworden,
Ein feiner Mensch, mit Herz, mit Gefühl,
Ein reiner Mensch, wie Gott allein nur will,

Wenn über ihn gewacht hätten einer Mutter Augen,
Wenn die finstere Gasse ihn nicht erzogen hätte,
Wenn er noch als Kind einen Vater gehabt hätte,
Hier liegt Avreml, jener brave Kerl."

Wenn über ihn gewacht hätten einer Mutter Augen,
Wenn die finstere Gasse ihn nicht erzogen hätte,
Wenn er noch als Kind einen Vater gehabt hätte,
Hier liegt Avreml, jener brave Kerl.