Lyrics and translation חוה אלברשטיין - Reizele

Reizele

•••

שטייט זיך דארט אין געסעלע
שטיל פארטראכט א הייזעלע
דערינען אויפן בוידעם שטיבל וואוינט מיין טייער רייזעלע

יעדן אוונט פארן הייזל דריי איך זיך ארום
כ'גיב א פייף און רוף אויס
רייזל! קום קום קום!

•••

עפנט זיך א פענסטערל
וואכט אויף ס'אלטע הייזעלע
און באלד קלינגט אין שטילן געסל א זיס קול ס'רעדט רייזעלע:
נאך א וויילע ווארט מיין ליבער
באלד וועל איך זיין פריי
גיי זיך נאך א פאר מאל איבער איינס צוויי דריי

גיי איך מיר א פרייליכער זינג און קנאק מיר
ניסעלעך הער איך אויף די טרעפלעך שפרינגען אירע
דראבנע פיסעלעך
שוין אראפ פון לעצטן טרעפל כ'נעם זי ליב ארום
כ'גיב איר שטיל א קוש אין קעפל קום קום קום!

כ'וויל דיך בעטן דודל זאלסט ארויף נישט פייפן מער
הערסט ער פייפט שוין זאגט די מאַמע
זי איז פרום ס'פאדריסט זי זייער
פייפן זאגט זי איז נישט יידיש ס'פאסט נאר בלויז פאר זיי...
גיב א צייכן פראסט אויף יידיש איינס צוויי דריי

כ'וועל פון הײַנט נישט פייפן מער
דערויף גיב איך א שבועה'לע
דיר צוליב וועל איך אפילו ווערן פרום מיין צנועהלע
כ'וועל זיין ווען דו ווילסט נאר רייזל
ווי דיין מאמע פרום
יעדן שבת גיין אין קלייזל קום קום קום!

כ'גלײב עס דיר מיין ליבינקער
און דערפאר דיר דוד'ל
שטריק איך א שיין תפילין זעקל מיט א מגן דוד'ל
ווען געפעלן ס'וועט אין קלייזל
זאגן זאלסטו זיי
ס'האט געשטריקט מיין ליבע רייזל
איינס צוויי דריי

כ'דאנק פאר דיין מתנה'לע כ'ליב אזוי דיך
רייזעלע! כ'ליב דיין מאמען כ'ליב דאס געסל
כ'ליב דאס אלטע הייזעלע
כ'ליב די שטיינדלעך לעבן הייזל טרעטסט אויף זיי ארום
הער דיין מאמע רופט שוין רייזל קום קום קום!

גיי איך מיר א פרייליכער זינג און קנאק מיר ניסעלעך
הער איך אויף די טרעפלעך לויפן אירע דראבנע פיסעלעך
ווידער שטייט פארטראכט דאס הייזל
ס'געסל ווידער שטום
קום צו מיר אין חלום רייזל קום קום קום!

Райзеле

•••

Стоит себе в переулке
Тихий, задумчивый домик.
Там, на чердаке, живёт моя дорогая Райзеле.

Каждый вечер у дома я кружу,
Свищу и зову:
«Райзеле! Выходи, выходи, выходи!»

•••

Открывается окошко,
Просыпается старый домик,
И скоро в тихом переулке раздаётся милый голос Райзеле:
«Ещё немного подожди, любимый,
Скоро буду свободна.
Пройдись ещё пару раз: раз, два, три».

Иду себе, радостно напеваю, щёлкаю
Орешками. Слышу, по лесенке сбегают её
Лёгкие ножки.
Вот и с последней ступеньки снимаю её, обнимаю нежно,
Тихонько целую в головку: «Ну, пойдём, пойдём, пойдём!»

«Хочу тебя попросить, Додик, не свисти больше,
Слышишь, ты свистишь, — говорит мама,
Она набожная, её это очень огорчает.
Свистеть, говорит, — это не по-еврейски, это только для…
Дай знак по-еврейски: раз, два, три».

«Больше не буду свистеть,
Даю тебе слово,
Ради тебя даже стану набожным, моя скромница.
Буду таким, каким хочешь, моя Райзеле,
Как твоя мама, набожным.
Каждую субботу буду ходить в синагогу. Ну, пойдём, пойдём, пойдём!»

«Верю тебе, мой любимый,
И поэтому тебе, Додик,
Вяжу красивый мешочек для тфилин со Звездой Давида.
Если упадёт он в синагоге,
Скажи им,
Что связала его твоя любовь Райзеле,
Раз, два, три».

«Спасибо за подарок, так люблю тебя,
Райзеле! Люблю твою маму, люблю этот переулок,
Люблю этот старый домик,
Люблю камешки у дома, по которым ты ходишь.
Слышишь, мама зовёт тебя, Райзеле! Иди, иди, иди!»

Иду себе, радостно напеваю, щёлкаю орешками.
Слышу, по лесенке сбегают её лёгкие ножки.
Снова стоит задумчивый домик,
Переулок снова тих.
Приходи ко мне во сне, Райзеле, приходи, приходи, приходи!»