Lyrics and translation พงษ์สิทธิ์ คำภีร์ - จับกัง

จับกัง

ยามเดือนเลื่อนลาคราโลกหลับไหล
กลิ่นคราบเหงื่อไคล... ยังไม่จากจาง
สองแขน สองเข่า สองเท้ายังมีพลัง

คนใช้แรงงาน พวกฉันนั้นมิเคยหมด
เหงื่อที่รินหยดรดร่างผ่านยังพสุธี
ด้วยหนังหุ้มเนื้อ กอบเกื้อเอื้ออารี
แรงงาน แรงงาน มีแจกจ่ายไปทั่วแดน

(Hook)
ใครเคยคิดบ้าง จับกังอย่างพวกฉัน
เม็ดข้าวที่ผ่านไหล่ฉันเลี้ยงคนตั้งหลายแสน
พวกท่านอิ่มฉันชิมแต่ความแร้นแค้น
เหนื่อยล้า ท้องกิ่ว เมื่อความหิวมันตามทวง

ใครเคยคิดบ้าง จับกังอย่างพวกฉัน
เม็ดข้าวที่ผ่านไหล่ฉันเลี้ยงคนตั้งหลายแสน
พวกท่านอิ่มฉันชิมแต่ความแร้นแค้น
เหนื่อยล้า ท้องกิ่ว เมื่อความหิวมันตามทวง

หากขาดพวกฉันท่านคงได้คิด
ฉันไม่มีสิทธิ์ คิดไกลไปใหญ่หลวง
มีข้าวป้อนปาก สามมื้อถือได้ดังทรวง

Батрак

Когда луна восходит, и мир погружается в сон,
Запах пота... всё ещё не выветрился.
Мои руки, колени, ноги всё ещё полны сил.

Мы, рабочие, никогда не сдаёмся.
Пот, стекающий с моего тела, проливается на землю.
С кожей и плотью, щедро и великодушно,
Наша рабочая сила распространяется по всей земле.

(Припев)
Кто-нибудь когда-нибудь думал о таких батраках, как я?
Зерно, которое прошло через мои руки, кормит сотни тысяч людей.
Вы сыты, а я вкушаю лишь нищету.
Усталость и голод терзают меня.

Кто-нибудь когда-нибудь думал о таких батраках, как я?
Зерно, которое прошло через мои руки, кормит сотни тысяч людей.
Вы сыты, а я вкушаю лишь нищету.
Усталость и голод терзают меня.

Если бы меня не стало, вы бы задумались.
У меня нет права мечтать о великом.
Мне достаточно иметь еду три раза в день.