Tolérance zéro - Ali traduction en allemand

Tolérance zéro

خوب من اضطراب کافی نیست
جسدم را برایت آوردم
هی بریدی سکوت باریدم
بخیه کردی و طاقت آوردم
در تنم زخم و نخ فراوان است
سر هر نخ برای پرواز است
تا برقصاندم برقصم من
او خداوند خیمه شب باز است
از تبار خروش و طغیان بود
رشته آتشفشان بر موهاش
چشمهایش عصاره خورشید
زیر رنگین کمان ِ ابروهاش
با صدایش ترانه هایم را
یک به یک روبراه می کردم
مرده دست پاچه ای بودم
تا به چشمش نگاه می کردم
بدنش را چگونه باید گفت
ساده نیست آنچه درسرم دارم
من که در وصف یک سرانگشتش
یک لغت نامه واژه کم دارم
زندگی اتفاق خوبی بود،
آخرش با نگاه بهتر شد
چشمهایت همیشه یادم هست
هر نگاهی به مرگ منجر شد
چشمهایت عقیق ِ اصل یمن
گونه ها قاچ سیب لبنانی
تو بخندی شکسته خواهدشد،
قیمت پسته های کرمانی
نرم ِ رویاست جنس حلقومت
حافظ ازوصف خسته خواهدشد
وا کن از دکمه دکمه ها بدنت
چشم شیراز بسته خواهدشد
سرو خوش قامت تراشیده
شاخه هایت کجاست پربزنم؟
حیف ازآن ساقه پا که با بوسه
زخم ِ محکم تر از تبر بزنم
ازکدامین جهان سفرکردی؟
نسبت ازکجای منظومه است؟
که به هردانه دانه سلولت
جای یک جای دوووووور معلوم است
مردم از دین خروج می کردند
تا تو سمت گنــاه می رفتی
شهر بی آبرو به هم می ریخت
در خیابان که راه می رفتی
زندگی کردمت بهانه ی من
غیرتو هرچه زنده را کشتم
چندسال است روزگار منی
مثل سیگار لای انگشتم
دور تا دورم ابرمشکوکی است
جبهه های هوای تنهایی
فصل فصلم هجوم آبان هاست
تف به جغرافیای تنهایی
مثل دوران خاله بازی بود
مثل یک مرد ِ مرده خوانده شدم
ای خدای تمام شیطان ها
از بهشتی بزرگ رانده شدم
تو در ابعاد من جوانه زدی
عکس من، قاب بودنت بودم
تو به فکر خیانتت بودی
من به فکرسرودنت بودم
چشم خودرا به دست خود بستم
تا عذاب سبک تری باشی
تا در اندوه رفتنت باشم
تو در آغوش دیگری باشی
دختر کوچه های تابستان
طعم شیرین و داغ خردادی
من خداوندِ بیستون بودم
تو به فکر کدام فرهادی؟
چشم هایت کجای تقویمند ؟
از چه فصلی شروع خواهی کرد؟
واژه واژه غروب زاییدم
ازچه صبحی طلوع خواهی کرد ؟
تو نباشی تمام این دنیا
مملو از مردهای بیمار است
تو نبودی اذیتم کردند
زندگی سخت کودک آزار است
خانه ام را مچاله ات کردم
جای خالیت روی تختم ماند
حسرت سیب های ممنوعه
روی هرشاخه درختم ماند
هر دو از کاروان ِ آواریم
هردو تا از تبار شک، یا نه؟
ما به فریاد هم قسم خوردیم
هردو تا درد مشترک ،یا نه؟
گیرم از چنگ جان به در ببری...
گیرم از تن فرار خواهی کرد...
عقل من هم فدای چشمهایت
با جنــــــونم چکار خواهی کرد؟
سی و یک روز درد در به دری
سی و یک هفته خودکشی کردن
سی و یک ماه خسته ام کردی ...
سی و یک سال طاقت آوردن
در تکاپــــوی بودنت بودم
زخم های همیشه ام بودی
بت سنگین ـ سنگ در هر دست
دشمن سخت شیشه ام بودی
می روی نم نم و جهانم را
ساکت و سوت و کورخواهی کرد
لهجه کفش هات ملتهبند
بی شک از من عبورخواهی کرد
در همین روزهای بارانی
یک نفرخیره خیره میمیرد
تو بدی کردی و کسی با عشق
ازخودش انتقام میگیرد
خبرم را تو ناشنیده بگیر
بدنت را به زنده ها بسپار
کودکت هم مرید چشمت شد
نام من را بروی او بگذار
بعدمرگم ،سری به خانه بزن
زندگی تر کنی حضورم را
تا بیایی شماره خواهم کرد
ردپاهای دور گورم را
آخرم را شنیده ای اما ...
در دلت هیچ التهابی نیست
باتو مرگ و بدون تو مرگ است
عشق را هیچ انتخابـی نیست

Null Toleranz

Nun, meine Angst reicht nicht aus
Ich brachte meinen Körper zu dir
Du hast immer wieder geschnitten, ich goss Schweigen
Du hast genäht und ich habe ertragen
In meinem Körper sind viele Wunden und Fäden
Jeder Faden ist zum Fliegen da
Damit er mich tanzen lässt, tanze ich
Er ist der Herr der Puppenspieler
Er stammte aus Aufruhr und Rebellion
Vulkanstränge auf seinen Haaren
Seine Augen waren die Essenz der Sonne
Unter dem Regenbogen seiner Augenbrauen
Mit seiner Stimme, meine Lieder
Eins nach dem anderen brachte ich in Ordnung
Ich war ein toter, ungeschickter Mann
Bis ich in seine Augen sah
Wie soll man seinen Körper beschreiben
Es ist nicht einfach, was ich im Kopf habe
Ich, der ich für die Beschreibung einer Fingerspitze
Ein ganzes Wörterbuch weniger habe
Das Leben war ein gutes Ereignis,
Am Ende wurde es mit einem Blick besser
Deine Augen werde ich immer erinnern
Jeder Blick führte zum Tod
Deine Augen sind echter Jemen-Achat
Deine Wangen sind Schnitze libanesischer Äpfel
Wenn du lächelst, wird zerbrochen,
Der Preis der Pistazien von Kerman
Weich wie ein Traum ist deine Kehle
Hafez wird müde von der Beschreibung
Öffne Knopf für Knopf deinen Körper
Die Augen von Shiraz werden geschlossen sein
Du hochgewachsene, geschnitzte Zypresse
Wo sind deine Äste, damit ich fliege?
Schade um diesen Fuß, dass ich mit einem Kuss
Eine Wunde, fester als eine Axt, schlage
Aus welcher Welt bist du gereist?
Aus welchem Teil des Universums stammst du?
Dass in jeder einzelnen deiner Zellen
Ein sehr, sehr entfernter Ort sichtbar ist
Die Menschen verließen die Religion
Als du dich der Sünde zuwandtest
Die Stadt ohne Anstand geriet in Aufruhr
Wenn du auf der Straße gingst
Ich habe dich gelebt, mein Vorwand
Außer dir habe ich alles Lebende getötet
Wie viele Jahre bist du mein Schicksal
Wie eine Zigarette zwischen meinen Fingern
Um mich herum ist eine verdächtige Wolke
Die Fronten der einsamen Luft
Jede Jahreszeit ist ein Ansturm von Novembern
Pfui auf die Geographie der Einsamkeit
Es war wie in der Zeit des Puppenspiels
Ich wurde wie ein toter Mann gerufen
Oh Gott aller Teufel
Ich wurde aus einem großen Paradies vertrieben
Du bist in meinen Dimensionen gekeimt
Mein Bild, der Rahmen deines Seins
Du hast an deinen Verrat gedacht
Ich dachte daran, dich zu besingen
Ich schloss meine Augen mit eigener Hand
Damit du eine leichtere Qual bist
Damit ich in der Trauer deines Gehens bin
Während du in den Armen eines anderen bist
Mädchen der Sommergassen
Süßer und heißer Geschmack des Juni
Ich war der Gott von Bisotun
An welchen Farhad denkst du?
Wo in welchem Kalender sind deine Augen?
Mit welcher Jahreszeit wirst du beginnen?
Wort für Wort habe ich Sonnenuntergänge geboren
Aus welchem Morgen wirst du aufgehen?
Wenn du nicht da bist, ist diese ganze Welt
Voller kranker Männer
Als du nicht da warst, haben sie mich gequält
Das Leben ist hart, ein Kinderschänder
Ich habe mein Haus für dich zerknüllt
Deine Leere blieb auf meinem Bett
Die Sehnsucht nach den verbotenen Äpfeln
Blieb auf jedem Zweig meines Baumes
Wir beide sind aus der Karawane der Ruinen
Beide aus dem Stamm des Zweifels, oder nicht?
Wir haben beim Schrei geschworen
Beide haben den gleichen Schmerz, oder nicht?
Angenommen, du entkommst der Klaue des Lebens...
Angenommen, du wirst vor dem Körper fliehen...
Mein Verstand ist auch deinen Augen geopfert
Was wirst du mit meinem Wahnsinn machen?
Einunddreißig Tage voller Schmerz und Heimatlosigkeit
Einunddreißig Wochen Selbstmord begehen
Einunddreißig Monate hast du mich erschöpft...
Einunddreißig Jahre ertragen
Ich war in der Bewegung deines Seins
Du warst meine immerwährenden Wunden
Schwerer Stein – Stein in jeder Hand
Du warst der harte Feind meines Glases
Du gehst langsam und meine Welt
Wirst du still und verlassen machen
Der Akzent deiner Schuhe ist entzündet
Zweifellos wirst du mich passieren
Genau in diesen regnerischen Tagen
Stirbt jemand mit starrem Blick
Du hast Schlechtes getan und jemand mit Liebe
Nimmt Rache an sich selbst
Ignoriere meine Nachricht
Übergib deinen Körper den Lebenden
Auch dein Kind wurde ein Anhänger deiner Augen
Gib ihm meinen Namen
Nach meinem Tod, besuche mein Haus
Belebe meine Anwesenheit
Bis du kommst, werde ich zählen
Die Fußspuren weit weg von meinem Grab
Du hast mein Ende gehört, aber...
In deinem Herzen ist keine Aufregung
Mit dir ist es Tod und ohne dich ist es Tod
Die Liebe hat keine Wahl