Paroles et traduction Altay Kenger feat. Hüseyin Nihal Atsız - Geri Gelen Mektup

Geri Gelen Mektup

Rûhun mu ateş, yoksa o gözler mi alevden?
Bilmem, bu yanardağ ne biçim korla tutuştu?
Pervâne olan kendini gizler mi alevden
Sen istedin, ondan bu gönül zorla tutuştu

Gün senden ışık alsa da bir renge bürünse
Ay secde edip çehrene yerlerde sürünse
Her şey silinip kayboluyorken nazarımdan
Yalnız o yeşil gözlerinin nûru görünse

Ey sen ki kül ettin beni onmaz yakışınla
Ey sen ki gönüller tutuşur her bakışınla!
Hançer gibi keskin ve çiçekler gibi ince
Çehren bana uğrunda ölüm hazzı verince
Gönlümdeki azgın devi rüzgârlara attım
Gözlerle günâh işlemenin zevkinin tattım
Gözler ki birer parçasıdır sende İlâhın
Gözler ki senin en katı zulmün ve silâhın
Vur şanlı silâhınla gönül mülkü düzelsin
Sen öldürüyorken de, vururken de güzelsin!

Bir başka füsûn fışkırıyor sanki yüzünden
Bir yüz ki yapılmış dişi kaplanla hüzünden
Hasret sana ey yirmi yılın tâze bahârı
Vaslınla da dinmez yine bağrımdaki ağrı
Dinmez! Gönülün, tapmanın, aşkın sesidir bu!
Dinmez! Ebedi özleyişin bestesidir bu!
Hasret çekerek uğruna ölmek de kolaydı
Görmek seni ukbâdan eğer mümkün olaydı

Dünyayı boğup mahşere döndürse denizler
Tek bendeki volkanları söndürse denizler
Hâlâ yaşıyor gizlenerek ruhuma "Kaabil"
İmkânı bulunsaydı, bütün ömre mukâbil
Sırretmeye elden seni bir perde olurdum
Toprak gibi her çiğnediğin yerde olurdum

Mehtaplı yüzün Tanrı'yı kıskanıyordur
En hisli şiirden de örülmez bu güzellik
Yaklaşması güç, senden uzaklaşması zordur
Kalbin işidir, gözle görülmez bu güzellik

The Returned Letter

Is it your soul that is fire, or are those eyes ablaze?
I don't know, how this volcano erupted with such fiery passion?
Does a moth hide itself from the flames?
You desired it, and from that, this heart was ignited.

Even if the day takes light from you and cloaks itself in color,
And the moon prostrates itself at your feet,
As everything fades from my sight,
Only the radiance of those green eyes of yours shines through.

Oh, you who have reduced me to ashes with your incurable beauty,
Oh, you who set hearts ablaze with every glance!
Sharp like a dagger and delicate like flowers,
When your beauty granted me the pleasure of death,
I tossed the raging beast in my heart to the winds,
I tasted the delight of sinning with my eyes.
Eyes that are a part of your Divinity,
Eyes that are your harshest tyranny and weapon.
Strike with your glorious weapon, may the realm of the heart be corrected,
You are beautiful even in killing, even in striking!

Another enchantment seems to emanate from your face,
A face crafted from the fierce she-wolf and sorrow.
My longing for you, oh, fresh spring of twenty years,
Even with your presence, the pain in my chest doesn't subside.
It doesn't subside! This is the voice of your heart, of worship, of love!
It doesn't subside! This is the melody of eternal longing!
It was easy to die for you in longing,
If only it were possible to see you from the afterlife.

Even if the seas drowned the world and turned it into the Day of Judgment,
Even if the seas extinguished the volcanoes within me alone,
Still, "Caabil" lives on, hidden within my soul.
If only it were possible, in exchange for my entire life,
I would be a curtain to veil you,
I would be the soil beneath your every step.

Your moonlit face makes God envious,
Even the most heartfelt poetry cannot weave this beauty.
Difficult to approach, impossible to leave,
This beauty is a matter of the heart, not seen by the eye.