paroles de chanson Bakhshesh - Arash Saretan

ببین طناب، چهارپایه، جمعیتو
تکون میده سنگینی جَو، سینتو
وقتی که میفهمی آخرِ دنیا رسید
و حالا باید بُکنی با همه خدافظی
بچه های کوچیکو که با چه اشتیاقی
خیره شدن به اونجا، اینه کلاس اجتماعی
بین جماعتی که اعدامم سرگرمیشونه
یکی بابای پیرِشو روی صندلی میشونه
اونایی که تازه رسیدن میپرسن: جریانش چیه
یکی در جوابش میگه: پسرِ تَصدیق نداشته
نشسته پشت فرمون
یه خُرده خورده مشروب
یکی رو کُشته بدجور
الان جُرمش معلومه
سرد بود؛ داشت تِلو تِلو میخورد
سرباز داشت قاتلو جلو میبرد
قاتل، نه که فک کنی یه لاتِ مجرم
کسی که تو بدترین جای ممکن بود
این از این اشتباها نیست که با یه ببخشید حل بشن
الان به چشم یه عده، تو یه وحشیِ کلّه شَق
وقت نداری این موضوع رو حلّش کنی
حس میکنی قلبت شده از عشق، تُهی
وقتی طناب دارو میندازن به دورِ گردنت
میفهمی این تنها موقع واسه توبه کردنه
آره، انتقام، مثِ آبه رو آتیش
واسه خانواده ی مقتول آبروداری میکنه

انتقام، تازه اولِشه؛ سخت ترین بخشِش نیست
بعداً وقتی میفهمی عذابِ وجدان داری
وقتی که این انتقام، نذاره خوشحال باشی
شبا نمیخوابی تا روز بشه
خب چرا؟
چون که میبینه هی کابوس چِشت
وقتی مسیرِ خوشبختی کج میشه ازت
میگی ای کاشکی که میکردم تجدیدِ نظر

نفسِ جمعیت، توی سینه حبس شد
اون مثل بید میلرزید
حتّی واسه خانواده ی شاکی
دیدن این مسئله نیست بی تأثیر
با اینکه روزگار داد تصمیمِ به قصاص
گرفته بودن ولی داشتن تسلیم احساس میشدن
هرچی که میگذشت این حقیقت پررنگ تر (پررنگ تر)
میشه که با مردنِ اون نمیشه این معضل، حل (نمیشه)
اونا که
اونا که رفتن دیگه برنمیگردن
باید کنار اومد با این زخمِ بی مرحم (بیا)
قصاص اون جوون مثِ بچگی کردنه
اونا نمیخوان واسه شون بد شه این مسئله
یهو مادر، داد زد که بخشیدمش (بخشیدمش)
واسه ادامه زندگی وقت میدم بش
آره، انتقام گرفتن مثِ شمشیرِ دو لبه اس
پس بهتره بکنی تصمیمتو عوض

انتقام، وقتی جایی واسه بخشش نیست
انتقام، تازه اولشه؛ سخت ترین بخشِش نیست
وقتی که این انتقام، نذاره خوشحال باشی
شبا نمیخوابی تا روز بشه
خب چرا؟