Paroles et traduction Eldo - Wyspy Szczęśliwe

Wyspy Szczęśliwe

Z naszej małej wyspy szczęścia odpływa dzisiaj prom
Już ostatni, jutro potną i wezmą na złom
Mieliśmy zostać, znalazłem bilet i wciąż udaję
Że nic nie wiem, że wciąż żywe jest zobowiązanie
Trochę bolało, ciągle nie wiem, czy nie wrzeszczę
Dziś starać się to zmienić, choć wiem, że to ostateczne
Decyzja, nie wiem, czy chcę znać powody jej
Łatwiej zebrać złudzenia i wrzucić do wody je
Po prostu się zgodzić, człowiek jest wolny
I nic niewart jest nawet najpiękniejszy niewolnik
Władać możemy tylko sumą wspólnych chwil i tyle
Resztę oddziela tysiąc obojętnych mil
Dramatem jest żyć bez akceptacji faktów
Zamykać w klatce, odbierać niebo światłu
Kamufluję każdy gest i spojrzenie
Domek z kart grzecznie czeka sobie na unicestwienie
Ref.
Budujemy swoje wyspy szczęśliwe
Potem niszczymy wszystko w jedną godzinę
Dzielimy własność, stawiamy granicę
Ostatni prom wieczorem podnosi kotwicę
Jemy obiad, kurtuazją pachnie powietrze
Niby zwyczajnie, ale myśli są nieobecne
Pełen spektakl, ostatni akt się rozgrywa
Jeszcze chwila, finał, długie brawa i kurtyna
Referendum w głowie - zdradzić wiedzę?
Rzucić karty na stół czy wyrzucić wszystko za siebie?
Nie będzie żadnych łez na pustych peronach
Najmniejszych gestów nie potrafimy wykonać
To zbyt pretensjonalne, to zbytek, to fetysz
Powiedzieć od tak "żegnaj" i stać się nieobecnym
Odejść z codzienności, porzucić czas wspólny
A w gruncie rzeczy bać się nie mówiąc "spróbujmy"
Tchórzymy wspólnie i wspólnie uciekamy
Przed zagadką jutra, czasem przed namiętnościami
Stawiamy ściany przed konsekwencjami
Nie mamy sił ich burzyć, powoli umieramy
Ref.
Budujemy swoje wyspy szczęśliwe
Potem niszczymy wszystko w jedną godzinę
Dzielimy własność, stawiamy granicę
Ostatni prom wieczorem podnosi kotwicę

Счастливые острова

С нашего маленького острова счастья сегодня отплывает паром
Это последний, завтра его разрежут и отправят на утиль
Мы должны были остаться, я нашел билет и продолжаю притворяться
Что ничего не знаю, что обязательство все еще живо
Немного больно, все еще не знаю, не кричу ли
Сегодня стараюсь изменить это, хотя знаю, что это окончательно
Решение, я не знаю, хочу ли знать его причины
Проще собрать иллюзии и бросить их в воду
Просто согласиться, человек свободен
И даже самый прекрасный раб ничего не стоит
Мы можем управлять только суммой общих моментов и все
Остальное отделяет тысяча равнодушных миль
Драмой является жизнь без признания фактов
Заключать в клетку, отнимать небо у света
Я маскирую каждый жест и взгляд
Карточный домик вежливо ждет своего уничтожения
Припев.
Мы строим свои счастливые острова
Затем мы разрушаем все за один час
Мы делим имущество, устанавливаем границу
Последний паром вечером поднимает якорь
Мы едим обед, воздух пахнет вежливостью
Вроде бы обычно, но мысли отсутствуют
Полный спектакль, последний акт разворачивается
Еще мгновение, финал, долгие аплодисменты и занавес
Референдум в голове - предать знание?
Бросить карты на стол или выбросить все за себя?
Никаких слез на пустых платформах не будет
Мы не можем выполнить самые маленькие жесты
Это слишком претенциозно, это излишество, это фетиш
Просто сказать "прощай" и стать отсутствующим
Уйти из повседневности, отказаться от общего времени
А в сущности бояться, не говоря "попробуем"
Мы вместе трусим и вместе бежим
От загадки завтра, времени перед страстями
Мы ставим стены перед последствиями
У нас нет сил их разрушать, мы медленно умираем
Припев.
Мы строим свои счастливые острова
Затем мы разрушаем все за один час
Мы делим имущество, устанавливаем границу
Последний паром вечером поднимает якорь