Paroles et traduction Ernst Daniël Smid - Het Dorp

Het Dorp

Thuis heb ik nog een ansichtkaart
Waarop een kerk een kar met paard
Een slagerij J. van der Ven.
Een kroeg, een juffrouw op de fiets
Het zegt u hoogstwaarschijnlijk niets,
Maar 't is waar ik geboren ben.
Dit dorp, ik weet nog hoe het was,
De boerenkind'ren in de klas,
Een kar die ratelt op de keien,
Het raadhuis met een pomp ervoor,
Een zandweg tussen koren door,
Het vee, de boerderijen.
En langs het tuinpad van m'n vader
Zag ik de hoge bomen staan.
Ik was een kind en wist niet beter,
Dan dat nooit voorbij zou gaan.
Wat leefden ze eenvoudig toen
In simp'le huizen tussen groen
Met boerenbloemen en een heg.
Maar blijkbaar leefden ze verkeerd,
Het dorp is gemoderniseerd
En nu zijn ze op de goeie weg.
Want ziet, hoe rijk het leven is,
Ze zien de televisiequiz
En wonen in betonnen dozen,
Met flink veel glas, dan kun je zien
Hoe of het bankstel staat bij Mien
En d'r dressoir met plastic rozen.
En langs het tuinpad van m'n vader
Zag ik de hoge bomen staan.
Ik was een kind en wist niet beter,
Dan dat nooit voorbij zou gaan.
De dorpsjeugd klit wat bij elkaar
In minirok en beatle-haar
En joelt wat mee met beat-muziek.
Ik weet wel, het is hun goeie recht,
De nieuwe tijd, net wat u zegt,
Maar het maakt me wat melancholiek.
Ik heb hun vaders nog gekend
Ze kochten zoethout voor een cent
Ik zag hun moeders touwtjespringen.
Dat dorp van toen, het is voorbij,
Dit is al wat er bleef voor mij:
Een ansicht en herinneringen.
Toen ik langs het tuinpad van m'n vader
De hoge bomen nog zag staan.
Ik was een kind, hoe kon ik weten
Dat dat voorgoed voorbij zou gaan.

The Village

At home I have a postcard
Depicting a church, a horse and cart
A butcher's owned by J. van der Ven.
A pub, and a young woman cycling
This probably means nothing to you
But it's where I was born.
This village, I remember it well
The farmers' children in my class
A cart rattling over cobblestones
The town hall with a pump in front
A sandy path through golden corn
The livestock and the farms.
And along the garden path at my father's
I saw the tall trees stand.
I was a child, and never guessed
That things could ever end.
How simple their lives were then
In humble houses, close to nature
With cottage flowers, and a hedge.
Apparently, their way of life was wrong
The village has been modernized
And now they're on the right track.
For look how much richer life is
They watch television quiz shows
And live in concrete boxes
With plenty of glass, so they can see
What Mien's sofa looks like
And her dresser with plastic roses.
And along the garden path at my father's
I saw the tall trees stand.
I was a child, and never guessed
That things could ever end.
The village youth huddle together
In miniskirts and Beatle haircuts
They cheer along to beat music.
I know it's their right
The modern era, just as they say
But it makes me a little sad.
I remember their fathers
They bought licorice for a penny
I watched their mothers skipping rope.
That village is gone forever
This is all that's left for me
A postcard and some memories.
As I walked along the garden path
Where the tall trees once stood.
I was a child, how could I know
That it would end forever?