Paroles et traduction Hamed Nikpay - Never Came (Nayamad)

Never Came (Nayamad)

شتاب کردم
که آفتاب بیاید
نیامد
دویدم
از پی دیوانهای که گیسوان بلوطش را
به سحر
گرم مرمر لمبرهایش میریخت
که آفتاب بیاید
نیامد
به روی کاغذ و دیوار و سنگ و خاک نوشتم
به روی کاغذ و دیوار و سنگ و خاک نوشتم
که تا نوشته بخوانند
که آفتاب بیاید
نیامد
چو گرگ زوزه کشیدم
چو پوزه در شکم روزگار خویش
خویش
خویش
دویدم
آخ دریدم
شبانه روز دریدم
که آفتاب بیاید
که آفتاب بیاید
نیامد
چه عهد شوم غریبی
زمانه صاحب سگ؛ من سگش
چو راندم از در خانه
ز پشت بام وفاداری
درون خانه پریدم
که آفتاب بیاید
نیامد
کشیده ها به رخانم زدم به خلوت پستو
کشیده ها به رخانم زدم ز خلوت پستو
چو آمدم به خیابان
دو گونه را
چنان گدازهی پولاد سوی خلق گرفتم
که آفتاب بیاید
نیامد
اگرچه هق هقم از خواب
خوابِ تلخ بر آشفت
خواب خسته و شیرین بچه های جهان را
ولی گریستن نتوانستم
نه پیش دوست
نه در حضور غریبه نه کنج خلوت خود
گریستن نتوانستم
که آفتاب بیاید
نیامد
شتاب کردم که آفتاب بیاید نیامد
دویدم از پی دیوانهای که گیسوان بلوطش را به سحر گرم مرمر لمبرهایش میریخت
که آفتاب بیاید
نیامد
نیامد

Never Came (Nayamad)

I rushed
For the sun to rise
And it didn't
I ran
After the crazy one Whose auburn hair
At dawn
Fell upon her warm marble breasts
For the sun to rise
And it didn't
I wrote on paper, wall, stone, and soil
I wrote on paper, wall, stone, and soil
So that they might read the writing
For the sun to rise
And it didn't
Like a wolf, I howled
Like a snout in the belly of my own time
Mine
Mine
Mine
I ran
And tore
Day and night I tore
For the sun to rise
And it didn't
What a cursed and strange covenant
Time, the master of the dog; I, his dog
When you drove me from your door
From the roof of loyalty
I jumped inside the house
For the sun to rise
And it didn't
I struck my own face in the privacy of my closet
I struck my own face in the privacy of my closet
When I came to the street
I held my two cheeks out
Like molten steel
For the sun to rise
And it didn't
Although my sobbing
Disturbed the bitter sleep
Of the world's weary and innocent children
I couldn't cry
Not before a friend
Not among strangers And not in the corner of my solitude
I couldn't cry
For the sun to rise
And it didn't
I rushed for the sun to rise But it didn't
I ran after the madwoman Whose auburn hair fell at dawn Upon her warm marble breasts
For the sun to rise
And it didn't
And it didn't