Paroles et traduction Herman Van Veen - De Man Die Zelfmoord Wilde Plegen

De Man Die Zelfmoord Wilde Plegen

Er was een man die dolgraag zelfmoord wilde plegen.
Waarom precies, dat was hem zelf niet goed bekend.
Hij had die drang bij zijn geboorte meegekregen,
Zoals een ander taalgevoel of zangtalent.
En in de lente had-ie enkel het verlangen,
Om zich alleen met groene takken op te hangen.
Dat is een tamelijk bescheiden wens, nietwaar?
Een mens zijn lust dat is zijn leven, zeg ik maar.
Alleen hij kon het niet meteen, al niet als jongen,
Toen hij na schooltijd dikwijls aan de spoordijk zat.
Och, hij was ziels en zielsgraag voor een trein gesprongen,
Om te vergeten, hij wist niet nauwkeurig wat.
Hij wou zijn vader en zijn moeder niet verdrieten,
En daarom liet ie de gedachte steeds weer schieten.
Want een geweten is iets moois, maar als je 't hebt,
Dan ben je wel ontzettend zwaar gehandicapt.
Hij nam zich voor z'n ouders sterven af te wachten,
En had geluk, ze werden geen van beiden oud.
Maar zie het leven wordt bepaald door vreemde krachten,
En in de tussentijd was hij gewoon getrouwd.
Hij had een uitgebreide voorraad slaaptabletten,
Die hij vaak telde als de schemering aan kwam zetten.
Och, hij kon makkelijk bereiken wat hij wou:
Hij deed het niet, hij had een brave vrouw.
En toen die eindelijk gestorven was na jaren,
Zag hij de kans tot zijn verdriet nog steeds niet schoon,
Om zelf die lang verbeide haven in te varen:
Hij was de vader van een dochter en een zoon.
Maar zijn geduld begon zo langzaamaan te slinken.
Hij was nu vastbesloten zich te verdrinken
En had de plek al uitgezocht, 't was bij de brug.
Hij dacht: hier doe ik het, en God, maak 't toch vlug.
Het duurde lang voordat hij klaar was met zijn taken,
Maar toen hij voor zijn kinderen nauwelijks meer bestond,
Ging hij er op een avond blij een eind aan maken.
En bij die brug vond hij toen een zieke hond.
Hij had het dier het liefst ter plekke willen wurgen.
Maar nee, hij bleef er tot zijn laatste snik voor zorgen,
En gaf toen eigenlijk met tegenzin geest.
Hij dacht: wat gaan ze met hem doen, het stomme beest.
Er was een man die dolgraag zelfmoord wilde plegen,
Waarom dat wist hij niet, al zijn er redenen zat te geven.
Ik weet er zo al uit mijn hoofd een stuk of negen,
Al heb ik zelf die aandrang nooit zo sterk gehad.
Ach, om iets waar te maken van zijn liefste dromen,
Had ieder ander het vast niet zo nauw genomen.
Maar hoe dan ook, dat heeft die man dus wel gedaan:
Hij is gewoon als ieder ander doodgegaan.

Человек, который хотел покончить с собой

Жил-был мужчина, милая, который страстно хотел покончить с собой.
Почему именно, ему самому толком не было известно.
Он получил это стремление при рождении,
Как другой получает чувство языка или певческий талант.
И весной у него было лишь одно желание,
Повеситься на зеленых ветвях в одиночестве.
Это довольно скромное желание, не правда ли?
Человеческая страсть - это его жизнь, говорю я тебе.
Только он не мог этого сделать сразу, ещё мальчишкой,
Когда после школы он часто сидел у железнодорожной насыпи.
О, он всей душой желал броситься под поезд,
Чтобы забыть, он не знал точно что.
Он не хотел огорчать своих отца и мать,
И поэтому постоянно отбрасывал эту мысль.
Ведь совесть — это прекрасная вещь, но если она у тебя есть,
То ты ужасно ограничен.
Он решил дождаться смерти родителей,
И ему повезло, они оба прожили недолго.
Но видишь ли, жизнью управляют странные силы,
И за это время он просто женился.
У него был большой запас снотворного,
Который он часто пересчитывал, когда наступали сумерки.
О, он мог легко достичь того, чего хотел:
Он не делал этого, у него была хорошая жена.
И когда она наконец умерла спустя годы,
Он, к своему сожалению, все еще не видел возможности,
Чтобы самому войти в эту долгожданную гавань:
Он был отцом дочери и сына.
Но его терпение постепенно начало иссякать.
Теперь он был твердо намерен утопиться.
И уже выбрал место, это было у моста.
Он подумал: здесь я это сделаю, и, Боже, сделай это побыстрее.
Прошло много времени, прежде чем он закончил со своими делами,
Но когда он почти перестал существовать для своих детей,
Однажды вечером он радостно пошел покончить с собой.
И у того моста он нашел больную собаку.
Он хотел задушить животное на месте.
Но нет, он заботился о ней до последнего вздоха,
И тогда, по сути, неохотно испустил дух.
Он подумал: что они с ней сделают, с этой глупой собакой.
Жил-был мужчина, который страстно хотел покончить с собой,
Почему, он не знал, хотя причин можно привести множество.
Я вот так, навскидку, могу назвать штук девять,
Хотя у меня самого никогда не было такого сильного желания.
Ах, чтобы воплотить в жизнь свои самые за cherishedшие мечты,
Любой другой, наверное, не стал бы так церемониться.
Но как бы то ни было, этот мужчина так и сделал:
Он просто умер, как и все остальные.