Paroles et traduction Ho3ein - Khiyaboon

Khiyaboon

ورس ۱[ بیگرز ]:
بین نگاه مردم
میرم به سمت مقصد
نمیدونم کجا میخوام برم و بیماره مغزم
صدایی آشنا میخونه تو گوشم
سنگینی مسیرم میمونه رو دوشم
چون این راهی که میری ته نداره
هرچی میگیره پس نداده
تو میمونی با اون خیابونی
که مثل کویری خشک و بی بارونی
همچی اینجا اتفاقه
حتی میکنه بیجا استفاده
کجان اونایی که بودن مثل برادر
از پشت میله ها میگن قصه برامن
خدا بده یه روز آفتابی
یه نسیم خنک هم باشه حال دادی
چطوری میشه اینجا هم یه روزخوب باشه
خوب تو خیابون بگو کو آخه ؟
کروس [ دانیال ]:
هر شب تلخ و سخت ،
تنگ وسرد ،
ترس بی حد و مرز و هرج و مرج
راه میرم از تو شهر از توشب
راه میرم ابروم خم توش هرجور هست
یاد گرفتم از خودم
از دورمو نگاه مردمم
باید نفسامو حبس کنم
باشن قدم هام بلند
من هنوز این باورو دارم
اگه سیاهی همجا هست
تا همه آدما خوابن
یکی صدامو میشنوه آخر
ورس ۲[ حصین ]:
پیانو رو دوس داری ؟ حال میده نه؟
یک بار یکی داد
دوتا نقطه تو وقتای حال
حال میده توی تنهاییات
کیش میشی توی طعم های مات
هندونه هاتم هست لای پات
یکی چپ یکی راست
کنتوری روی حرفای خاص
پَ یکم هول بدی روی مغزای باز
بازم خیابونو منو شبو دو تادست توی جیب
بزرگه ولی برا من کوچیک
دنیاتو میگم هرچند سفید
شبا ولی اینجا با من همرنگ پوشید
آدمای شهر شده منظره م
خونه های شهر پره پنجرن
هرکدوم توشون یه قصه است
و پره دوپاهایی که از یک جنگل ان
یه سری که صبحا میرن راهــو راست
چون میدونن که شب دیگه مال لاشخوراست
نخ به رنگ شب نمیدن ومیدونن که کف خیابونا تا روزاش جداست
میره دست تو شرتو بهینه کار
بم چسبیده شبیه خال
خیابونو میگم احمق بیبین
توش هیچ موقع دو دوتا نمیده چهار
کروس [ دانیال ]:
هر شب تلخ و سخت ،
تنگ وسرد
ترس بیحد و مرز
و هرج ومرج
راه میرم از تو شهر از توشب
راه میرم ابروم خم توش هرجور هست
یاد گرفتم از خودم
از دورمو نگاه مردمم
بایدنفسامو حبس کنم
باشن قدم هام بلند
من هنوز این باورو دارم
اگه سیاهی همجا هست
تا همه آدما خوابن
یکی صدامو میشنوه آخر

Khiyaboon

Verse 1 [BiggZ]:
Amidst the people's gazes,
I march towards my destination,
Unaware of where I'm headed, my mind ailed,
A familiar voice sings in my ears,
The weight of my journey rests on my shoulders.
For this path you tread has no end,
It takes but gives not.
You're left with that street,
As barren and desolate as a desert.
Everything happens here,
Even misusing that which is given.
Where are those who were once like brothers?
From behind bars, they tell me their tales.
May God grant us a sunny day,
With a cool breeze to lift our spirits.
How can a day here be good?
In the streets, where is the hope?
Chorus [Daniel]:
Each night is bitter and harsh,
Narrow and cold,
Boundless fear and chaos.
I walk through the city, through the night,
My brow furrowed, amidst the tumult.
I've learned from myself,
From those around me and their judgmental stares.
I must hold my breath,
And keep my stride long.
I still believe,
Though darkness may consume all,
As all men slumber,
One will hear my voice at last.
Verse 2 [Hosin]:
Do you fancy the piano? It's quite the mood, isn't it?
Once, someone gave it,
Two dots in moments of bliss.
It sets the mood in your solitude.
You're allured by its enigmatic flavors.
Your watermelons lie at your feet,
One left, one right.
A counter on special words.
Now, throw some more fuel on those open minds.
Once again, the streets, me, the night, two hands in pockets.
It's vast, yet small to me,
Your world, though it shines.
But here, the nights dress in hues that match mine,
The city's people become my scenery.
The city's homes are full of windows,
Each holding a tale,
And bipeds roam, hailing from a single jungle.
Some march forth in the mornings, honest and true,
For they know that the night belongs to the vultures.
They don't risk it, they know the streets' dark nights are separate from the days.
They work hard, it clings to them like a birthmark.
I'm attached to the streets, my lady,
The streets, I say, you fool, see?
In them, two plus two never equals four.
Chorus [Daniel]:
Each night is bitter and harsh,
Narrow and cold,
Boundless fear,
And chaos.
I walk through the city, through the night,
My brow furrowed, amidst the tumult.
I've learned from myself,
From those around me and their judgmental stares.
I must hold my breath,
And keep my stride long.
I still believe,
Though darkness may consume all,
As all men slumber,
One will hear my voice at last.