Paroles et traduction Irena Santor - Deszcz

Deszcz

Mówiłam tobie już pięćdziesiąt kilka razy,
żebyś już poszedł sobie, przecież pada deszcz,
to przecie śmieszne takie stać tak twarz przy twarzy,
to jest naprawdę niesłychanie śmieszna rzecz;
żeby tak w oczy patrzeć: kto to widział?
żeby pod deszczem taki niemy film bez słów,
żeby tak rękę w ręku trzymać: kto to słyszał?
a przecież jutro tutaj się spotkamy znów -

i tak się trudno rozstać,
i tak się trudno rozstać,
no, nawet jeśli trochę pada, to niech pada -
i tak się trudno rozstać,
i tak się trudno rozstać,
nas chyba tutaj zaczarować musiał deszcz.

Na Żoliborzu są ulice takie śliczne,
takie topole, a w tropach taki wiatr,
Gdy przyjdzie wieczór, świecą światła elektryczne
i tak mi dobrze, jakbym miała osiem lat;
mówisz: "Kochana!" Ja ci mówię: "Mój kochany!"
i tak chodzimy i na przełaj, i na w skos,
a w tej ulicy, która idzie na Bielany,
jest tyle świateł, jakby Szopen nucił coś -

i tak się trudno rozstać,
i tak się trudno rozstać,
no, nawet jeśli trochę pada, to niech pada -
i tak się trudno rozstać,
i tak się trudno rozstać,
nas chyba tutaj zaczarować musiał deszcz.

Ja na początku przez trzy lata byłam w Łodzi,
A teraz tutaj mam posadę w AWF,
i byłam sama, potem zaczął on przychodzić,
pracuje w radio, muzykalny jak sam śpiew;
więc z nim piosenki sobie czasem różne nucę,
on czasem skrzypce weźmie, na nich dla mnie gra -
a co wieczora na Żoliborz autobusem
do tej topoli, która nas tak dobrze zna -

i tak się trudno rozstać,
i tak się trudno rozstać,
no, nawet jeśli trochę pada, to niech pada -
i tak się trudno rozstać,
i tak się trudno rozstać,
nas chyba tutaj zaczarować musiał deszcz.

Rain

I've told you fifty-something times already,
that you should go, it's raining, you see,
it's so ridiculous, standing face to face like this,
it's really an incredibly funny thing;
to look into each other's eyes like this: who's ever seen such a thing?
a silent movie without words in the rain,
to hold hands like this: who's ever heard of such a thing?
and yet tomorrow we'll meet here again -

and it's so hard to say goodbye,
and it's so hard to say goodbye,
well, even if it's raining a little, let it rain -
and it's so hard to say goodbye,
and it's so hard to say goodbye,
the rain must have enchanted us here.

In Żoliborz, the streets are so pretty,
such poplars, and such a wind in the puddles,
When evening comes, the electric lights shine
and I feel so good, as if I were eight years old;
you say: "Darling!" I say to you: "My darling!"
and so we walk, crisscrossing and diagonally,
and in that street, which leads to Bielany,
there are so many lights, as if Chopin were humming something -

and it's so hard to say goodbye,
and it's so hard to say goodbye,
well, even if it's raining a little, let it rain -
and it's so hard to say goodbye,
and it's so hard to say goodbye,
the rain must have enchanted us here.

I was in Łódź for the first three years,
And now I have a job here at the University of Physical Education,
and I was alone, then he started coming,
he works in radio, musical as singing itself;
so I sometimes hum different songs with him,
he sometimes takes his violin and plays it for me -
and every evening to Żoliborz by bus
to that poplar tree that knows us so well -

and it's so hard to say goodbye,
and it's so hard to say goodbye,
well, even if it's raining a little, let it rain -
and it's so hard to say goodbye,
and it's so hard to say goodbye,
the rain must have enchanted us here.