Paroles et traduction Jacek Kaczmarski feat. Przemyslaw Gintrowski & Zbigniew Łapiński - Portret zbiorowy w zabytkowym wnętrzu

Portret zbiorowy w zabytkowym wnętrzu

Przy dębowym stole siadłszy bokiem
Wedle rangi, zasług i uznania
Spoglądamy w przyszłość czystym okiem
Kogoś, kto nic nie ma do dodania

Wszak to myśmy zwyciężyli wreszcie
Choć w przegranych starciach życie zbiegło
Oto mamy dla was niepodległość!
Nie czekajcie na nic więcej – bierzcie!

Język nasz surowy, humor prosty
Głosy nam hartował ostrzał wraży
Żadnej nie lękamy się riposty
Z plebejskością bardzo nam do twarzy

W zabytkowym wnętrzu, wśród sztandarów
Atrybutów odzyskanych – godni
Pozujemy – szczerzy i swobodni
Szczerzy i swobodni
Kondotierzy przemienieni w Panów

Lata wspólnej walki dobrze służą
Tym, co w tryumfie nie chcą zginąć marnie
Każdy z nas o każdym wie zbyt dużo
Byśmy skłócić mogli się bezkarnie

Koniec pozowania! Stół nakryty!
Dość już głodu zaznał bitny naród!
Kto nam tu zarzuca brak umiaru?!
Macie niepodległość! My – profity!

Zadrżą okna od żołnierskiej pieśni
Po żołnierskiej zadrżą od kościelnej
Pana Boga my na piersiach nieśli
Żeby z waszych oczu zedrzeć bielmo!

Patrzcie! Krew uderza nam do głowy
Od sztandarów całowania wrząca!
Patrzcie, jak się tu popiersia strąca!
Jak się tu popiersia strąca!
Cokół ma być przecież narodowy!

Księgi się po kątach w stosy piętrzą
Ścieka ślinny płyn po białej ścianie
Gdzie za chwilę tylko pozostanie
Nasz zbiorowy portret – w pustym wnętrzu
W pustym wnętrzu...
W pustym wnętrzu...
W pustym wnętrzu...

Групповой портрет в антикварном интерьере

Усевшись боком за дубовым столом,
Согласно рангу, заслугам и признанию,
Мы смотрим в будущее чистым оком
Того, кому нечего добавить.

Ведь это мы победили наконец,
Хоть в проигранных битвах жизнь прошла.
Вот вам, родная, независимость!
Больше не ждите ничего – берите!

Язык наш суров, юмор прост,
Голоса нам закалил вражий обстрел.
Никакой реплики мы не боимся,
Нам очень к лицу простота.

В антикварном интерьере, среди знамен,
Атрибутов возвращенных – достойные,
Позируем – искренние и свободные,
Искренние и свободные,
Кондотьеры, превратившиеся в господ.

Годы совместной борьбы хорошо служат
Тем, кто в триумфе не хочет погибнуть бесславно.
Каждый из нас о каждом знает слишком много,
Чтобы мы могли поссориться безнаказанно.

Конец позирования! Стол накрыт!
Довольно голода испытал доблестный народ!
Кто тут нам бросает упрек в неумеренности?!
У вас независимость! У нас – прибыль!

Задрожат окна от солдатской песни,
После солдатской задрожат от церковной.
Господа Бога мы на груди несли,
Чтобы с ваших глаз снять бельмо!

Смотрите! Кровь ударяет нам в голову,
От целования знамен кипящая!
Смотрите, как здесь бюсты низвергаются!
Как здесь бюсты низвергаются!
Пьедестал должен быть ведь народным!

Книги по углам в стопки громоздятся,
Стекает слюнявая жидкость по белой стене,
Где скоро только останется
Наш групповой портрет – в пустом интерьере,
В пустом интерьере...
В пустом интерьере...
В пустом интерьере...