Paroles et traduction Jacek Kaczmarski - Bal u Pana Boga

Bal u Pana Boga

Na bankiecie u Pana Zastępów
Wszystko płynie i gra pachnie i lśni
Wygwieżdżony jest strop firmamentów
I w parkietach ze szkła galaktyką skrzy
Stoły pełne arcydzieł stworzenia
Ryb obfitość i miąs owoce i chleb
Usta śmieją się drżą podniebienia
I docenia się to że się jest sługą nieb
A sam Bóg pośród sług gdyby mógł to by śpiewał że
Szał będzie trwał świat się stał więc nalewa i
Rad tworzy ład białych szat i aureol...
Nie wypił ktoś za blask
Wzrok w parkiet wbił
Gdzie w ciszy gwiazd
Pod niebem ziemia się powoli wyłania
Patrzy pod nogi
W parkiecie żłobi
Znak
Tymczasem
Na bankiecie uśmiechy szerokie
I wiruje wśród ścian piór biały puch
Do nikogo nie staje nikt bokiem
I aż gęsto od słów nieważkich słów
Stwórca poszedł już wprawdzie lecz przecież
Pozostawił nam stół parkiet i świat
W jakimż będzie wspanialej nam świecie
Skoro czeka nas tu wieczysty ład
Póki co wierzyć w to co powiedzą nam oczy nie
Wstyd chwalić byt skoro świt nas otoczył...
Ktoś z nas nie myśli tak
Wzrok w parkiet wbił
Nie mówi nic
Zaszkodził kawior mu czy głowę ma słabą
Patrzy pod nogi
W parkiecie żłobi
Znak
Przez który
Na bankiecie spojrzenia ostrożne
Ważne staje się kto stoi i gdzie
Nie wiadomo skąd myśli bezbożne
Wokół aureol mkną czy chcesz czy nie
Koniec snu bowiem tu już nie będzie spokoju więc
Znów zamęt głów chaos słów paranoja i
Strach bowiem tu już nie będzie spokoju więc
Strach bowiem tu już nie będzie spokoju...

Ball at the Lord's

At the banquet of the Lord of Hosts
Everything flows and plays, smells and shines
The ceiling of firmaments is starry
And the parquet flooring made of glass echoes with galaxies
Tables full of masterpieces of creation
Abundance of fish and meat, fruits and bread
Mouths laugh, palates tremble
And it is appreciated that one is a servant of heaven
And God himself among the servants, if he could, would sing that
The revelry will continue, the world has come into being, so he pours and
Creates harmony from chaos, white robes and halos...
Someone did not drink for joy
His gaze fixed on the parquet
Where in the silence of the stars
Earth slowly emerges beneath the heavens
He looks at his feet
Carving into the parquet
A sign
Meanwhile
At the banquet, smiles are broad
And white feathers swirl amidst the walls
No one stands aside from anyone
And the air is thick with insubstantial words
The Creator has already left, but after all
He has left us the table, the parquet, and the world
In what a more splendid world will we be
Since eternal order awaits us here
For now, let us believe what our eyes tell us, not
Ashamed to praise existence since dawn has surrounded us...
Someone among us does not think so
His gaze fixed on the parquet
He says nothing
Did the caviar harm him or does he have a weak head
He looks at his feet
Carving into the parquet
A sign
Through which
At the banquet, glances are cautious
It becomes important who stands where
God knows from where, impious thoughts
Flit around the halos, whether you like it or not
For the dream is over, there will be no more peace here, so
Once again, confusion of minds, chaos of words, paranoia, and
Fear, for there will be no more peace here, so
Fear, for there will be no more peace here...