Paroles et traduction Jacek Kaczmarski - Legenda O Miłości

Legenda O Miłości

Legenda o Miłości
On ją dostrzegł nagle, ona go dojrzała
I świat im zniknął z oczu, jak z dmuchawca puszek
Ciało - jak powietrza - zapragnęło ciała
I czujnie się jęły obwąchiwać dusze
Tyle niepewności i odwagi tyle!
Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę
Liczyli razem gwiazdy, biedronki i ptaki
Bo na siebie liczyć nie śmieli na razie
Każdy gest - sygnałem, każdy uśmiech - znakiem
Los - szyderczym szyfrem, astrologią wrażeń
Tyle prawd przewrotnych i tajemnic tyle!
Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę
Aż wręczył jej tulipan - prężny, łebski, gładki
Purpurą nabrzmiały, jak płonącym mrokiem
A ona na to róży rozchyliła płatki
By spłynęły po nich życionośne soki
Tyle tkliwych lęków w nieuchronnej sile!
Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę
Misterium energii - wulkan, błyskawice
Szramy po pazurach i chwalebne sińce
Zachłanną bachantkę skrzesał z bladolicej
Ona - z trubadura - swego barbarzyńcę
Tyle zapamiętań i przebudzeń tyle!
Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę
Gniazdo i pisklęta, spełnione pragnienia
Uznali więc, że teraz stać ich już na wszystko
Za dnia naprawiali usterki istnienia
Nocą przy kominku strzegli paleniska
Tyle dobrej woli, próżnych trudów tyle!
Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę
On ją zaczął zdradzać, choćby i w marzeniach
Ona drżała - czując cudzych oczu dotyk
Czas im siebie skąpił na wspólne olśnienia
W bitwy się zmieniały codzienne kłopoty
Tyle w nich oskarżeń i winy w nich tyle!
Żadne nie wiedziało, że tylko przez chwilę
I dopadł ich spokój, ani się spostrzegli
Już grzali zziębłe stopy, choć wygasł kominek
I jeszcze z nawyku stare kłótnie wiedli
Gdzie miłość błądziła, jak zbędny przecinek
Tyle niespełnienia i przesytu tyle!
Ale już wiedzieli, że tylko na chwilę
Aż jemu się zmarło i ona w ślad za nim
Odeszła między gwiazdy, ptaki i biedronki
Wszak byli na wieczność w sobie zakochani
Nie cierpiąc nawet w kłótniach najkrótszej rozłąki
Tyle było życia - konania w nich tyle
Ani nie poczuli, że tylko przez chwilę

The Legend of Love

The Legend of Love
He saw her suddenly, she caught his gaze,
And the world vanished from their eyes, like dandelion fluff in the breeze.
Body - like air - yearned for body,
And cautiously their souls began to sniff each other out.
So much uncertainty and so much courage!
Neither knew it was just for a moment.
They counted stars together, ladybugs and birds,
Because they didn't dare to count on each other yet.
Every gesture a signal, every smile a sign,
Fate - a mocking cipher, an astrology of sensations.
So many perverse truths and so many secrets!
Neither knew it was just for a moment.
Until he handed her a tulip - firm, clever, smooth,
Swollen with crimson, like burning darkness,
And she in response unfurled the petals of a rose,
So that life-giving juices could flow down them.
So many tender fears in the inevitable force!
Neither knew it was just for a moment.
Mystery of energy - volcano, lightning,
Scars from claws and glorious bruises,
He forged a voracious bacchante from the pale-faced girl,
She - from the troubadour - her barbarian.
So many memories and awakenings!
Neither knew it was just for a moment.
Nest and chicks, fulfilled desires,
They decided then that they could now afford anything.
By day they repaired the defects of existence,
At night by the fireplace they guarded the hearth.
So much good will, so much futile effort!
Neither knew it was just for a moment.
He began to betray her, even in dreams,
She trembled - feeling the touch of other eyes.
Time spared them few shared moments of wonder,
Daily troubles turned into battles.
So many accusations and so much guilt in them!
Neither knew it was just for a moment.
And peace overtook them, before they even noticed,
They warmed their chilled feet, though the fireplace had gone out.
And out of habit they still waged old arguments,
Where love wandered, like a superfluous comma.
So much unfulfillment and so much satiety!
But they already knew it was just for a moment.
Until he died and she followed him,
She departed among the stars, birds, and ladybugs.
After all, they were eternally in love,
Not suffering even the shortest separation in their quarrels.
There was so much life - and so much dying in them,
They didn't even feel it was just for a moment.