Paroles et traduction Jacek Kaczmarski - Pusty Raj

Pusty Raj

W pustym raju dni po wygnaniu
Stwórca trawi na długich spacerach
Nocą leży na chmurnym posłaniu
Jasność własna sen mu odbiera
Swoich praw się uczy na pamięć
Sam ich musi przestrzegać by trwały
W pustym raju niebo jak kamień
Pusty raj jest dla Stwórcy za mały
A ludzi dwoje
W świecie brodzi
Adam poluje
Ewa dzieci rodzi
W pustym raju powietrze kwaśne
Jałowieje nietknięta ziemia
Zarastają ścieżki ostatnie
Nikt nie zbiera owoców stworzenia
W wielkiej ciszy prócz kroku swojego
Słyszy Stwórca rytm uporczywy
Z drzewa wiedzy dobrego i złego
Lecą jabłka w wysokie pokrzywy
A tam deszcz pada
Wichry żałosne
Adam ma katar
Ewa sieka czosnek
W pustym raju archanioł Gabriel
Miecz ognisty czyści od święta
To przed Panem wypręży się nagle
To postraszy z nudów zwierzęta
Towarzyszy Stwórcy w przechadzkach
Lecz nie może Go bawić rozmową
Żadną myślą zaskoczyć znienacka
Obaj myślą wszak jednakowo
Na ludzkim lądzie
Nagle już starzy
Adam wciąż błądzi
Ewa ciągle marzy
W pustym raju czas przejął władanie
Stwórca czeka z rękami wzdłuż ciała
Panujący światu skazaniec
Dożywocie wyłącznej chwały
Życie Pana jest wiecznym czuwaniem
Wśród niewysłowionych problemów
W pustym raju cokolwiek się stanie
Zawsze stanie się przeciw Niemu

Пустой Рай

В пустом раю, дни после изгнания,
Творец коротает в долгих прогулках.
Ночью лежит на облачном ложе,
Собственное сияние сон отнимает.
Своих законов учит наизусть он,
Сам их блюсти он должен, чтоб крепки были.
В пустом раю небо как камень,
Пустой рай для Творца маловат.
А двое людей
В мире бредут,
Адам охотится,
Ева детей родит.
В пустом раю воздух прокис,
Пустует нетронутая земля,
Зарастают тропинки последние,
Никто не собирает плоды творения.
В великой тиши, кроме шагов своих,
Слышит Творец ритм навязчивый:
С древа познания добра и зла
Падают яблоки в высокие крапивы.
А там дождь идет,
Ветры печальные,
У Адама насморк,
Ева рубит чеснок.
В пустом раю архангел Гавриил
Меч огненный чистит для праздника.
То перед Господом он вытянется вдруг,
То зверей попугает со скуки.
Сопровождает Творца на прогулках,
Но не может Его развлечь беседой,
Никакой мыслью удивить вдруг,
Ведь оба мыслят одинаково.
На земле людской,
Вдруг уже старые,
Адам всё блуждает,
Ева всё еще мечтает.
В пустом раю время взяло власть,
Творец ждет, руки вдоль тела,
Властвующий миру осужденный,
Пожизненно в исключительной славе.
Жизнь Господа — вечное бдение,
Среди невыразимых проблем.
В пустом раю, что бы ни случилось,
Всё случится против Него.