Upadek Ikara - Jacek Kaczmarski traduction en russe

Upadek Ikara

(Opis obrazu Pietera Bruegela starszego "Upadek Ikara")
Pług rozgryza grudy bure
Karnie dźwiga brzemię wół
Szumne drzewa rosną w górę
Szumne rzeki płyną w dół
Tłustą ziemią oracz kroczy
Płytki w niej odciska ślad
Całym światem jego oczu ociężały wołu zad
Całym światem jego oczu ociężały wołu zad
Odurzone nieba skalą morze marszczy się beztrosko
Z migotliwą tańczy falą białe piórko z kroplą wosku
Wodzi kręty szlak wędrowca
Wąwozami w cieniu wzgórz
Wodzi pasterz bierne owce
Pod nożyce i pod nóż
W płynnym świetle oddalenia
Drży niepewny siebie cel
Miasto blasku, port wytchnienia, szmaragd, błękit, róż i biel
Miasto blasku, port wytchnienia, szmaragd, błękit, róż i biel
Odurzone nieba skalą morze marszczy się beztrosko
Z migotliwą tańczy falą białe piórko z kroplą wosku
Mrówczy ruch na wantach statku
W Słońce godzi masztu grot
Nie rozmyśla o upadku
Kto na rychły liczy wzlot
Lśnienie płaszczyzn nie zna granic
Dla bezliku dróg i miejsc
Nie zagląda w głąb otchłani
Kogo żagiel niesie w rejs
Odurzone nieba skalą morze marszczy się beztrosko
Z migotliwą tańczy falą białe piórko z kroplą wosku
Śpiewa pasterz, beczy owca
Klaszczą żagle, stęka wół
Fala dźwiga tors żaglowca
Drzewa - w górę, rzeki - w dół
Nad urwiskiem gnie się gałąź
Znieruchomiał na niej ptak
Ptasim wzrokiem objął całość, lecz nie pojął jej i tak
Ptasim wzrokiem objął całość, lecz nie pojął jej i tak
Porażone nieba skalą morze cierpnie gęsią skórką
Z migotliwą znika falą z kroplą wosku martwe piórko

Падение Икара

(Описание картины Питера Брейгеля старшего "Падение Икара")
Плуг врезается в глыбы бурые,
Покорно ношу взвалил вол,
Шумные деревья тянутся ввысь,
Шумные реки текут вниз.
По жирной земле пахарь шагает,
Неглубокий оставляя след,
Весь мир в его глазах — это тяжкий воловьий зад,
Весь мир в его глазах — это тяжкий воловьий зад.
Опьянённое простором неба, море беззаботно морщится,
С мерцающей волной танцует белое пёрышко с каплей воска.
Вьётся извилистый путь странника
Ущельями, в тени холмов,
Ведёт пастух покорных овец
Под ножницы и под нож.
В зыбком свете дали,
Дрожит неуверенная в себе цель,
Город сияния, порт отдохновения, изумруд, лазурь, розовый и белый,
Город сияния, порт отдохновения, изумруд, лазурь, розовый и белый.
Опьянённое простором неба, море беззаботно морщится,
С мерцающей волной танцует белое пёрышко с каплей воска.
Муравьиная суета на снастях корабля,
В солнце упирается мачты грот,
Не думает о падении,
Кто на скорый рассчитывает взлёт.
Блеск равнин не знает границ
Для бесчисленных дорог и мест,
Не заглядывает в глубину бездны,
Кого парус несёт в плавание.
Опьянённое простором неба, море беззаботно морщится,
С мерцающей волной танцует белое пёрышко с каплей воска.
Поёт пастух, блеет овца,
Хлопают паруса, стонет вол,
Волна поднимает корпус парусника,
Деревья — вверх, реки — вниз.
Над обрывом гнётся ветка,
Замер на ней птица,
Птичьим взглядом охватила всё, но так и не поняла,
Птичьим взглядом охватила всё, но так и не поняла.
Поражённое простором неба, море стынет, покрываясь мурашками,
С мерцающей волной исчезает мёртвое пёрышко с каплей воска.