Paroles et traduction L.U.C. - Baśń O Rozstaniu feat. Irena Jarocka / Buka

Baśń O Rozstaniu feat. Irena Jarocka / Buka

Ty i ja mieliśmy słońce rwać,
Osiodłać czas, dogonić wiatr,
Otworzyć bramy w światło dnia.
Ty i ja mieliśmy słońce rwać,
Osiodłać czas, dogonić wiatr,
Otworzyć bramy w światło dnia.
(L.U.C)
Dlaczego nie ma bajek o tym, że pary się rozstają
Polują, sieci tkają, głodni jak samotny pająk,
Jak owad w pajęczynie, trwają i miotają,
Z miłości się zjadają, oszukują - znowu szukają.

Jak mechanik tryby badają, przymierzają,
Gdy trybi razem grają, lata bieżniki ścierają
Tarcze się boksują, skrzypią, zacinają
Gdzie do tych wałków oliwę sprzedają.

Ludzie mają w sobie klucze i tajemne zamki.
Każdy związek otwiera w nas nowe klamki,
Więc te zmiany to nauczek wartościowe ułamki.
Żadne pieniądze nie kupią Ci Twej lustrzanki.
Jesteśmy jak płozy, pełnia szczęścia to sanki
- Samotność bywa trądem jak autostradowe bramki.
Jesteśmy jak płozy, pełnia szczęścia to sanki
- Samotność jak surfing w listopadzie bez pianki

(Irena Jarocka)
Ty i ja mieliśmy słońce rwać,
Osiodłać czas, dogonić wiatr,
Otworzyć bramy w światło dnia. (Buka)
I tylko Ty i ja, mieliśmy słońce nam brać i tak by zabrakło dnia,
By w tango pod niebem gwiazd wykraść wioliny jak Vivaldi palisandrem
Nocy w nas i tańczyć z nimi jak pijani transem, gdy księżyc to bas.

Nie skończymy tej bajki, poczuj jak i ja spadnę w antracyt,
W linii prostopadłej i w pojedynkę dopadnę dwu znaczeń,
By spać na materacu, gdy skończyły się baśnie mydlane,
Odkryjmy kłamstw płaszcze, biel prawdy chłodnawe.

Zaśpiewa nam kołysankę, przykryje na dobranoc kołdrami,
Pod nimi alabaster czekający na farby jaskrawe,
Co zrobimy z pędzlami, zapytania znakami owiane
Dlatego nie ma bajek, gdzie nie wszystko się udaje.

(Irena Jarocka)
Ty i ja mieliśmy słońce rwać,
Osiodłać czas, dogonić wiatr,
Otworzyć bramy w światło dnia.

Conte de Séparation feat. Irena Jarocka / Buka

Toi et moi, nous devions arracher le soleil,
Seller le temps, rattraper le vent,
Ouvrir les portes à la lumière du jour.
Toi et moi, nous devions arracher le soleil,
Seller le temps, rattraper le vent,
Ouvrir les portes à la lumière du jour.
(L.U.C)
Pourquoi il n'y a pas de contes sur le fait que les couples se séparent
Ils chassent, tissent des filets, affamés comme une araignée solitaire,
Comme un insecte dans une toile d'araignée, ils persistent et se débattent,
Ils se dévorent d'amour, ils trompent - ils cherchent à nouveau.

Comme un mécanicien qui examine les engrenages, les essaie,
Lorsque les engrenages jouent ensemble, les bandes de roulement s'usent au fil des ans
Les disques se boxent, grincent, se bloquent
Où ils vendent de l'huile pour ces arbres à cames.

Les gens ont en eux des clés et des serrures secrètes.
Chaque relation ouvre en nous de nouvelles poignées,
Donc ces changements sont des fragments précieux d'enseignements.
Aucun argent ne te rachètera ton reflex.
Nous sommes comme des patins, la plénitude du bonheur, ce sont des luges
- La solitude est comme la lèpre, comme les péages d'autoroute.
Nous sommes comme des patins, la plénitude du bonheur, ce sont des luges
- La solitude comme le surf en novembre sans combinaison

(Irena Jarocka)
Toi et moi, nous devions arracher le soleil,
Seller le temps, rattraper le vent,
Ouvrir les portes à la lumière du jour. (Buka)
Et toi et moi seulement, nous devions prendre le soleil et il n'y aurait pas assez de jours,
Pour voler des violons comme Vivaldi en palissandre dans le tango sous les étoiles,
Des nuits en nous et danser avec elles comme des ivrognes en transe, quand la lune est le basse.

Nous ne finirons pas ce conte, sens comme moi, je tombe dans l'anthracite,
En ligne perpendiculaire et seul, je trouve deux sens,
Pour dormir sur un matelas, quand les contes de fées savonneux sont terminés,
Découvrons les manteaux des mensonges, la blancheur de la vérité, froide.

Elle nous chantera une berceuse, nous couvrira pour la nuit de couvertures,
Sous elles, l'albâtre attend des couleurs vives,
Que ferons-nous avec les pinceaux, des questions enveloppées de signes
C'est pourquoi il n'y a pas de contes où tout ne réussit pas.

(Irena Jarocka)
Toi et moi, nous devions arracher le soleil,
Seller le temps, rattraper le vent,
Ouvrir les portes à la lumière du jour.