Paroles et traduction Liesbeth List - Jaargetijden

Jaargetijden

Het is winter, de sneeuw valt naar beneden
Een man, een kind, een slee, het wit gevroren gras
Ze kijkt naar buiten en staart in 't verleden
Haar liefste lief, de ster van David op z'n jas
En ze weet wel dat er niemand luistert
Maar toch fluistert zij zacht zijn naam
Ooit zal ze hem weer zien
Morgen misschien

'T Is lente, nieuwe blaad'ren aan de bomen
Kinderen spelen, schreeuwen, lachen, kattekwaad
Maar in haar hart voelt zij de angst, ze blijven komen
Gierende remmen, stampende laarzen in de straat
En ze weet wel dat er niemand luistert
Maar haar hoop is nooit echt weggegaan
Ooit zal ze hem weer zien
Morgen misschien

Het is zomer, de zon schijnt door de ramen
Een mooi terras, grote drukte op 't plein
Maar zij ziet alleen maar die vergeten namen
Gelaten wachtend op die volgepakte trein
En ze weet wel dat er niemand luistert
Zoveel jaren zijn voorbij gegaan
Toch zal ze hem ooit weer zien
Morgen misschien

Het is herfst, buiten kom je niemand tegen
De storm huilt en de wind heeft vrij spel
En zij zit weer in dat kamp, in kou en regen
Weer neemt ze afscheid, bij de poorten van de hel
En ze weet wel dat er niemand luistert
Ze schrijft zijn naam op het beslagen raam
Ooit zal ze hem weer zien
Morgen misschien

Morgen misschien
'T Wordt weer winter

Seasons

It's winter, the snow is falling down
A man, a child, a sled, the frozen white grass
She looks outside and stares into the past
Her dearest love, the Star of David on his coat
And she knows that no one is listening
But still she whispers his name softly
Someday she will see him again
Tomorrow maybe

It's spring, new leaves on the trees
Children play, laughing, joking, mischief
But in her heart she feels the fear, they will come again
Screeching brakes, stamping boots in the street
And she knows that no one is listening
But her hope has never really gone away
Someday she will see him again
Tomorrow maybe

It's summer, the sun shines through the windows
A beautiful terrace, great hustle and bustle in the square
But all she sees are those forgotten names
Patiently waiting for that packed train
And she knows that no one is listening
So many years have passed
Yet she will see him again someday
Tomorrow maybe

It's autumn, you don't meet anyone outside
The storm howls and the wind has free play
And she's back in that camp, in cold and rain
Again she says goodbye, at the gates of hell
And she knows that no one is listening
She writes his name on the fogged-up window
Someday she will see him again
Tomorrow maybe

Tomorrow maybe
It's becoming winter again