Paroles et traduction Liesbeth List - Mijn vlakke land

Mijn vlakke land

Wanneer de Noordzee koppig breekt aan hoge duinen
En witte vlokken schuim uiteenslaan op de kruinen
Wanneer de norse vloed beukt aan het zwart basalt
En over dijk en duin de grijze nevel valt
Wanneer bij eb het strand woest is als een woestijn
En natte westenwinden gieren van venijn
Dan vecht mijn land Mijn vlakke land

Wanneer de regen daalt op straten, pleinen, perken
Op dak en torenspits van hemelhoge kerken
Die in dit vlakke land de enige bergen zijn
Wanneer onder de wolken mensen dwergen zijn
Wanneer de dagen gaan in domme regelmaat
En bolle oostenwind het land nog vlakker slaat
Dan wacht mijn land Mijn vlakke land

Wanneer de lage lucht vlak over 't water scheert
Wanneer de lage lucht ons nederigheid leert
Wanneer de lage lucht er grijs als leisteen is
Wanneer de lage lucht er vaal als keileem is
Wanneer de noordenwind de vlakte vierendeelt
Wanneer de noordenwind er onze adem steelt
Dan kraakt mijn land Mijn vlakke land

Wanneer de Schelde blinkt in zuidelijke zon
En elke Vlaamse vrouw flaneert in zon-japon
Wanneer de eerste spin z'n lentewebben weeft
Of dampende het veld in juli-zonlicht beeft
Wanneer de zuidenwind er schatert door het graan
Wanneer de zuidewind er jubelt langs de baan
Dan juicht mijn land Mijn vlakke land

My flat country

When the North Sea stubbornly breaks at high dunes
And white flakes of foam disperse on the peaks
When the morose flood beats on the black basalt
And over dike and dune the gray mist falls
When at low tide the beach rage like a desert
And wet west winds howl with venom
Then my land fights My flat land

When the rain falls on streets, squares, squares
On the roof and steeple of sky-high churches
Those in this flat land are the only mountains
When under the clouds people are dwarfs
When the days go in stupid regularity
And the convex east wind flattens the land even more
Then my land is waiting My flat land

When the low air hovers over the water
When the low air teaches us humility
When the low air is gray like slate
When the low air is dull as loam
When the north wind quarters the plain
When the north wind steals our breath there
Then my land creaks My flat land

When the Scheldt shines in the southern sun
And every Flemish woman strolls in a sun dress
When the first spider weaves its spring webs
Or steaming the field trembles in the July sunlight
When the south wind laughs through the grain
When the south wind exults along the road
Then my land rejoices My flat land