paroles de chanson Edip Cansever - Mert Fırat

Yaşın getirdiği vicdan azabı çokluğu da getiriyor yanında.
Ne kadar çok kelimelerin var oysa
Ki azlığın olduğu şu garip dünyada...
Her gün yeniden yakılan sigaralar,
Geçip gidilen taş kaldırımlar, yükü bedenimden ağır hayatlar...
Erkekliğin günahından uzak kadınların yaşadığı,
Dar ince sokaklar arasında yükselen çığlıklar.
Hangi yana baksam gölgem peşimde.
Evden ayrılalı yıl olmuş.
Şimdi: gözlerim arıyor yarı karanlık sularda bıraktığım düşlerimi.
Bir güne daha aydı gözlerim.
Geceden kalma korkularımı bir içki masasında,
Bir ela gözler, kadife dudaklar içinde bıraktım.
Sarıyı siyaha kattım saçlarında bıraktım.
Ihlamur çiçekleri açtı dallarımda.
Kapıyı kaç kez çaldı ayaklarım Etiler'den Hisar'a doğru.
Belki uzun yollarda yürürken denk düşmedi hayatlarımız.
Sen hep bir başka şiir dizesine
Konu olurken ben fazla şiirden ölüyordum
Ucu yanık, birkaç mürekkep dökülmüş sarı saman kâğıtlarda...
Bir insan ne zaman ölür demiş Romalılar
Seni anladığım gün olmadı ki öldüreyim hem seni hem kendimi.
İsmini değiştirme dedim hep,
Oysa her gün değişiyordu ismin bazen bir
Rakı sofrasında, bazen bir kadehte, tütünün en ince dal sarımlığında.
Dünyayı dolaşır gibi dolaşıyordun kalbimde
Sen rakıyı seviyordun ben seni.
Yuvarlanıyor kelimeler yüksek
Kaldırımlardan, dağların dik yamaçlarından,
Beyaz elbisenin en çok yakıştığı omuzlarından dizelere.
Şiirlerim ayçiçeği tarlasında yüz sürüyor ellerine.
Sen '' dersin ben 'yeniden buluş'
Belki sevemedin beni bir "Gök", belki sevemedim seni bir "Reis" kadar
Yarışların birincilikleri sana, yenilmelerin kaygıları bana düştü hep.
Unutulmuş çirkinlik
Kasıklarından başlıyor şimdi ıslak saçlarının kokusu
Dağların tepelerin dönüyor yüzünü güneşe
Dik yamaçların kırılıyor düzlüklere
Ellerinde ayçiçekleri açıyor
Hep başladığım yerden kaybediyorum kendimi
Belirsizlikler dünyasına açmışım gözlerimi
Yeni yaşım kefen beyazında
"Doğdun" dediğin gün ölüyorum
Avuçlarından akıyor sözcükler
Toprağa düştükçe filizleniyor umutlarım,
Bekliyorum çiçek versin bana bakan gözlerin
Yaşlar akıyor gözümden, Hisar'ın sularına karışıyor ölçülerim.
Toprağı toprağa, denizi denizle ölçsem ne olur?
Aşkını aşkımla ölçemedikten sonra.
Sen Şairlerin Kadını!
Ben şiirlerin yenicisi.
Bir İstanbul sabahında üstümde ince ceket,
Ayağımda bilindik kösele, en unutulmuş yalnız adamdan daha yalnızım.
Yürüdüğüm yollar varmıyor ya sana...
Kaçıyorum kalbinin kalabalığından...
Anlatacak ne çok şey var.
Sol yanım darmadağın.
Işıklarını yakmış oturmuşsun kalbine,
Bekliyorsun kim sever?
Çok şiirden değil, yalnızlıktan öldü Cansever