Paroles et traduction Miro - Unuda Bilmirəm

Bu gecə də vərəqi qaraladım, basdım yaramın üstünə
O necə də gözəl, xatırla, düşün və tütünü tüstülə
Sanırdım unutmuşam, bədənim əsdi, gözlərimdə qəm
Xoş təsadüf, qarşılaşdıq onla biz dünən
O sanki gəl deyirdi, ürək gedir, getmə döz dedim
Qəmlə gözlərimə baxır və sanki nəsə gizlədir
Darıxmışam qışqırdım, o getmişdi
Bu gün də həmin yerdə, həmin vaxtda
Mən onu gözlədim
Bir də gəlmədi, o andan özümə gəlmədim
Mən onsuz ölərəm dedim, olmadı
Süründüm ölmədim
Bir anda vurulduğum,
Mən nəfəsinə qurban olduğum Doyunca baxdım, gözündə özümü görmədim
Olmazdı gülün solmağı, həmin an
Külək sərt əsirdi, tərpədirdi torpağı
Bir ömür keçsə unutmaram saçlarında qar
Əynində çəhrayı köynək, qolunda mavi qolbağı
Axı mən unuda bilmirəm
Harda onu da bilmirəm
Yoxdu arada dindirən
Dərd kədərdi öldürən məni
Axı mən unuda bilmirəm
Harda onu da bilmirəm
Yoxdu arada dindirən
Dərd kədərdi öldürən məni
Axı mən unuda bilmirəm
Harda onu da bilmirəm
Yoxdu arada dindirən
Dərd kədərdi öldürən məni
Toxunma qoy dəm olsun, toxunma qoy qəm olsun
Yanımda yoxsan indi, yerində bir qədəh şərab
Nə olar indi qayıt, sən şərab ol, şərab sən olsun
Hüzur gətir, xaraba qaldı xatirələrimiz
İzini itirdiyinə qalan xatirələr biz
O baxıb bəslədiyin bağın yerinə bataqlıq var
Pəncərədə qurudu güllərin
Nə lalə qaldı nə nərgiz bilirdim
Dünən gördüyüm sadəcə son görüşdü
Ayrılığa dözmədi tanrı və səni də mənlə bölüşdü
Son dəfə görürdüm səni, son dəfə baxdın getdin
Ağlıyıb Tanrıdan istəmişdim və o dönmüşdü
Sən demə dünən sadəcə gözlərimə görünmüşdün
O getdi bu dünyadan gözlərimdən ömür düşdü
O parkda gözümə görünən aşiqi olduğum o canan
Əslində bir qəzada 10 fəsil öncə ölmüşdü
Axı mən unuda bilmirəm
Harda onu da bilmirəm
Yoxdu arada dindirən
Dərd kədərdi öldürən məni
Axı mən unuda bilmirəm
Harda onu da bilmirəm
Yoxdu arada dindirən
Dərd kədərdi öldürən məni
Axı mən unuda bilmirəm
Harda onu da bilmirəm
Yoxdu arada dindirən
Dərd kədərdi öldürən məni

И этой ночью я почернел лист, прижал его к моей ране
Как она прекрасна, помни, Думай и кури табак
Я думал, что забыл, мое тело дуло, в моих глазах горе
Приятное совпадение, мы столкнулись с ним вчера
Он буквально говорил "Иди", "сердце идет", "не уходи", - сказал я
Хмуро смотрит мне в глаза и как будто что-то скрывает
Я кричал, что мне скучно, он ушел
И сегодня в том же месте, в то же время
Я ждал его
Ни один не пришел, я не пришел к себе с этого момента
Я сказал, что буду без него, не было
Я ползла, я не умирала
В какой-то момент меня застрелили,
Я жадно смотрел на свое дыхание как на жертву, я не видел себя в его глазах
Не было бы розы исчезнуть в тот момент
Ветер сильно дул, земля шевелилась
Если пройдет жизнь, не забуду снег в волосах
Розовая рубашка на рукаве, синий браслет на руке
Ведь я не могу забыть
Я даже не знаю, где
Нет промежуточный допрос
Беда убила печаль убила меня
Ведь я не могу забыть
Я даже не знаю, где
Нет промежуточный допрос
Беда убила печаль убила меня
Ведь я не могу забыть
Я даже не знаю, где
Нет промежуточный допрос
Беда убила печаль убила меня
Трогать пусть будет крыша, трогать пусть будет горе
Если ты не со мной сейчас, бокал вина на месте
Что бы ни случилось, вернись сейчас, будь вином, будь вином
Принеси присутствие, наши разрушенные воспоминания
Воспоминания, оставшиеся с тех пор, как он потерял след.
Там болото вместо сада, на который ты смотришь и кормишь
Засохшие розы на подоконнике
Что тюльпан, что нарцисс я знал
Вчера я видел только последнюю встречу
Он не терпел разлуки с Богом и делил тебя со мной
В последний раз я видел тебя, в последний раз ты смотрел
Я мысленно попросил Бога, и он повернулся
Ты не значит, что ты только что появился вчера в моих глазах
Он ушел из этого мира жизнь упала мне в глаза
Тот хананей, в которого я влюбился, который появился в этом парке
На самом деле он умер 10 лет назад в аварии
Ведь я не могу забыть
Я даже не знаю, где
Нет промежуточный допрос
Беда печаль убила меня
Ведь я не могу забыть
Я даже не знаю, где
Нет промежуточный допрос
Беда убила печаль убила меня
Ведь я не могу забыть
Я даже не знаю, где
Нет промежуточный допрос
Беда убила печаль убила меня