Paroles et traduction Miuosh feat. FDG. Orkiestra - Chicago

Chicago

Zbyt mocny podmuch rzuca nami jak liśćmi
Omija nas ten cały wyścig i zbędny zgiełk
Nie słyszę świata zza mgły zbyt gęstych myśli
Zbyt ciężkich, żeby drwić z nich i widzieć w nich cel
Czuję jej biel na mojej skórze, a w ustach jej zapach
Słony lęk wysokości, mimo to chcieliśmy latać
Bez skrzydeł - kurwa, dopiero stąd to widzę
Jak sznur spleciony z naszych dni gdy zaczyna mi szyję drapać
Gaśniemy tak samo jak zapał w nas
I nie wiem czy to ludzie wzięli nam to czy zabrał czas
Dzieci małych miast z mapami gwiazd w rękach
Gdy nie ma się co tracić, można na wszystko przysięgać
Ledwo pamiętam dziś jak brzmiałaś wtedy
Dziś zrobiłbym wszystko, żeby cofnąć się do kiedyś
Bo nic nie mamy gdy odchodzimy stąd nago
I czuję tylko wiatr i szklany chłód - Chicago

Nie umiem iść
A gdy podnoszę głowę w moment tracę sedno
Bo nie mamy tutaj tak naprawdę nic
Nic czego chcesz, czego pragniesz, na pewno
Nie umiem iść
A gdy podnoszę głowę w moment tracę wiarę w to
Bo nie mamy tutaj tak naprawdę nic
Nic z rzeczy, o których śnisz, naprawdę nic

Nie umiałbym przeprosić ich za żadne z moich słów
Choć po większości z nich zostało krótkie echo, wstyd i brud
Lud ma swój głos, ma swoje sny i błędy mieliśmy
I nie chcieliśmy być jak wszyscy ci następni tu
Spajał mnie z Tobą ból, zawsze pół na pół
Byliśmy głupi i ślepi, jak każdy życia król
Sól naszych czół tylko łamała słów gorycz
Kiedy gasły neony wokół kolejnej z tych pustych dróg
Jedyny nasz wróg to my sami tu
Przerysowani i ućpani czymś czego jeszcze nie znamy
Gdy budzi nas znów ten sam wiatr i szklany chłód
I pomagamy mu, kopiąc sobie grób własnymi rękami
Zbędny trud - wierzyliśmy do końca
Szukając przez palce nocą słońca, pijani wspak
Nikt nie mówił nam jak latać tak
Kilkadziesiąt centymetrów ponad jednym z wietrznych miast

Nie umiem iść
A gdy podnoszę głowę w moment tracę sedno
Bo nie mamy tutaj tak naprawdę nic
Nic czego chcesz, czego pragniesz, na pewno
Nie umiem iść
A gdy podnoszę głowę w moment tracę wiarę w to
Bo nie mamy tutaj tak naprawdę nic
Nic z rzeczy, o których śnisz, naprawdę nic

Chicago

A gust too strong throws us around like leaves
This whole race and unnecessary noise passes us by
I can't hear the world from behind the fog of too thick thoughts
Too heavy to mock them and see a purpose in them
I feel her whiteness on my skin, and her scent in my mouth
Salty fear of heights, yet we wanted to fly
Without wings - fuck, I can only see it from here
Like a rope woven from our days when it starts to scratch my neck
We fade away just like the fervor in us
And I don't know if people took it from us or if time took it away
Children of small towns with maps of stars in their hands
When you have nothing to lose, you can swear to anything
I barely remember today how you sounded then
Today I would do anything to go back to sometime
Because we have nothing when we leave here naked
And I only feel the wind and the glassy cold - Chicago

I can't walk
And when I raise my head, I lose the point in a moment
Because we really have nothing here
Nothing you want, nothing you desire, for sure
I can't walk
And when I raise my head, I lose faith in it in a moment
Because we really have nothing here
None of the things you dream of, really nothing

I wouldn't know how to apologize to them for any of my words
Though after most of them there was a short echo, shame and dirt
People have their voice, they have their dreams and we had mistakes
And we didn't want to be like all the next ones here
Pain bonded me to you, always half and half
We were stupid and blind, like every king of life
The salt of our foreheads only broke the bitterness of words
When the neon lights around another of these empty roads went out
Our only enemy is ourselves here
Overdrawn and drugged with something we don't know yet
When the same wind and glassy cold wakes us up again
And we help it, digging our own grave with our own hands
Unnecessary effort - we believed until the end
Looking for the sun through our fingers at night, drunk backwards
Nobody told us how to fly like this
A few dozen centimeters above one of the windy cities

I can't walk
And when I raise my head, I lose the point in a moment
Because we really have nothing here
Nothing you want, nothing you desire, for sure
I can't walk
And when I raise my head, I lose faith in it in a moment
Because we really have nothing here
None of the things you dream of, really nothing