Paroles et traduction Miuosh - Diamentova (feat. Natalia Nykiel)

Diamentova (feat. Natalia Nykiel)

Mogę odejść lewitując
Tańcząc ze łzami w oczach
Światła miast ze mną się snują
Mam stąd trochę bliżej do Boga
Potrafię hamować czas
Upychając nas w nasze dziwne miejsce
Spala mnie diamentowy blask
Mógłby sekundę trwać
Nie potrzebuję więcej

Szczęście potrafię dotknąć
Stojąc na skraju, czekając aż popchną
Lecę do Ciebie w dół
W rytm Twoich słów płynę pod prąd
Oddycham zbyt mocno
Krople Ciebie prowadzą dni
Mogę iść, choć nie umiem prosto
Po wszystko czego nie weźmie mi nikt

Jak mam nie bać się iść za Tobą drogą gdzieś w głąb
Gdy widzę w niej ból i raj?
Jak nie bronić się przed nieuniknionym, jak cel
Majaczy przede mną sam?
Jak mam nie bać się iść za Tobą drogą pod prąd
Gdy widzę w niej ból i raj?
Jak mam nie bać się snów, gdy spalasz w diament swój lęk
Jak chłodny szmaragdu blask?

Coś mnie trzyma w tym życia dwie trzecie
Nie wiem sam czemu tam lecę
Brodząc w rzece łez i upodleń
Czekam aż mnie dotkniesz, aż ogniem się wzniecę
Mam tak mało przecież
Do zdobycia tak mało, świecie
Niesie mnie echo pustych sypialni jak
Resztki wiary w te sterty banalnych uniesień
Pniesz się po mnie jak bluszcz
Od stóp po granice ust
Jak miejski brud na czystych sumieniach
Mienisz się w strumieniach zapomnienia snów
Splotu bólu i szczęścia
Jego resztkach, w zagięciach dłoni
Muszę iść, bo nie umiem przestać
Po wszystko czego ten świat nam zabronił

Jak mam nie bać się iść za Tobą drogą gdzieś w głąb
Gdy widzę w niej ból i raj?
Jak nie bronić się przed nieuniknionym, jak cel
Majaczy przede mną sam?
Jak mam nie bać się iść za Tobą drogą pod prąd
Gdy widzę w niej ból i raj?
Jak mam nie bać się snów, gdy spalasz w diament swój lęk
Jak chłodny szmaragdu blask?

Lecę do Ciebie w dół
Lecę do Ciebie w dół
Lecę do Ciebie w dół
Lecę
(Oddycham zbyt mocno
W rytm Twoich słów płynę pod prąd)

Алмазная (feat. Наталья Найкель)

Могу уйти, левитируя,
Танцуя со слезами на глазах,
Огни городов плывут со мной,
Мне отсюда немного ближе к Богу.
Я могу остановить время,
Запихнув нас в наше странное место,
Меня сжигает алмазный блеск,
Пусть длится секунду,
Мне не нужно больше.

Счастье могу коснуться,
Стоя на краю, ожидая толчка,
Я лечу к тебе вниз,
В ритме твоих слов плыву против течения,
Дышу слишком сильно,
Капли тебя ведут мои дни,
Могу идти, хоть и не умею прямо,
За всем, что мне никто не отнимет.

Как мне не бояться идти за тобой дорогой куда-то вглубь,
Когда вижу в ней боль и рай?
Как не защищаться от неизбежного, как цель,
Мерещится предо мной сама?
Как мне не бояться идти за тобой дорогой против течения,
Когда вижу в ней боль и рай?
Как мне не бояться снов, когда ты сжигаешь в алмаз свой страх,
Как холодный блеск изумруда?

Что-то держит меня в этих двух третях жизни,
Сам не знаю, зачем туда лечу,
Бреду в реке слез и унижений,
Жду, когда ты меня коснешься, когда огнем воспламенюсь.
У меня так мало ведь,
Так мало завоевать, мир,
Меня несет эхо пустых спален, как
Остатки веры в эти груды банальных восторгов.
Ты взбираешься по мне, как плющ,
От ступней до границы губ,
Как городская грязь на чистых совестях,
Переливаешься в потоках забвения снов,
Сплетения боли и счастья,
Его остатках, в изгибах ладоней.
Я должен идти, потому что не умею остановиться,
За всем, что этот мир нам запретил.

Как мне не бояться идти за тобой дорогой куда-то вглубь,
Когда вижу в ней боль и рай?
Как не защищаться от неизбежного, как цель,
Мерещится предо мной сама?
Как мне не бояться идти за тобой дорогой против течения,
Когда вижу в ней боль и рай?
Как мне не бояться снов, когда ты сжигаешь в алмаз свой страх,
Как холодный блеск изумруда?

Я лечу к тебе вниз,
Я лечу к тебе вниз,
Я лечу к тебе вниз,
Я лечу
(Дышу слишком сильно,
В ритме твоих слов плыву против течения)