Bir Də Başdan (Remastered) - PRoMete traduction en allemand

Bir Də Başdan (Remastered)

Bir də Başdan

Skit
(Xəstə - Uğur İbrahimli, Həkim – Rəşad Kərimli):

Xəstə: Bilirsiniz, mən bu gecə bir fikrə gəlmişəm. Daha doğrusu, sizinlə razılaşmaq istəyirəm.
Həkim: Hıh, sən? Nə razılaşma? Axı sən...
Xəstə: Yox, yox, dayanın! Axı mən sizdən bu vaxta qədər heç nə istəməmişəm. Birinci dəfədir, sizdən bir şey istəyəcəm... Və son dəfə. Söz verirəm, son dəfə!
Həkim: Yaxşı, buyur...
Xəstə: Nolar, hər şeyi geri qaytarın!.
Həkim: Başa düşmədim!
Xəstə: Mən başdan başlamaq istəyirəm...
Həkim: Aparın bunu öz palatasına!
Xəstə: Söz verirəm, hər şey başqa cür olacaq...
Həkim: Aparın bunu!
Xəstə: Mənə inanın...

(PRoMete):

Necə asan olardı, hər şeyi almaq olsaydı geriyə bir də başdan,
Ya da elədiklərini silmək bacarığı olaydı, kaş ki, yaddaşdan.
Nə ürəklər olardı onda buz parçası, nə oynanılardı oyunlar,
Nə anlaşılmazlıqlar olardı, nə də ki, heç kimdə olmazdı baş daşdan.
Necə asan olardı, hər şeyi almaq olsaydı geriyə bir də başdan.
Beləcə sərhədlər də yığışardı, olmazdı möhkəmdən-yavaşdan.
Ya da məftillərdən körpülər tikilərdi, tikanlar sökülərdi,
Aralı qalmazdı bir də heç vaxt qardaş qardaşdan.
Necə asan olardı, hər şeyi almaq olsaydı geriyə bir də başdan.
Onda evim olardı çox sadə, ya taxtadan, ya da qamışdan!
Hər şeyi özümə dərd eləməzdim, dəli olardım, dərdimi çəkərdilər,
Ya da özümü öldürərdim bu sosial quruluşlar qurulmamışdan.
Necə asan olardı, hər şeyi almaq olsaydı geriyə bir də başdan.
Dilinizi yalandan təmizlərdim, içinizi qorxudan-təlaşdan.
Başa salmağa çalışardım ki, adəm övladı bu cür hərəkətlər yaraşmaz,
Ya da olmasa, göyərçin olub sizi qurtarardım bu qanlı savaşdan.
Necə asan olardı, hər bir addımımda tutan olsaydı əlimdən.
Düşünsəydilər yerimə, ən xoş sözləri desəydilər amma dilimdən.
Yəqin, bu, ən unudulmaz hiss olardı, hər kəsə özü qədər doğma görünmək.
Amma bacara bilmirəm mən palaza bürünüb elnən sürünmək.
Necə asan olardı, istəyəndə çönüb olmaq insan yox, kölgə,
Hər kəsi mümkün olsaydı sezmək, səni mümkün olmasaydı görmək.
Hamıya ürəyimdən keçəni deyərdim onda çəkinmədən, bəlkə?!
Qorxutmazdı məni nə hədə, nə də qorxu, nə də ki, heç bir təhlükə.
Necə asan olardı, istəmədiyin səsləri mümkün olsaydı, söndürmək,
Ya da xoş olmayan xatirələri bir anda boğub, məhv edib öldürmək!
Onda olmazdı yer üzündə nə cinayətlər, nə cəzalar, nə türmə,
Nə gözüyaşlılar olmazdı, nə də qəmlilər, asan olardı güldürmək.
Necə asan olardı, hər cümlədə olmasaydı bir cümlə sətiraltı,
Lap körpə uşaq kimi tərtəmiz olardı onda bu şüuraltı.
Yuxuları gecələr rahat yatardıq, Nağıl kimi bir ömür yaşardıq,
Lap sonda da kimsə göydən üç dənə qırmızı alma atardı!

Həkim: Kimin növbəsidir?

Noch einmal von vorn (Remastered)

Noch einmal von vorn

Skit
(Patient - Uğur İbrahimli, Arzt – Rəşad Kərimli):

Patient: Wissen Sie, ich bin heute Nacht auf eine Idee gekommen. Genauer gesagt, ich möchte Ihnen zustimmen.
Arzt: Hm, du? Welche Zustimmung? Aber du...
Patient: Nein, nein, warten Sie! Ich habe Sie doch bisher um nichts gebeten. Es ist das erste Mal, dass ich Sie um etwas bitten werde... Und das letzte Mal. Ich verspreche es, das letzte Mal!
Arzt: Gut, bitte...
Patient: Bitte, drehen Sie alles zurück!
Arzt: Ich verstehe nicht!
Patient: Ich möchte von vorn anfangen...
Arzt: Bringt ihn in seine Zelle!
Patient: Ich verspreche, alles wird anders sein...
Arzt: Bringt ihn weg!
Patient: Glauben Sie mir...

(PRoMete):

Wie einfach wäre es, wenn man alles zurücknehmen und noch einmal von vorn beginnen könnte,
Oder wenn man die Fähigkeit hätte, das Getane aus dem Gedächtnis zu löschen, ach wäre das schön.
Dann gäbe es keine Herzen aus Eis, keine Spiele würden gespielt,
Keine Missverständnisse gäbe es, und niemandes Kopf wäre aus Stein.
Wie einfach wäre es, wenn man alles zurücknehmen und noch einmal von vorn beginnen könnte.
So würden auch die Grenzen verschwinden, es gäbe kein Stark-Schwach mehr.
Oder Brücken aus Draht würden gebaut, Dornen würden entfernt,
Bruder von Bruder wäre nie wieder getrennt.
Wie einfach wäre es, wenn man alles zurücknehmen und noch einmal von vorn beginnen könnte.
Dann hätte ich ein sehr einfaches Haus, entweder aus Holz oder aus Schilf!
Ich würde mir nicht alles zu Herzen nehmen, ich wäre verrückt, und sie würden sich um meine Sorgen kümmern,
Oder ich hätte mich umgebracht, bevor diese sozialen Strukturen errichtet wurden.
Wie einfach wäre es, wenn man alles zurücknehmen und noch einmal von vorn beginnen könnte.
Ich würde eure Zungen von Lügen reinigen, euer Inneres von Angst und Aufregung.
Ich würde versuchen zu erklären, dass solches Verhalten Adams Kindern nicht ziemt,
Oder wenn nicht, wäre ich eine Taube geworden und hätte euch vor diesem blutigen Krieg gerettet.
Wie einfach wäre es, wenn mich bei jedem Schritt jemand an der Hand halten würde.
Wenn sie an meiner Stelle dächten, die schönsten Worte sagten, aber von meiner Zunge.
Wahrscheinlich wäre das das unvergesslichste Gefühl, jedem so vertraut zu erscheinen wie sich selbst.
Aber ich schaffe es nicht, mich in einen Teppich zu hüllen und mit dem Volk zu kriechen.
Wie einfach wäre es, wenn man wollte, kein Mensch zu sein, sondern ein Schatten,
Wenn es möglich wäre, jeden wahrzunehmen, aber dich könnte man nicht sehen.
Dann würde ich jedem ohne Zögern sagen, was mir auf dem Herzen liegt, vielleicht?!
Mich würde weder Drohung noch Angst noch irgendeine Gefahr einschüchtern.
Wie einfach wäre es, wenn man unerwünschte Geräusche ausschalten könnte,
Oder unangenehme Erinnerungen in einem Augenblick ersticken, vernichten und töten könnte!
Dann gäbe es auf der Erde weder Verbrechen noch Strafen noch Gefängnisse,
Es gäbe keine Weinenden, keine Traurigen, es wäre einfach, zum Lachen zu bringen.
Wie einfach wäre es, wenn nicht in jedem Satz ein unterschwelliger Satz wäre,
Dann wäre dieses Unterbewusstsein so rein wie ein kleines Kind.
Wir würden nachts ruhig schlafen, ein Leben wie im Märchen führen,
Und ganz am Ende würde jemand drei rote Äpfel vom Himmel werfen!

Arzt: Wer ist der Nächste?